Από την Αναστασία Μαργούτα, ειδικό παθολόγο, MSC, PhD
Η αγάπη είναι μία από τις πιο επιθυμητές εμπειρίες. Η αναζήτηση της κατανόησης των ανθρώπινων δεσμών, ειδικά της αγάπης, ήταν παραδοσιακά ένας τομέας των ανθρωπιστικών επιστημών. Σήμερα οι εξελίξεις στις βιολογικές επιστήμες μάς δίνουν νέες πληροφορίες σχετικά με τους μηχανισμούς στους οποίους βασίζεται ο σχηματισμός και η διατήρηση των ανθρώπινων σχέσεων. Παρατηρώντας ζώα και την αναπαραγωγική τους συμπεριφορά, την προσκόλληση μητέρας-βρέφους και το δεσμό του ζευγαριού, που συμπληρώνονται από μελέτες σε ανθρώπους, οι ειδικοί αποκαλύπτουν νευροενδοκρινικά θεμέλια που ορίζουν τις συμπεριφορές και τα συναισθήματα.
Οξυτοκίνη: Θέμα επιβίωσης
Η επιβίωση ενός είδους εξαρτάται από την υγιή σύνδεση της μητέρας με το βρέφος αλλά και από τη σύνδεση μεταξύ ενηλίκων με ενήλικες. Μια διαδικασία που, για να συμβεί, απαιτείται η εναρμόνιση πολλών νευρικών και ενδοκρινικών παραγόντων. Σε αυτό είναι κρίσιμος ο ρόλος της οξυτοκίνης, η οποία παράγεται στον υποθάλαμο του εγκεφάλου όλων των θηλαστικών. Είναι η ορμόνη που δρα στον μαστό της μητέρας για να ξεκινήσει ο θηλασμός, στη μήτρα, προκαλώντας συσπάσεις, και για τη διέγερση του κόλπου κατά τον τοκετό.
Διαβάστε τη συνέχεια στο Shape.gr