
Λίγες μέρες αφού συμπλήρωσε το 29ο έτος της ηλικίας και ούσα απόλυτα υγιής, η Ολλανδή Ζοράγια τερ Μπικ πέθανε από ευθανασία που της έγινε, καθώς δεν ήθελε άλλο να ζει με κατάθλιψη και άγχος. Η είδηση του θανάτου της, κάνει τον γύρο του κόσμου και οι αντιδράσεις είναι πολλές για την άδεια που της χορηγήθηκε ώστε να της γίνει ευθανασία, ενώ ήταν απόλυτα υγιής σωματικά.
Η Ζοράγια υπέφερε επίσης από οριακή διαταραχή προσωπικότητας ενώ πρόσφατα διαγνώστηκε και με αυτισμό. Αποφάσισε ότι ήθελε να πεθάνει, αφού πάλευε με τα προβλήματα ψυχικής υγείας για πάνω από μία δεκαετία. Όπως είχε πει μάλιστα καμία θεραπεία δεν την είχε βοηθήσει.
Η 29χρονη Ολλανδή πέθανε στις 22 Μαΐου και ώρα 1:20 τοπική, 20 ημέρες μετά τα γενέθλιά της, με τη βοήθεια του Κέντρου Εξειδίκευσης Ευθανασίας. Στο πλάι της ήταν ο σύντροφός της.
Σε ένα tweet που κοινοποίησε ένας φίλος της, ο Μάρτιν, ανέφερε ότι η Ζοράγια πέθανε "ανθρώπινα". Όπως εξηγεί η DailyMail, τα άτομα που πεθαίνουν από ευθανασία συνήθως λαμβάνουν ένα διάλυμα βαρβιτουρικών που σταματά την καρδιά τους, αν και η μέθοδος θανάτου της Μπικ δεν έχει κοινοποιηθεί ακόμα.
Σύμφωνα με όσα είχαν γίνει γνωστά και ορίζει η προβλεπόμενη διαδικασία, τη μέρα της ευθανασίας χορηγείται ένα ηρεμιστικό και εν συνεχεία όταν χάνονται οι αισθήσεις χορηγείται το φάρμακο που σταματάει τη λειτουργία της καρδιάς της.

Είχε "έναν αξιοπρεπή θάνατο, τον οποίο λαχταρούσε για χρόνια λόγω αφόρητης ψυχολογικής ταλαιπωρίας", έγραψε η ολλανδική εφημερίδα Algemeen Dagblad, καθώς ο θάνατος της Ζοράγια απασχολεί την ολλανδική κοινωνία και έχει προκαλέσει πολλές αντιδράσεις.

Η Ζοράγια είχε υποβάλλει το αίτημά της πριν από τρεισήμισι χρόνια, ζητώντας την εφαρμογή νομοθεσίας που έχει ψηφιστεί στην Ολλανδία από το 2002.
Υποβοηθούμενες αυτοκτονίες στην Ολλανδία
Ο λόγος για τον οποίο έχουν υπάρξει τόσο έντονες αντιδράσεις και στην Ολλανδία, μια χώρα όπου η κοινωνία είναι εξοικειωμένη με την ευθανασία, είναι ότι πρόκειται για ασθενή με ψυχικά προβλήματα και όχι κάποια άλλη ανίατη νόσο. Οι υποβοηθούμενες αυτοκτονίες ανθρώπων με ψυχικές νόσους είναι κάτι το εξαιρετικά ασυνήθιστο. Για παράδειγμα, το 2010 οι αντίστοιχες αιτήσεις ήταν μόλις δύο. Το 2023 ωστόσο η αύξηση που έχει σημειωθεί είναι σημαντική καθώς οι αιτήσεις για ευθανασία για λόγους ψυχικής υγείας έφτασαν τις 138 αντιπροσωπεύοντας το 1,5% των συνολικών αιτήσεων για ευθανασία στην Ολλανδία που είναι 9.068 για το περασμένο έτος.
Η ιστορία της Ζοράγια πήρε μεγάλη δημοσιότητα μετά από ένα δημοσίευμα σε ολλανδικό ΜΜΕ, τον περασμένο μήνα. Τα μηνύματα που άρχισε να λαμβάνει της προκάλεσαν αφόρητο στρες και την ανάγκασαν να κλείσει τους λογαριασμούς της στα κοινωνικά δίκτυα, για να μην έρχεται αντιμέτωπη με σκληρές επιθέσεις για την επιλογή της.

Η ίδια λέει ότι κατανοεί τις αντιδράσεις για περιπτώσεις σαν τη δική της αλλά και τη γενικότερη συζήτηση για το αν πρέπει η υποβοηθούμενη αυτοκτονία να είναι νόμιμη.
Ειδικότερα για τη δική της περίπτωση, μιλώντας στην εφημερίδα Guardian, σημείωνε ότι "ο κόσμος πιστεύει ότι όταν κάποιος είναι ψυχικά ασθενής δεν έχει καθαρή σκέψη κάτι το οποίο είναι προσβλητικό".
Η Ζοράγια είχε πει επίσης: "Κατανοώ τον φόβο για την υποβοηθούμενη αυτοκτονία που εκφράζονται από ανθρώπους με αναπηρίες αλλά κατανοώ και την αγωνία των ανθρώπων που θέλουν να πεθάνουν. Στην Ολλανδία, η νομοθεσία αυτή είναι σε ισχύ εδώ και πάνω από 20 χρόνια. Οι κανόνες είναι πολύ αυστηροί και είναι πραγματικά ασφαλές".

Σύμφωνα με την ολλανδική νομοθεσία για να είναι κάποιος επιλέξιμος για ευθανασία πρέπει να βιώνει "αφόρητο πόνο χωρίς προοπτική βελτίωσης" και να είναι σε θέση να ενημερωθεί πλήρως ώστε να λάβει την απόφαση.
Όπως είχε πει, όταν γνώρισε τον σύντροφό της πίστεψε ότι είχε βρει ένα ασφαλές περιβάλλον για γιατρευτεί. "Όμως συνέχισα να έχω αυτοκτονικές τάσεις" λέει. Απαντώντας στην ερώτηση γιατί δεν έχει αυτοκτονήσει, η απάντηση είναι ότι η αυτοκτονία μιας συμμαθήτριάς της στην εφηβεία της έχει προκαλέσει μεγάλο τραύμα και δεν μπορούσε να το κάνει.

Η Ζοράγια είχε υποβληθεί σε πάρα πολλές θεραπείες. Είχε κάνει επί πολλά χρόνια ψυχοθεραπεία, έχει λάβει φαρμακευτική αγωγή και έχει υποβληθεί σε πάνω από 30 συνεδρίες ηλεκτροσπασμοθεραπείας (ECT).
"Στην ψυχοθεραπεία, έμαθα πολλά για τον εαυτό μου και τους μηχανισμούς αντιμετώπισης των προβλημάτων μου, αλλά δεν έλυσε τα βασικά προβλήματά μου. Στην αρχή της θεραπείας, ξεκινά κανείς με αισιοδοξία. Νόμιζα ότι θα γινόμουν καλύτερα. Αλλά όσο περισσότερο συνεχίζεται η θεραπεία, άρχιζα να χάνω την ελπίδα μου".
Μετά από 10 χρόνια, είχε πει ότι δεν έμεινε "τίποτα" όσον αφορά τη θεραπεία. "Ήξερα ότι δεν μπορούσα να αντιμετωπίσω τον τρόπο που ζω" κατέληξε εξηγώντας γιατί ζήτησε να πεθάνει με ευθανασία.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr