De Grèce, ντε Γκρες ή Ντεγκρές

Η αλήθεια είναι ότι το ντε Γκρές (de Grèce) έστω και μεταφρασμένο, ακόμα και στην πιο ελληνική, ολίγον vulgaire εκδοχή του, σαν μία, ενωμένη λέξη (Ντεγκρές), προδίδει ελαφρώς μια δυναστική νοσταλγία. Έχει μια essence από Τατόι, δεκαετία του 60 και άμαξες με άσπρα άλογα.

Αλλά πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά για γόνους μιας οικογένειας που διακρίθηκε ιστορικά περισσότερο για τους δεσμούς αίματος με τις άλλες ισχυρές μοναρχικές οικογένειες, παρά για την ικανότητά της να εκφράσει το ενιαίον του έθνους. Εκεί δεν εντοπίζεται και η αρχή του εθνικού διχασμού; Στην αδυναμία του Κωνσταντίνου να διακρίνει το εθνικό συμφέρον λόγω της συγγένειάς του με τον Κάιζερ;

Αλλά και πάλι, ακόμα και αυτή η ανθρώπινη αδυναμία, πόση πολιτική ουσία και σημασία έχει; Όπως το έθεσε -σωστά νομίζω- μιλώντας στο ραδιόφωνο, ο συνταγματολόγος Νίκος Αλιβιζάτος, η υπόθεση αυτή περί του ονόματος και της ενεργοποίησης της ελληνικής ιθαγένειας της οικογένειας του τέως, είναι περισσότερο μια ιστορία για κουτσομπολιό, παρά για οτιδήποτε άλλο. Οι απόγονοι του Κωνσταντίνου βλέπουν την Ελλάδα μάλλον ως χώρα διακοπών και ως γκλαμουριά και σε κάθε περίπτωση είναι σημαντικό (αν υποθέσουμε ότι το έχουν ανάγκη αυτό οι δημοκρατικοί θεσμοί), ότι η οικογένεια κάνει δήλωση αποδοχής του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος.

Δεν θα μπορούσαν να διαλέξουν το Γλύξμπουργκ. Αυτό είναι το επίθετο που τους κόλλησε η αντιμοναρχική αντιπολίτευση για να τους τοποθετήσει εκτός Ελλάδος, να τους κάνει Γερμανούς και να τους αποσυνδέσει από το ελληνικό σώμα. Σύμφωνοι, σε αυτό είχε δίκιο ο Κωνσταντίνος. (σ.σ. Σε μια συνέντευξη που του είχα πάρει στο παρελθόν, του είχα πει ότι δυσκολεύομαι να τον προσφωνήσω. "Μεγαλειότατε" δεν μπορούσα να τον πω, αφού είχε χάσει την ιδιότητα, Γλύξμπουργκ ήξερα ότι δεν το δέχεται σαν επίθετο, πώς λοιπόν να τον προσφωνήσω; Κωνσταντίνε, μου είχε απαντήσει. Που φυσικά δεν μου έλυσε το πρόβλημα αφού δεν απευθύνεσαι σε κάποιον με σεβασμό, με το μικρό του όνομα. Αλλά ο πάγος είχε σπάσει και η συνέντευξη συνεχίστηκε).

Τι επίθετο να διάλεγαν λοιπόν; Όλα θα ήταν ύποπτα. Να διάλεγαν μήπως το Παλαιολόγος; Θα πρόσθεταν και υποψίες βυζαντινής συνωμοσίας στην υπόθεση της ονοματολογίας. Μήπως το Παύλος Βασιλεύς δεν θα ήταν εξίσου άκομψο και επίσης σίγουρα ύποπτο; Υπάρχει πάντα το Παπαδόπουλος φυσικά, που έχει και ένα λαϊκότροπο άρωμα και μια γεύση εξισωτισμού. Αλλά γιατί Παπαδόπουλος και όχι Κωνσταντόπουλος ή Κυριακόπουλος; Βλέπετε ότι τελικά δεν ήταν τόσο απλή η επιλογή του ονόματος.

Τα μέλη της οικογένειας του τέως ακολούθησαν έτσι τον δρόμο που χάραξε ο θείος τους, ο συγγραφέας Michel de Grèce, αν και οι χιλιάδες -κυρίως Γάλλοι αναγνώστες του- μάλλον θεωρούσαν πάντα το επίθετο καλλιτεχνικό, παρά δηλωτικό της καταγωγής του και του παρελθόντος του. Εκείνος όμως, αν και απόγονος των Βουρβόνων, έζησε στην Ελλάδα και δεν έφυγε ποτέ, ούτε καν όταν απέτυχε το αντιπραξικόπημα του τέως. Άρα το επίθετο έχει και παρελθόν και έχει κάνει και χιλιόμετρα. Όλα καλά και ωραία.

Καθόλου, αντέτεινε η μείζων αντιπολίτευση και από κοντά και ο ΣΥΡΙΖΑ. Για τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ υπάρχει πρόβλημα και θέμα. Όχι φυσικά με τον νόμο (που έχει την υπογραφή του νεαρού τότε υφυπουργού Ευάγγελου Βενιζέλου), αλλά με την ουσία και το υπονοούμενο του επιθέτου, το οποίο συνιστά είπε ο κ. Δουδωνής, έμμεση μη αναγνώριση του υπάρχοντος πολιτειακού καθεστώτος.

Αλλά προφανώς μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί. Υπάρχουν αντισυνταγματικά επίθετα; Ο Βασιλικός είναι αποδεκτό ως επίθετο ή οφείλουμε να το καταργήσουμε; Μήπως υπάρχουν και ονόματα που δημιουργούν θέμα και πρόβλημα; Μήπως να είμαστε σε επιφυλακή και με τη Βασιλική και την ανατρεπτική της επιρροή στους θεσμούς;

Ακόμα πιο παράδοξη ήταν και η κατηγορία που έσπευσε να απευθύνει το στέλεχος του ΠΑΣΟΚ εναντίον της κυβέρνησης, την οποία κατηγόρησε για δεξιά στροφή - υποθέτω θα τον ευχαρίστησε μετά ο κ. Μητσοτάκης - και ότι κλείνει το μάτι στο φιλομοναρχικό ακροατήριο. Υπάρχει άραγε ακόμα τέτοιο κοινό; Μυστήριο. Και γιατί η κυβέρνηση ενδιαφέρεται άραγε για το επίθετο που θα υιοθετήσει η τέως βασιλική οικογένεια; Τι ζόρι τραβάει;

Η απάντηση δόθηκε από την άλλη κατηγορία που εκτόξευσε ο εκπρόσωπος τύπου του Κινήματος: μήπως υπάρχει σχέδιο να είναι ένα από τα μέλη της οικογένειας Ντε Γκρες υποψήφιος/α στις εκλογές;

Όσο και αν ακούγεται απίθανο το ερώτημα, θέτει θέματα άλλης βαρύτητας; Για παράδειγμα: Ποια επίθετα επιτρέποντα στις εκλογές; Μήπως υπάρχουν μη εκλόγιμα επίθετα;

Αλλά φυσικά απάντηση δεν υπάρχει. Αυτό που μένει - εκτός από το μειδίαμα - είναι μια αδυναμία του ΠΑΣΟΚ να συμφιλιωθεί με τις νέες εποχές. Να κατανοήσει ότι το αντιμοναρχικό κοινό στο οποίο απευθύνεται ο κ. Δουδωνής δεν υπάρχει πια και η ιστορία της μοναρχίας δεν παράγει πάθη αλλά μόνο περιέργεια, κουτσομπολιό και ολίγη νοσταλγία. Τίποτα περισσότερο. Η δήθεν οργή του ΠΑΣΟΚ για την επιστροφή της μοναρχίας από την πίσω πόρτα, μέσω της ύποπτης ονοματοδοσίας του ληξίαρχου, δεν αποκαλύπτει καμία συνωμοσία. Μόνο την υστέρηση του ΠΑΣΟΚ, την προσκόλλησή του στα δεδομένα του '80 και την αδυναμία του να επικοινωνήσει με τα νέα εκλογικά κοινά αποκαλύπτει.

Αυτά τα κοινά που βλέπουν την οικογένεια του τέως ως κοσμικό φολκλόρ. Τα ίδια κοινά που βλέπουν και το ΠΑΣΟΚ σαν κόμμα vintage.

Πηγή: Capital.gr

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr