Για τη ζωή ενός παιδιού σε ίδρυμα ο συγγραφέας και πρώην βουλευτής Πέτρος Τατσόπουλος, ο οποίος τα πρώτα χρόνια της ζωής του φιλοξενήθηκε στο ΠΙΚΠΑ Πεντέλης.
"Ήμουν στα 3 -4 πρώτα χρόνια της ζωής μου σε Ίδρυμα, οι αναμνήσεις έχουν περάσει στο υποσυνείδητο ή έχουν διαγραφεί εντελώς. Οι αδελφές μου όμως έμειναν από τα 6 έως τα 18 τους και φυσικά καθορίστηκαν από αυτό που λέμε "ιδρυματισμός", από το να ζεις παρατεταμένα σε ένα ίδρυμα, για πολύ μεγάλο διάστημα", ανέφερε χαρακτηριστικά ο Πέτρος Τατσόπουλος, μιλώντας στον ΣΚΑΙ.
Ανέφερε επίσης, ότι ως ασκούμενος κοινωνικός λειτουργός στο Ίδρυμα Αγωγής Αρρένων στον Κορυδαλλό είχε εμπειρίες των παιδιών που έλεγαν τι συνέβαινε κυρίως τα απογεύματα, όταν έφευγαν οι Κοινωνικοί Λειτουργοί από τον χώρο.
"Δεν είναι η πρώτη φορά που έχουμε Κιβωτό. Υπήρχαν ανάλογες συμπεριφορές στο Αμαλίειο Ίδρυμα, από ό, τι μου είπαν οι αδελφές μου", είπε ο κ. Τατσόπουλος.
"Τα εμπόδια που πρέπει να προσπεράσει ένα παιδί για φτάσει να ακουστεί η φωνή του έξω από το Ίδρυμα είναι τεράστια και τα περισσότερα παιδιά δεν μπαίνουν σε αυτόν τον κόπο. Υπάρχουν στατιστικά στοιχεία που λένε ότι η κακοποίηση μπορεί να φτάσει το 70% των περιπτώσεων", σημειώνοντας: "και να καταγγείλει κάτι το παιδί και να πάει στο πειθαρχικό, ένα πειθαρχικό που το έχεις διορίσει εσύ, ο θύτης, θα μείνει πάλι μέσα. Το στοιχειώδες είναι να υπάρξει μία Ανεξάρτητη Αρχή όπου θα μπορώ να απευθυνθώ χωρίς φόβο. Πρέπει να εξασφαλίσουμε την προστασία του παιδιού και κυρίως ότι μετά το ίδρυμα δεν θα βρεθεί στον δρόμο".