Anadolu: Η κρυφή στρατηγική της Άγκυρας στην Αν. Μεσόγειο

Στα ευρύτερα γεωστρατηγικά σχέδια της Άγκυρας στη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο αναφέρεται γνωστός τούρκος δημοσιογράφος και αναλυτής με ένα μακροσκελές κείμενο που δημοσίευσε το πρακτορείο Anadolu, λίγες ώρες πριν δουν το φως της δημοσιότητας οι νέοι χάρτες του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών.

O Mehmet Kanci, αποκαλύπτει στρατηγικές προθέσεις της Άγκυρας οι οποίες μπορεί να μην είναι εμφανής με την πρώτη ματιά, ωστόσο αποτελούν κομμάτι, όπως λέει ο ίδιος, μιας αλυσίδας. Μάλιστα γυρίζει πίσω τον χρόνο και δανείζεται μια γνωστή φράση του Κεμάλ Ατατούρκ κατά τη μάχη ενάντια στα ελληνικά στρατεύματα στη Μικρασία.

Όπως γράφει: «Δεν υπάρχει γραμμή άμυνας, αλλά μια ολόκληρη περιοχή που πρέπει να υπερασπιστεί».

Σε αυτό το πλαίσιο είναι χρήσιμο να διαβάσει κανείς την ανάλυσή του για να κατανοήσει πτυχές και συμφραζόμενα που απαντούν ενδεχομένως στο γιατί η Άγκυρα προχώρησε στις πρόσφατες κινήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο. Μπορεί μάλιστα κανείς να διαβάσει το συγκεκριμένο άρθρο σε συνδυασμό με τους χάρτες που δημοσίευσε σε έκθεσή του το τουρκικό ΥΠΕΞ.

Τι αναφέρει

Σύμφωνα με τον ίδιο μετά την «αποσυναρμολόγηση» του τρομοκρατικού, σύμφωνα με την Τουρκία, διαδρόμου μέσω της «τριλογίας» όπως ήταν οι επιχείρήσεις «Ασπίδα του Ευφράτη», «Ελιά» και «Πηγή της Ειρήνης», η Άγκυρα συνεχίζει με μια σειρά στοχευμένων κινήσεων τόσο στη Μεσόγειο όσο και στη Μέση Ανατολή.

Το Μνημόνιο Κατανόησης για την οριοθέτηση των θαλάσσιων περιοχών δικαιοδοσίας που υπεγράφη μεταξύ της Τουρκίας και της Λιβύης στις 27 Νοεμβρίου ακολουθήθηκε από τα μέτρα που έλαβε η Άγκυρα τον Δεκέμβριο στη γραμμή Κατάρ-Βόρεια Κύπρος-Λιβύη.

¨Όπως τονίζει οι εξελίξεις θυμίζουν τη διάσημη παρατήρηση του Mustafa Kemal Ataturk στη μάχη του Σαγγάριου η οποία ξεκίνησε στις 23 Αυγούστου 1921 και διήρκεσε 22 ημέρες.

Η φιλοσοφία του «δεν υπάρχει γραμμή άμυνας, αλλά μια ολόκληρη περιοχή που πρέπει να υπερασπιστεί» υπογραμμίζει την μεγάλη αμυντική περιοχή της Τουρκίας από το Κατάρ στην πρωτεύουσα της Λιβύης την Τρίπολη, τονίζει.

Ο Mehmet Kemci αναφέρει ότι οι συνέπειες στη δήλωση του Ατατούρκ, οι οποίες αντιπροσωπεύουν τον υπαρξιακό αγώνα της Ανατολής κατά τη διάρκεια της μάχης του Σαγγάριου, δίνουν στην Τουρκία μια επείγουσα ανάγκη να επεκτείνει τη γεωπολιτική της γραμμή υπεράσπισης σε μια μεγαλύτερη περιοχή.

Αυτή η μεγάλη γεωπολιτική περιοχή, όπως σημειώνει, σχηματίζεται στο ένα άκρο από τη Μεσογειακή ασπίδα, η οποία καλύπτει το δυτικό και νότιο μέρος της Κρήτης, και από την άλλη την έδρα της Διοίκησης Κοινής Δύναμης Τουρκίας-Κατάρ στα Στενά του Ορμούζ ενώ στο νοτιότερο άκρο της περιοχής βρίσκεται η Σομαλική Τακτική Διοίκηση της Task Force στο Μογκαντίσου, πρωτεύουσα της Σομαλίας στην ακτή του Ινδικού Ωκεανού.

«Για να υπερασπιστούν τα στρατηγικά υπερπόντια συμφέροντα της Τουρκίας, υπάρχουν σχέδια να προστεθεί ένας νέος κρίκος, η Λιβύη, στην αλυσίδα άμυνας που σήμερα απαρτίζεται από την κοινή έδρα στο Κατάρ, τις διασυνοριακές βάσεις στο Ιράκ και τη Συρία αλλά και UAV που αναπτύσσονται στον Λευκόνοικο της Κύπρου».

Μάλιστα κάνει λόγο για βάση της Τουρκίας στη Λίβύη, ωστόσο σε αυτό το σχέδιο το πρόβλημα της Τουρκίας ακούει στο όνομα Χαλίφα Χαφτάρ. Αν επικρατήσει ο φιλέλληνας στρατηγός τότε σε ένα βαθμό τα μακρόπνοα σχέδια της Τουρκίας ανατρέπονται.

Η σημασία της Λιβύης

Όπως ο ίδιος αναφέρει η εξουσία που κυριαρχεί στη Μεσόγειο κυριαρχεί στις τρεις ηπείρους.

«Πρέπει να κοιτάξουμε πίσω εκατό χρόνια για να εκτιμήσουμε τη σημασία της ναυτικής δύναμης που θα μπορούσε να αναπτύξει η Τουρκία στη Λιβύη στο πλαίσιο της στρατηγικής της να μεταφέρει τη γεωπολιτική της γραμμή υπεράσπισης πέρα ​από τα όρια της. Η Ιταλία ξεκίνησε μια σειρά μυστικών συνθηκών για να αποικίσει τη Λιβύη μετά τη γαλλική εισβολή στην Τυνησία το 1881 και τη βρετανική εισβολή στην Αίγυπτο το 1882. Το 1887, αυτή η σειρά συμφωνιών με τη Βρετανία και την Αυστρο-Ουγγαρία ολοκληρώθηκε το 1909 όταν η Ρωσία έδωσε το πράσινο φως για την εισβολή της Ιταλίας. Ωστόσο, η πρώτη διείσδυση της Ιταλίας στη Λιβύη δεν ήταν μέσω του στρατού της, αλλά στον τομέα της οικονομίας με την Τράπεζα της Ρώμης. Στις 28 Σεπτεμβρίου 1911, το ιταλικό Βασίλειο έδωσε ένα σημείωμα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία για να προστατεύσει τις επενδύσεις του στη Λιβύη και υπό την αιγίδα του «φέρνουν τον πολιτισμό στην περιοχή. Στην πραγματικότητα, πριν από αυτό το σημείωμα, οι συγκρούσεις μεταξύ Ιταλίας και Οθωμανών είχαν ήδη αρχίσει στις Αδριατικές και Ιονικές Θάλασσες (Πρέβεζα) και το οθωμανικό ναυτικό είχε χάσει τα πλοία Tokat, Alpagut και Hamidiye κατά τη διάρκεια αυτών των συγκρούσεων».

Ο δημοσιογράφος συνεχίζει σημειώνοντας ότι η Ιταλία επέλεξε να χρησιμοποιήσει το ναυτικό της για να αναγκάσει τους Οθωμανούς να εγκαταλείψουν τη Λιβύη. «Το νησί της Ρόδου ήταν κατεχόμενο μετά την ιταλική επίθεση στις 24 Απριλίου 1912. Η απώλεια των Δώδεκανησων ήταν μια άλλη παρενέργεια της απουσίας ναυτικού», προσθέτει

Τέλος όπως ο ίδιος ο αρθρογράφος σημειώνει: «Έχοντας αντλήσει διδάγματα από τα λάθη που έγιναν πριν από 100 χρόνια, η Τουρκία δημιουργεί σήμερα μια δυναμική γραμμή άμυνας από τη Μεσόγειο στον Ινδικό Ωκεανό και από τη Λιβύη στη Σομαλία, τοποθετώντας UAVs και οπλισμένα drones καθώς και πολεμικά πλοία που κατασκευάζεται από την εθνική αμυντική βιομηχανία της Τουρκίας. Σε αυτή την πορεία, την οποία η Τουρκία ακολουθεί στο μέγιστο τις κουβέντες του Ατατούρκ. Δεν υπάρχει υπεράσπιση μιας γραμμής, αλλά μάλλον μια ολόκληρη περιοχή πρέπει να υπερασπιστεί, αυτή η περιοχή είναι τώρα όλες οι θάλασσες του κόσμου».

Οι νέοι χάρτες του τουρκικου ΥΠΕΞ

Το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών συνέταξε έκθεση με τις ζώνες θαλάσσιων δικαιοδοσιών που έχει κηρύξει ή διεκδικεί η Άγκυρα στην Ανατολική Μεσόγειο. Ειδικότερα η έκθεση αφορά στην εργασία του αναπληρωτή διευθυντή της Γενικής Διεύθυνσης Ναυτιλίας-Αεροπορίας-Συνόρων, Πρέσβη Τσαγατάι Ερτζίγιες.

Το πόνημα έχει ημερομηνία 20/12/2019 και φέρει τον τίτλο: «Ανατολική Μεσόγειος Οριοθέτηση Ζωνών Θαλάσσιων Δικαιοδοσιών - Οι πολιτικές και νομικές θέσεις της Τουρκίας».

Σε αυτό υπάρχουν χάρτες με τις θαλάσσιες ζώνες που διεκδικούν όλες οι πλευρές στην ανατολική Μεσόγειο, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλά και του ψευδοκράτους.

Η έκθεση αποκαλεί μάλιστα τις θαλάσσιες διεκδικήσεις της Ελλάδας και της Κύπρου «μαξιμαλιστικές» και «παράνομες» από άποψη διεθνούς δικαίου, σύμφωνα με το κυπριακό μέσο.

Σε άλλο σημείο παρουσιάζει σε ποιες περιοχές γύρω από την Κύπρο συγκρούονται τα όρια της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ της κάθε πλευράς, αλλά και πού διατηρεί αυτή τη στιγμή ερευνητικά πλοία και γεωτρύπανα η Τουρκία.

Ο Τσαγατάι Ερτζίγες παρουσιάζει επίσης χάρτη με όλα τα τεμάχια, όπως τα έχει κατατμήσει, η Τουρκία και το ψευδοκράτος, καλύπτοντας όλη σχεδόν την περιοχή της ανατολικής Μεσογείου. Σημειώνεται πως η υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ της Κύπρου και του Καστελορίζου δεν αναγνωρίζονται στο χάρτη του τουρκικού ΥΠΕΞ.

Στην 28σέλιδη έκθεση παρατίθενται επίσης αποφάσεις (με χάρτες) διεθνών δικαστηρίων σχετικά με την οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών άλλων χωρών τις προηγούμενες δεκαετίες, ενώ στο τέλος παρουσιάζεται το ιστορικό της αντιπαράθεσης μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου, Τουρκίας για την ΑΟΖ στην ανατ. Μεσόγειο.

Δείτε ολόκληρη την έκθεση εδώ.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr