Αξιολόγηση, μια «ξεχασμένη» υπόθεση που μας καίει

Γεμάτη από …μέτρα θα είναι η τελική διαπραγμάτευση με τους δανειστές για την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης με την κυβέρνηση να εξακολουθεί να ελπίζει ότι κάποια στιγμή μέσα στην επόμενη εβδομάδα θα καταφτάσουν και οι επικεφαλής των κλιμακίων.

Οι επαφές με τα τεχνικά κλιμάκια και οι ανταλλαγές στοιχείων είναι συνεχείς αλλά το «κλειδί» ουσιαστικά είναι ένα: το δημοσιονομικό. Η απόσταση που χωρίζει την ελληνική πλευρά με τους δανειστές (κατά κύριο λόγο το ΔΝΤ και δευτερευόντως τους Ευρωπαίους) είναι χαώδης ενώ και η δήλωση Τσακαλώτου περί της απαίτησης του ΔΝΤ για λήψη μέτρων που δεν περιλαμβάνονται καν στο μνημόνιο μόνο τυχαία δεν είναι. Η ελληνική πλευρά, θέλει να κλείσει τη συμφωνία παρουσιάζοντας μέτρα που να αντιστοιχούν:

1. Στο 1% του ΑΕΠ για το ασφαλιστικό με χρόνο εφαρμογής το 2016 και

2. Στο επίσης 1% του ΑΕΠ προκειμένου να επιτευχθεί ο δημοσιονομικός στόχος του 2017 και του 2018. Μάλιστα η ελληνική πλευρά, φέρεται να υποστηρίζει ότι το δημοσιονομικό κενό του 2018 είναι μεγαλύτερο σε μια προσπάθεια να σπρώξει όσο το δυνατόν πιο πίσω στον χρόνο μέρος των νέων μέτρων που θα επιβληθούν

Σε αυτά τα ποσοστά που αντιστοιχούν σε περίπου 3,4 δισ. ευρώ (σ.σ από τα 1,7 δισ. ευρώ του ασφαλιστικού έχουν ήδη αποφασιστεί μέτρα που φέρνουν το 1 δισ. ευρώ) θα πρέπει να προστεθούν βέβαια και τα ισοδύναμα που αναζητεί η ελληνική πλευρά για να μην επιβάλλει μέτρα που έχουν προγραμματιστεί μέσα στο 2016 και προκαλούν έντονες αντιδράσεις όπως είναι η αύξηση του φόρου για τους αγρότες από φέτος, η αύξηση της προκαταβολής φόρου αλλά και η αύξηση των ασφαλιστικών τους εισφορών.

Οι δανειστές δεν έχουν συμφωνήσει με τους ελληνικούς «λογαριασμούς» και θέλουν παρεμβάσεις που προσπαθεί με κάθε τρόπο να αποφύγει η ελληνική πλευρά. Συγκεκριμένα:

1. Θεωρούν ότι ο φόρος εισοδήματος δεν πρέπει να αυξηθεί μόνο γι’ αυτούς που δηλώνουν εισοδήματα πάνω από 50.000-60.000 ευρώ αλλά και για τα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα προκειμένου να είναι μεγαλύτερο το τμήμα του πληθυσμού που θα κληθεί να συνδράμει στην αύξηση των φορολογικών εσόδων

2. Δεν θέλουν την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών κάτι που δημιουργεί τρύπα τουλάχιστον 500-600 εκατ. ευρώ στην ελληνική πλευρά. Για να καλυφθεί αυτή η τρύπα χρειάζεται μειώσεις συντάξεων τόσο κύριων όσο και επικουρικών

3. Αμφισβητούν το δημοσιονομικό κενό του 2016 το οποίο η ελληνική πλευρά θέλει να καλύψει επικαλούμενη την υπεραπόδοση των εσόδων που παρουσιάστηκε μέσα στο 2015.

4. Εγείρουν αξιώσεις για περισσότερα μέτρα και για τη διετία 2017-2018 με το ΔΝΤ να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτό το θέμα. Υπενθυμίζεται ότι το ποσοστό του 1% του ΑΕΠ αναφέρεται και στο μνημόνιο κάτι που αναφέρει συχνά και ο ίδιος ο Ευκλείδης Τσακαλώτος.

Αν στα δημοσιονομικά μέτρα προστεθούν και τα μέτωπα για τα κόκκινα δάνεια (σ.σ η ελληνική πλευρά θέλει να εξαιρέσει από την πώληση όλα τα στεγαστικά πρώτης κατοικίας, τα καταναλωτικά έως τις 20.000 ευρώ, και τα δάνεια των μικρομεσαίων μέχρι του ορίου των 500.000 ευρώ ενώ οι δανειστές μιλούν για πλήρες άνοιγμα) αλλά και για το ενιαίο Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων (σ.σ γίνεται μάχη σε επίπεδο τεχνικών κλιμακίων ακόμη και για τις αρμοδιότητες) προκύπτει ότι τα θέματα που πρέπει να κλείσουν για να φτάσουμε στη συμφωνία είναι πολλά και σημαντικά.

Να σημειωθεί ότι ο κατάλογος περιλαμβάνει και άλλα ζητήματα που αναμένεται να προκαλέσουν αντιδράσεις όπως η άμεση πώληση των μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων από τα supermarkets (σ.σ το θέμα πλήττει τους φαρμακοποιούς) το άνοιγμα του επαγγέλματος του μηχανισμού αλλά και του δικαστικού επιμελητή κλπ.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr