Άμπρα κατάμπρα στο Μαξίμου

«Άμπρα κατάμπρα, λούμπα τουλούμπα, κάμε μία τούμπα και μία κωλοτούμπα!»

Δεν ξέρω αν σχολιάστηκε εκ των υστέρων η πρωτοβουλία του ταχυδακτυλουργού να ζητήσει από τον πρωθυπουργό να επαναλάβει αυτά τα λόγια στη διάρκεια της χριστουγεννιάτικης γιορτής του Μεγάρου Μαξίμου. Μπορεί και να εισέπραξε την σχετική κατσάδα, καθώς ο όρος «κωλοτούμπα» σηματοδοτεί, πλέον, και διεθνώς τον πολιτικό τυχοδιωκτισμό του Αλέξη Τσίπρα.

Εκείνο που εντυπωσίασε, ωστόσο, είναι η άνεση με την οποία ο ίδιος ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ ανταποκρίθηκε αμέσως και είπε την «μαγική» συνταγή. Δίχως ίχνος αμηχανίας, πρόφερε την λέξη-σύμβολο και συνέχισε απτόητος τα χαμόγελα. Ως εάν η περίφημη «κωλοτούμπα» να αφορούσε κάποιον άλλον –ίσως και τον άλλον του εαυτό!

Ακριβώς αυτή η συμπεριφορά δίνει το μέτρο του κυνισμού του σημερινού κατοίκου του Μεγάρου. Κυρίως όμως, περιγράφει την ουσία του κυβερνητικού προεκλογικού σχεδιασμού: Στο εξής, ο πρωθυπουργός δεν θα έχει το παραμικρό πρόβλημα να ενσωματώνει ακόμη και τις εναντίον του κατηγορίες, παραπέμποντάς τες σε κάποια άλλη περίοδο. Βλέποντας ότι το ψέμα αποτελεί, πια, για την κοινή γνώμη συστατικό του αναπόδραστο, θα το δικαιολογεί τοποθετώντας το σε μία προηγούμενη, δήθεν διαφορετική συγκυρία. Και διαφημίζοντας την τρέχουσα πρωτοφανή πειθαρχία του στα ευρωπαϊκά κελεύσματα, θα επιστρατεύει το ύστατο επιχείρημά του: «Μπορεί να υπήρξα ψεύτης, αλλά τουλάχιστον κλέφτης δεν είμαι».

Πρόκειται για ένα τρικ που θα ζήλευε και ο ταχυδακτυλουργός του Μαξίμου, καθώς μία και μόνο κίνηση επιτυγχάνει τρία παραπλανητικά αποτελέσματα: Τεμαχίζει τον χρόνο με στόχο να εμποδίσει έτσι και την αξιολόγηση της εσωτερικής αλυσίδας των συνεπειών του. Υπονομεύει την μνήμη, ρίχνοντάς την στα κύματα αλλεπάλληλων καιροσκοπισμών, ώστε οι ευθύνες για κάθε έναν από αυτούς να θολώνουν και, στο τέλος, η σύγχυση να μετριάζει το συνολικό τους βάρος. Ενώ, ταυτόχρονα, στρέφει μεθοδικά το ενδιαφέρον του θεατή σε άλλα σημεία από εκείνα που εκμεταλλεύεται ο «μάγος» για να στήνει τα απατηλά «κόλπα» του. Είναι, όμως, έτσι; Γιατί η αλήθεια επιμένει να ξεχωρίζει την ζωή από την παράσταση…

Αλήθεια πρώτη. Εκλογές γίνονται ανά τετραετία, οπότε και βαθμολογείται η θητεία μιας κυβέρνησης. Συνεπώς, το επιχείρημα ότι «οι άλλοι κυβερνούσαν 40 χρόνια και έφεραν την κρίση» δεν ισχύει. Όχι μόνο γιατί όταν ήταν υπουργός ο Δραγασάκης και στα πράγματα οι Καμένος και Κουρουμπλής, ο Κυριάκος, η Φώφη και ο Σταύρος δεν ήταν καν βουλευτές. Ούτε, απλώς, γιατί στην κρίση οδήγησε, μεταξύ άλλων, η υποταγή σε αιτήματα όπου πρωτοστατούσε το κόμμα που σήμερα κυβερνά. Αυτά κρίθηκαν σε αλλεπάλληλες εκλογές. Τώρα θα κριθεί πώς από το μέιλ Χαρδούβελη των 900 εκατομμυρίων φτάσαμε στο «φέσι» των 100 δις, σε δύο νέα μνημόνια, στη διάλυση των τραπεζών και σε δεσμεύσεις που διαρκούν έως το 2020.

Αλήθεια δεύτερη. Η πολιτική είναι ενιαία, όπως και η μνήμη της. Συνεπώς, ούτε το επιχείρημα «κυβερνώ μόλις 100 ημέρες» αντέχει. Όταν η πρώτη μεταβάλλεται κατά το δοκούν, τότε η δεύτερη οφείλει να μην χάνεται στις πολλές ταλαντεύεις, αλλά να την βαθμολογεί όπως της αξίζει: Ως χαμαιλέοντα, δηλαδή, που αλλάζει χρώματα για το δικό του συμφέρον και μόνον. Επιπλέον, η μνήμη εκτός από ακριβής πρέπει να είναι και συνολική. Με άλλα λόγια, να απλώνεται από την Οικονομία και τα εθνικά ζητήματα μέχρι την Παιδεία και την Ασφάλεια του πολίτη. Και, ασφαλώς, να ζυγίζει τις κυβερνητικές πράξεις που εκτελέστηκαν με το μέτρο των προεκλογικών λόγων και υποσχέσεων που ακούστηκαν. Αυτό θα κριθεί στις εκλογές που έρχονται.

Αλήθεια τρίτη. Η ηθική αποτελεί, πράγματι, πεδίο σύγκρισης στην πολιτική. Τι αξία έχει, όμως, αν την επικαλείται ένας αποδεδειγμένα δημαγωγός; Και πόσο πείθει κάποιος που δηλώνει έντιμος, αποδεχόμενος όμως ταυτόχρονα ότι μπορεί να είναι ψεύτης; Συνεπώς, και το επιχείρημα του «ηθικού πλεονεκτήματος» ασθενεί. Όχι μόνο γιατί ήδη η κυβέρνηση πρωταγωνιστεί σε γκρίζες υποθέσεις -από τα βλήματα στη Σ. Αραβία και το 1,6 δις των κονδυλίων του Μεταναστευτικού μέχρι τα 800 εκατομμύρια του «Ελ. Βενιζέλος» και τα καμώματα του «ταλαντούχου» κ. Πετσίτη. Αλλά γιατί η ηθική δοκιμάζεται και στις πολιτικές συμπεριφορές. Στην απόκρυψη των θυμάτων της καταστροφής στο Μάτι, για παράδειγμα…

Ήταν αποκαλυπτική, λοιπόν, η γιορτή στο Μαξίμου. Και τολμηρή η ιδέα του μάγου εκείνης της παιδικής σύναξης να βροντοφωνάξει «άμπρα, κατάμπρα και τούμπα κωλοτούμπα» ενώπιον του Αλέξη Τσίπρα. Ακόμη πιο αποκαλυπτική υπήρξε, όμως, η αντίδραση του ιδίου του πρωθυπουργού. Στους παρόντες προκάλεσε το γέλιο. Σε όλους εμάς τους υπόλοιπους, μακάρι να προκάλεσε λίγες σκέψεις παραπάνω…

------

Στην ιστοσελίδα μας φιλοξενούνται όλες οι απόψεις που σέβονται τη δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τον πολιτισμό και την αισθητική. Οι γνώμες των αρθρογράφων είναι ενυπόγραφες και προσωπικές και δεν ταυτίζονται απαραίτητα με την άποψη του TheToc.gr.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr