
Η συνταγή είναι παλιά. Μόλις μια κυβέρνηση τα βρει σκούρα αρχίζει τα παρακάλια. Θυμάται την συναίνεση, το καλό του Έθνους και της Πατρίδος, γλείφει εκεί που έφτυνε, αναζητά «μαξιλαράκια» να στηρίζουν και να ψηφίζουν αυτά που ούτε οι δικοί της βουλευτές δεν τολμούν να υποστηρίξουν .
Αυτά όλα συνήθως συμβαίνουν όταν έχει περάσει καιρός. Όταν μια κυβέρνηση έχει εκπληρώσει κάποιες από τις προλογικές υποσχέσεις της, αλλά φθίνει σε ένα σημείο που δεν μπορεί να δώσει άλλα. Τότε συνήθως μετά από δυο τρία χρόνια άρχιζε η κατιούσα και όπως ο Ανδρέας έψαχνε τις «Λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις» οι κυβερνήσεις αναζητούσαν «πρόθυμους» να θυσιαστούν δραπετεύοντας από την αφάνεια τους προκειμένου να γίνουν υπουργοί, υφυπουργοί και να στηρίξουν την εκάστου «Εθνική προσπάθεια». Που όπως αποδεικνύονταν τελικά δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια αδίστακτη προσπάθεια ταυτοποίησης της προσωπικής πολιτικής επιβίωσης των κυβερνώντων, με το εθνικό συμφέρον και την εθνική επιβίωση. Και έτσι φτάσαμε εδώ.
Ο κ.Τσίπρας από πολύ νωρίς επέλεξε όχι τον λόγο της συνεννόησης αλλά τον λόγο της σύγκρουσης
Ο κ.Τσίπρας από πολύ νωρίς επέλεξε όχι τον λόγο της συνεννόησης αλλά τον λόγο της σύγκρουσης. Το κήρυγμα του διχασμού βοήθησε να κερδίσει δυο εκλογές και ένα δημοψήφισμα. Νόμιζε ότι θα συνεχίζει έτσι. Μέχρι που βρέθηκε με τα χέρια στην τσέπη,να κοιτά τις μύτες των παπουτσιών του στην γωνία της οικογενειακής φωτογραφίας της Συνόδου Κορυφής της Ε.Ε. για το μεταναστευτικό.
Γιατί είναι πολύ όμορφο να κερδίζεις την εξουσία. Θα πρέπει να είσαι ώριμος και να ξέρεις τι θα την κάνεις. Πολύ σύντομα λοιπόν -ούτε δυο μήνες δεν έκλεισαν καλά καλά- ο κ.Τσίπρας αισθάνεται αδύναμος. Τόσο που να προσφεύγει στον Προκόπη Παυλόπουλο ζητώντας βοήθεια. Από ποιόν; Έναν κατεξοχήν συντηρητικό πολιτικό που αν μην τι άλλο έχει πεντάχρονο «συμβόλαιο» με υποσχετική ανανέωσης. Δεν εξαρτάται από την ψήφο του Παναγούλη και του Νικολόπουλου.
Δεν ζητά συναίνεση ο κ.Τσίπρας για να προχωρήσει η χώρα μπροστά. Ζητά συνενόχους για να τους φορτώσει όλη την ευθύνη για την κατάσταση στην όποια οδηγεί την χώρα ο ίδιος
Έτσι ο κ.Τσίπρας τώρα στρέφεται σε εκείνους που έφτυνε, σε εκείνους που λοιδορούσε, σε εκείνους που τους έλεγε Κουίσλινγκ, πριν ο ίδιος τους διαδεχθεί σε αυτή την θέση. Και απλώς τους ζητά να βάλουν πλάτη, όχι για να εφαρμοστεί το μνημόνιο, όχι για να βγει η χώρα από την κρίση. Αλλά για να μην αποδειχθεί άλλη μια φορά το πόσο χοντρό ήταν το ψέμα που είπε στον ελληνικό λαό. Να βάλουν πλάτη οι «γερμανοτσολιάδες» για να μείνει μερικούς ακόμη μήνες στο Μέγαρο Μαξίμου και να έχει εύκολα εξιλαστήρια θύματα να θυσιάσει για να εξιλεωθεί από τις «επιτυχίες» της Ομάδας «Σε Όλα Λέμε Ναι»: Τσακαλώτου-Δραγασάκη-Σταθάκη-Κατρούγκαλου.
Δεν ζητά συναίνεση ο κ.Τσίπρας για να προχωρήσει η χώρα μπροστά. Ζητά συνενόχους για να τους φορτώσει όλη την ευθύνη για την κατάσταση στην όποια οδηγεί την χώρα ο ίδιος. Τέτοια "μαξιλαράκια" δύσκολα θα βρει. Ακόμη και αυτούς που θεωρεί κορόιδα -όπως τον Λεβέντη- έχουν αποδειχθεί πολύ πιο πονηροί από τον ίδιο. Αυτοί είναι και της πιάτσας. Έχουν βάλει και μερικά ένσημα για να ξέρουν να φυλαχθούν από τις κακοτοπιές…
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr