Αποχαιρετώντας τον Κωνσταντίνο

Δεν θα έλεγα ότι τον γνώριζα προσωπικά τον τέως βασιλιά Κωνσταντίνο. Αλλά με αφορμή μια συνέντευξη που του έκανα την εποχή που το θέμα που απασχολούσε τη δημοσιότητα ήταν η βασιλική περιουσία και η δίκη που θα ακολουθούσε, μια συνέντευξη που προφανώς του είχε αρέσει για το ύφος της, τα επόμενα χρόνια δεν παρέλειπε να μου στέλνει τα Χριστούγεννα την ευχετήρια κάρτα που έστελνε σε όλους τους φίλους και γνωστούς του. Συνήθως με τα μέλη της οικογένειάς του χαμογελαστά, να αντικρύζουν τον φακό.

Το έβρισκα συμπαθητικό και την έβαζα μαζί με τις άλλες κάρτες που μου έστελναν συγγενείς, φίλοι και συνεργάτες, στη βιβλιοθήκη του σπιτιού, σαν στολίδι για τις γιορτές. Θυμάμαι ακόμα την έκπληξη και τον συγκεκαλυμένο θυμό του πατέρα μου, όταν είδε για πρώτη φορά την κάρτα: "Τι είναι αυτό πάλι; Σου στέλνει κάρτες"; αναρωτήθηκε έκπληκτος, αλλά λόγω της εορταστικής ατμόσφαιρας, δεν θέλησε να δώσει συνέχεια. Εγώ από την πλευρά μου χαμογέλασα με κατανόηση και το άφησα να περάσει. Πώς να του το εξηγήσω, χωρίς να πιάσουμε πολιτική κουβέντα χρονιάρες μέρες…

Αν και η απάντηση ήταν προφανής. Δεν είχα ζήσει όπως εκείνος τα δραματικά επεισόδια της περιόδου πριν από τη χούντα, δεν είχα ζήσει την αποστασία- αν και είχα ζήσει τη χούντα σαν παιδί- ήμουν ακόμα έφηβος στο δημοψήφισμα, τη δεκαετία πια του ΄90 η υπόθεση της βασιλείας μου φαινόταν τόσο παρελθόν που δεν με απασχολούσε καθόλου. Μου φαινόταν τελείως ντεμοντέ να είσαι αντιμοναρχικός. Υπήρχαν ακόμα φιλοβασιλικοί;

Συναντηθήκαμε με τον Κωνσταντίνο για έναν καφέ, μια δυο φορές τα επόμενα χρόνια. Συνήθως στο λόμπι του ξενοδοχείου Μεγάλη Βρετανία, για μια κουβέντα για τα τρέχοντα πολιτικά, αν και δεν μου φάνηκε ποτέ ότι τα παρακολουθούσε με μεγάλη επιμέλεια. Μάλλον επιπόλαια. Αλλά η συναναστροφή μαζί του ήταν ευχάριστη. Ηταν πολύ προσηνής, ευγενικός και συμπαθής.

Η επιδίωξή του δεν ήταν να επανέλθει στον θρόνο, ήξερε πολύ καλά ότι αυτό ήταν παρελθόν. (σ.σ. Αν και τη δεκαετία του '70 έτρεφε ακόμα όνειρα επιστροφής και άκουγε και ορισμένου συμβούλους του που σχεδίαζαν πραξικόπημα ακόμα και τη δολοφονία Καραμανλή. Ευτυχώς άκουγαν και οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες.)

Η αγωνία του πλέον ήταν να πείσει ότι δεν ήταν ο ανώριμος άναξ που δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, αλλά ότι οι περιστάσεις ήταν ανώμαλες. Εν μέρει είχε δίκιο, οι περιστάσεις ήταν ανώμαλες, η Ελλάδα δεν είχε ξεπεράσει τον εμφύλιο και ο ψυχρός πόλεμος ήταν σε παρόξυνση, ο Ανδρέας Παπανδρέου δοκίμαζε τις δυνάμεις του στην εγχώρια πολιτική σκηνή, αλλά και η οικογένειά του είχε βάλει το χεράκι της για να γίνουν τελείως ανώμαλες.

Ούτως ή άλλως η "δουλειά" που είχε κληρονομήσει από τον πατέρα του δεν είχε προοπτικές. Σίγουρα όχι στην Ελλάδα. Ηταν από τα επαγγέλματα που χάνονται.

Ο κόσμος σήμερα αποχαιρετά τον Κωνσταντίνο σχεδόν με συμπάθεια. Σίγουρα με ανοχή. Ποιος θυμάται τον Κόλλια ή τον Γαρουφαλιά; Εχουν περάσει τόσα χρόνια, που έχουν ξεχαστεί ακόμα και οι διώξεις των κομμουνιστών και τα πολιτικά φρονήματα; Επαιξε ρόλο σε αυτή τη νέα σχέση του με την κοινή γνώμη και η διακριτική στάση του μετέπειτα, στη διάρκεια της ύστερης μεταπολίτευσης, όπως σωστά σημείωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Παίζει ρόλο και η νοσταλγία με την οποία αντιμετωπίζουμε το παρελθόν, σαν να υπήρξε μια εποχή αθωώτητας και εύκολης ζωής. Η φωτογραφία του Κώστα Μπαλάφα από τα Χριστούγεννα στην Ομόνοια, τον Δεκέμβριο του 1960, έχει γίνει viral. Τότε ο κόσμος γιόρταζε λέει και οι τροχονόμοι μάζευαν δώρα. Είχαμε και βασιλιά. Ποιος θυμάται την προίκα της Σοφίας; Παίζει ρόλο και ο βομβαρδισμός του τηλεοπτικού κοινού με τις περιπέτειες της βασιλικής οικογένειας της Μεγάλης Βρετανίας, που έχουν κάνει τις βασιλικές ιστορίες λαϊκό ανάγνωσμα. Παίζει ρόλο υποθέτω και η ακαταμάχητη γοητεία που έχουν πάντα οι βασιλικοί Οίκοι, καθώς η ιστορία μοιάζει με πραγματικό παραμύθι.

Η απενοχοποίηση του Κωνσταντίνου, λόγω και της παρέλευσης του χρόνου, συνοδεύεται και από το αίσθημα σιγουριάς και αυτοπεποίθησης που έχει αποκτήσει η σύγχρονη ελληνική δημοκρατία. Αλλοι είναι οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζει σήμερα η δημοκρατία στην Ελλάδα, σίγουρα όχι οι φιλοβασιλικοί. Ετσι φθάσαμε στο αδιανόητο πριν από μερικά χρόνια, πολιτικά πρόσωπα να διαμαρτύρονται γιατί δεν του αποδίδονται τιμές αρχηγού κράτους- θα ήταν σαν να αναιρούσαμε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος και θα προκαλούσε αχρείαστες αντιδράσεις- και άλλοι να διαφημίζουν υπερηφάνως την πρόθεσή τους να δώσουν το παρών και στην κηδεία και στις τελετές μνήμης. Εκλογές έρχονται, μην το ξεχνάμε…

Ετσι έμειναν χωρίς δράκο και οι άλλοι, αυτοί που φαντασιώνονταν ότι η ανάπλαση του κτήματος στο Τατόι, είναι μέρος ενός σκοτεινού σχεδίου για την επιστροφή του τέως στα πράγματα.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr