
Ομολογώ ότι ποτέ δεν πίστεψα στην εκτόξευση. Ακούω και διαβάζω με ενδιαφέρον όλα αυτά τα περί ανόδου που βλέπουν οι άλλοι στις δημοσκοπήσεις - που συνδυάζεται και με την κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ σε μονοψήφια ποσοστά (και αυτό σίγουρα δεν είναι έκπληξη, ούτε λόγος για ανησυχία) - αλλά ακόμα το "ρεύμα" που θα οδηγήσει το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη στο να αμφισβητήσει τη Νέα Δημοκρατία του Μητσοτάκη, δεν το αισθάνομαι. Δεν το βλέπω. Αλλά ίσως τον αδικώ, ίσως είναι νωρίς ακόμα.
Πάντως η τελευταία δημοσκόπηση που είδα, της Interview, δεν έδειξε και καμία μεγάλη ανατροπή. Παρά το γεγονός ότι η Νέα Δημοκρατία έχει κολλήσει στα ποσοστά δυσφορίας των ευρωεκλογών, ακόμα και μετά τις εσωκομματικές κάλπες, το ΠΑΣΟΚ, εκεί κοντά στο μίζερο 10-13% κινείται και δεν δείχνει να εκτοξεύεται προς τα πάνω. Και με αυτά τα ποσοστά, ίσως δεν αργήσει να επανέλθει και η γκρίνια για τις ηγετικές ικανότητες του Νίκου Ανδρουλάκη και ας λένε ορισμένοι ότι έχει "παράτα" μέχρι τις εκλογές. Μέχρι να παγιωθούν τα δημοσκοπικά ποσοστά έχει.
Άλλωστε ο Χάρης Δούκας, όπως έδειξε και η πρώτη αντίδρασή του στα νέα σχήματα που ανακοίνωσε ο επανεκλεγείς, δεν είναι διατεθειμένος να περιοριστεί στα του Δήμου. Θέλει να εκπροσωπήσει αυτό το 40% που δεν ψήφισε και δεν θέλει Ανδρουλάκη και θα το κάνει μέχρι τέλους. Και ας ξενίζει και ας ενοχλεί η γκρίνια με το καλημέρα…
Αλλά ίσως αδικώ τον Νίκο Ανδρουλάκη, που αν μη τι άλλο προσπαθεί. Προσπαθεί να παρουσιάσει ένα άλλο ΠΑΣΟΚ, πιο ενωτικό, όπου όλοι έχουν ρόλο και αρμοδιότητα, ένα νέο ΠΑΣΟΚ, πιο φιλικό στα αστικά και κεντρώα κοινά που του έχουν γυρίσει την πλάτη. Και νέο ηγετικό σχήμα παρουσίασε και ρόλους έδωσε και νέα πρόσωπα εμφάνισε και τον ήπιο και συμπαθή Γερουλάνο προώθησε στη Βουλή και την ικανή Διαμαντοπούλου στον πολιτικό σχεδιασμό. Άλλωστε όπως έχει πει και ο Λύντον Τζόνσον (και αυτός αν ήξερε από πολιτική), "καλύτερα να τους έχεις μέσα στην σκηνή και να κατουράνε έξω, παρά έξω και να κατουράνε μέσα". Εντάξει δεν έδωσε πρώτο ρόλο στον Μιχάλη Κατρίνη, αλλά υποθέτω κανείς δεν το παρατήρησε.
Μένει να δούμε πώς τα νέα σχήματα θα λειτουργήσουν, πώς θα συνυπάρξουν όλες αυτές οι διαφορετικές προσωπικότητες (με τις διαφορετικές στοχεύσεις apropos), πόσο και πώς θα χρωματίσουν τον προγραμματικό λόγο του κόμματος και του αρχηγού. Γιατί φυσικά ωραία και χρήσιμα είναι τα σχήματα και οι οργανωτικές ανακατατάξεις, αλλά στις εκλογές ψηφίζουμε για κυβέρνηση και για πρωθυπουργό. Οι ψηφοφόροι θέλουν προτάσεις και λύσεις. Η τουλάχιστον (για να είμαστε πιο ειλικρινείς όσον αφορά το πώς ψηφίζουμε) θέλουν μερικά ωραία συνθήματα που να πείθουν, να κινητοποιούν, να ενθουσιάζουν και κυρίως να δίνουν ελπίδα.
Η πρώτη θητεία Ανδρουλάκη, ήταν μια "αριστερόστροφη" απόπειρα, όπου ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ προσπαθούσε να ανταγωνιστεί τον ΣΥΡΙΖΑ και να επαναπατρίσει τους απογοητευμένους πασόκους που είχαν επενδύσει στο κόμμα της ριζοσπαστικής (υποτίθεται) αριστεράς. Γι' αυτό και ο λόγος του Νίκου Ανδρουλάκη ήταν μια διαρκής λιτανεία από γκρινιάρικες και μίζερες κατηγορίες σε βάρος του Μητσοτάκη και του επιτελικού κράτους, με το Κίνημα να μοιάζει με έναν ΣΥΡΙΖΑ με γραβάτα. Μάλιστα ο κ. Ανδρουλάκης, για να δώσει και έναν προσωπικό χαρακτήρα σε αυτή την πολιτική, είχε αρνηθεί ακόμα και αυτή τη συνάντηση με τον πρωθυπουργό (και αυτό πολύ καιρό πριν ξεσπάσει το σκάνδαλο των υποκλοπών).
Η προσπάθεια στέφθηκε με αποτυχία. Άλλωστε όπως σημειώνουν οι ειδικοί, ο κόσμος που ψήφιζε ΣΥΡΙΖΑ στο παρελθόν είναι μάλλον πιο πιθανό να στραφεί σε αντισυστημικά κόμματα είτε της αριστεράς είτε της άκρας δεξιάς, παρά στο "βαρύ από το παρελθόν" και συστημικό ΠΑΣΟΚ.
Και σε κάθε περίπτωση, η μεγάλη δεξαμενή των ψηφοφόρων είναι στο Κέντρο, σε αυτούς εν πάση περιπτώσει τους ψηφοφόρους (για να μην μπλέξουμε στη θεωρία) που αυτοπροσδιορίζονται κεντρώοι. Που το βασικό τους χαρακτηριστικό είναι ότι δεν φανατίζονται με ένα κόμμα, ούτε νιώθουν δεμένοι με έναν χαρισματικό αρχηγό, αλλά είναι έτοιμοι αν πάσα εκλογική αναμέτρηση να αλλαξοπιστήσουν. Είναι αυτοί οι ψηφοφόροι που παλιά ψήφιζαν ενδεχομένως ΠΑΣΟΚ και τώρα ψηφίζουν Μητσοτάκη, όχι γιατί τους ενθουσιάζει, αλλά γιατί είναι η μόνη πραγματική κυβερνητική πρόταση. Είναι οι ψηφοφόροι που θέλουν σταθερότητα και οικονομική πρόοδο. Και είναι η μεγάλη πλειοψηφία.
Θα καταφέρει να τους προσεγγίσει ο Νίκος Ανδρουλάκης; Θα μπορέσει ο ίδιος Ανδρουλάκης που ξέρουμε, έστω και μετά το πάθημα/μάθημα, να εκπροσωπήσει ένα άλλο ΠΑΣΟΚ;
Υ.Γ Ακούγεται παράδοξο αλλά ίσως η ανάκαμψη του ΠΑΣΟΚ να έχει σχέση και με τις επιδόσεις του Χάρη Δούκα στον Δήμο Αθηναίων (που μέχρι στιγμής μόνο απογοήτευση παράγει). Η πρώτη αυτή νίκη του Κινήματος και λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων επί του συστήματος Μητσοτάκη, που πανηγυρίστηκε ως η αρχή του τέλους της Νέας Δημοκρατίας, εφόσον δεν αποδώσει τα αναμενόμενα και η δημοτική αρχή παρουσιάσει τις ίδιες φτωχές επιδόσεις που παρουσιάζει μέχρι σήμερα (εξοργίζοντας τους ψηφοφόρους), θα κοστίσει ακριβά και στο ΠΑΣΟΚ.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr