"Για τα θαύματα θα σας ομολογήσω λοιπόν ότι εγώ δεν έχω δει θαύμα εδώ ενός τυφλού να βλέπει, ενός παράλυτου να περπατάει, ενός ασθενούς να θεραπεύεται μπροστά στα μάτια μου. Όμως έχω δει χιλιάδες ψυχές, οι οποίες έρχονται κουρασμένες, απογοητευμένες, ακόμα και σε
σημείο να εγκαταλείψουν τα παρόντα βίαια. Και να αναχωρούν από την Παναγία ανάλαφροι, χαμογελαστοί, εσωτερικά αναπαυμένοι και να αποφασίζουν ότι πρέπει να βάλουν μια τελεία και να ξεκινήσουν μία καινούργια ζωή. Εσωτερικά θαύματα λοιπόν, μέσα στις ψυχές των ανθρώπων έχω να σας διηγηθώ χιλιάδες από τα 45 χρόνια της διακονίας μου, σε αυτή τη Μητρόπολη και στο ιερό βήμα της Ευαγγελιστρίας".
Το πρώτο σκέλος αυτής της ομολογίας –"θαύματα δεν γίνονται", εν ολίγοις- από τα χείλη ενός άθεου, όπως ο υποφαινόμενος, θα είχε μικρή, αν όχι μηδαμινή αξία μετοχής στο χρηματιστήριο των ιδεών: όποια γνώμη και αν έχουν οι πιστοί για τους άθεους, είτε τους θεωρούν ενσαρκωμένους προάγγελους του Αντίχριστου είτε "βαρεμένους" από το πολύ διάβασμα, συμφωνούν λίγο-πολύ ότι διατηρούν κάποια επαφή με τον ορθό λόγο και αντιστέκονται να συμφιλιωθούν με το εξωφρενικό παραμύθι (καθόλου τυχαία το παραμύθι παραπέμπει στην παραμυθία, δηλαδή στην παρηγοριά) ότι συμβαίνουν θαύματα, πόσω μάλλον κατά παραγγελίαν, τουτέστιν με ανατροπή των φυσικών σταθερών, όλων όσων μαθαίνουμε στα σχολεία μας, εάν και όταν τα μαθαίνουμε, όσο κακοχωνεμένα και αν τα αφομοιώνουμε ή όση διανοητική προσπάθεια και αν καταβάλουμε προκειμένου να τα συμβιβάσουμε με τα ακριβώς
ανάποδα που διδασκόμαστε, τα μυθεύματα του μαθήματος των Θρησκευτικών.
Όταν όμως το πρώτο σκέλος της ίδιας ομολογίας προέρχεται από τα χείλη του κατ’ εξοχήν "καθ’ ύλην αρμοδίου", του μητροπολίτη Σύρου, Τήνου, Άνδρου, Κέας και Μήλου Δωρόθεου Β', κατά κόσμον Σταύρου Πολυκανδριώτη, πέρυσι τέτοιες μέρες, σε συνέντευξή του στη Βίκη Βαμιεδάκη για λογαριασμό του News 24/7, η χρηματιστηριακή του αξία ανεβαίνει κατακόρυφα. Πέραν των άλλων συνεπειών, ο Δωρόθεος Β’ μάς εφιστά έμμεσα την προσοχή και σε μια παράμετρο που μπορεί για εμάς τους άθεους να θεωρείται αυτονόητη, αλλά δεν παύει να χρησιμοποιείται συστηματικά και δικολαβίστικα εκ μέρους των ρασοφόρων: τα θαύματα
(ισχυρίζονται οι τελευταίοι) είναι ζήτημα πίστης· εάν δεν πιστεύεις ότι θα βιώσεις θαύμα, τι σόι θαύμα να βιώσεις; Όχι, αγαπητοί μου –τους απαντάει με εύσχημο τρόπο ο μητροπολίτης· τα θαύματα παράγουν και "αντικειμενικά" αποτελέσματα. Τον τυφλό που βρίσκει το φως του ή τον παράλυτο που περπατάει, θα τον δω κι εγώ ο μητροπολίτης, θα τον δει και ο Τατσόπουλος που δεν έχει ιερό και όσιο. Εάν εγώ λοιπόν, ο μητροπολίτης (και) Τήνου, στα 45 (46 πλέον) χρόνια της διακονίας μου, δεν έχω δει κανένα τυφλό να βρίσκει το φως του και κανένα παράλυτο να περπατάει, τι λογής θαύματα έχω δει;
Ο ίδιος ο Δωρόθεος Β’, στο δεύτερο σκέλος της ομολογίας του, δίνει την απάντηση: μπορεί να μην έχει δει κανένα "εξωτερικό" θαύμα, αλλά έχει δει πολλά "εσωτερικά" θαύματα, από τον τρόπο προφανώς που… εξωτερικεύονται: αμέτρητες "εσωτερικές" μεταμορφώσεις, ανθρώπους
που έφθασαν στο λιμάνι της Τήνου με σκοτεινή προδιάθεση, ακόμη και με ακατανίκητη παρόρμηση να αυτοκτονήσουν, αλλά μόλις ανέβηκαν τα σκαλιά της Μεγαλόχαρης, όρθιοι ή στα γόνατα, κατακλύστηκαν από ένα υπέρλαμπρο "εσωτερικό" φως κι έφυγαν από το νησί αποφασισμένοι να αντιμετωπίσουν εφεξής θαρραλέα κάθε αντιξοότητα. ΟΚ, να το
δεχτούμε. Να δεχτούμε πως η Παναγία της Τήνου, όπως όλα τα φάρμακα placebo θρησκευτικής ή άλλης ιδιοσυστασίας, ακόμη και η σκέτη ζάχαρη με νεράκι ή το τυχερό σου λαγοπόδαρο, μπορεί να σου αλλάξει άρδην τη ψυχική διάθεση, ιδίως εάν… πιστεύεις προκαταβολικά ότι θα σου την αλλάξει (έτσι λειτουργεί πάντα και παντού η αυτοεκπληρούμενη
προφητεία). Ας προσπεράσουμε και τη γκρίνια των άμεσα θιγόμενων - ψυχολόγων, ψυχιάτρων, νευρολόγων και λοιπών ειδικοτήτων- που θα προτιμήσουν να σκίσουν τα πτυχία τους παρά να παραδεχτούν ότι ένα εικόνισμα που εντοπίστηκε το 1823 κατόπιν οδηγιών της Παναγίας
"αυτοπροσώπως" σε μια μοναχή (πράγματι η Θεοτόκος, ακόμη και δύο αιώνες νωρίτερα, δεν συμμεριζόταν άλλες εγκόσμιες σκοτούρες, όπως τη δική μας επανάσταση κατά των Τούρκων, σε πλήρη τότε εξέλιξη, αλλά μονάχα τον εντοπισμό των δικών της εικονισμάτων, τον
πολλαπλασιασμό των δικών της μοναστηριών κ.ο.κ.) μπορεί να σε θεραπεύσει αυθωρεί και παραχρήμα από βαθιά κατάθλιψη.
Ωστόσο, εάν μου επιτρέπει ο συμπαθής μητροπολίτης, το πρόβλημα έγκειται ακριβώς εκεί. Τα μυθώδη έσοδα της Παναγίας της Τήνου αυτούς τους δύο αιώνες που μεσολάβησαν από το επιχειρηματικά τόσο κερδοφόρο "όραμα" της μοναχής, καθώς και η σκανδαλώδης (ουσιαστικά, μέχρι σήμερα, αδιερεύνητη) διαχείρισή τους που οδήγησε το 2017 σε κοινή πλην φρούδα παρέμβαση των δικαστικών αρχών, του Σώματος Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος (ΣΔΟΕ) και της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΕΥΠ), δεν προσπορίστηκαν με τη θηριωδών
διαστάσεων ατεκμηρίωτη σπερμολογία για "εσωτερικά" θαύματα, αλλά με την αντίστοιχη για "εξωτερικά". Κανένας διάκονος της Μεγαλόχαρης δεν στέκεται στο λιμάνι, όταν τα πλοία της γραμμής ξεφουρνίζουν τον Δεκαπενταύγουστο τα καραβάνια με τους απελπισμένους, προκειμένου να ψιθυρίσει στο αφτί τους λόγια κολοβής παρηγοριάς: "Άκου, δεν πρόκειται να σηκωθείς από την αναπηρική σου καρέκλα, αλλά θα βελτιωθεί σημαντικά η ψυχική σου διάθεση". Κάπου εδώ τελειώνει το θαύμα. Κάπου εδώ ξεκινάει το τραύμα.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr
