Είναι η απεργία υποχρέωση ή δικαίωμα;- Με αφορμή την απεργία της ΕΣΗΕΑ και τον Σκάι

Η απεργία είναι υποχρέωση ή είναι δικαίωμα; Μπορεί η πλειοψηφία του συλλόγου ή του συνδικάτου, να υποχρεώσει τα μέλη του να απεργήσουν;

Τα ερωτήματα αυτά επανέρχονται στην επικαιρότητα με αφορμή την πρόσφατη απεργία που κήρυξαν η ΓΣΣΕ και η ΑΔΕΔΥ για το εργασιακό νομοσχέδιο του Κωστή Χατζηδάκη, απεργία στην οποία συμμετείχε και η Ενωση Συντακτών.

Όπως είναι γνωστό πολλά μέσα αρνήθηκαν να απεργήσουν και το ίδιο έπραξαν και ορισμένοι δημοσιογράφοι, με τις πιο γνωστές περιπτώσεις να είναι ο Σκάι και ορισμένοι δημοσιογράφοι του καναλιού. Δυο εξ αυτών μάλιστα παραπέμπονται στο Πειθαρχικό Συμβούλιο με το ερώτημα της διαγραφής.

Είναι σωστό ή είναι λάθος; Εχουν δικαίωμα να αρνηθούν οι δημοσιογράφοι την απόφαση του συλλόγου τους;

Είναι προφανές σε πολλούς, ότι ένας σύλλογος δεν μπορεί να υποχρεώσει τα μέλη του σε πολιτική στράτευση, που είναι ενάντια στις πεποιθήσεις των μελών του. Μπορεί η πλειοψηφία να διαφωνεί, μπορεί να αποφασίζει κινητοποιήσεις αλλά δεν μπορεί να υποχρεώνει σε στράτευση, σε μια πολιτική αντιπαράθεση. Αλλωστε το βασικό αίτημα της απεργίας ήταν το νομοσχέδιο Χατζηδάκη και οι ρυθμίσεις για την διευθέτηση του χρόνου εργασίας, θέματα που δεν αφορούν τους δημοσιογράφους. Τα αιτήματα ήταν βασικά πολιτικά.

Το πρόβλημα γίνεται πιο πολύπλοκο και από το γεγονός ότι η Ενωση Συντακτών δεν είναι ένα απλός σύλλογος ή συνδικάτο εργαζομένων. Ολοι οι δημοσιογράφοι- έστω ύστερα από ορισμένες προϋποθέσεις εγγράφονται στην Ενωση Συντακτών.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Ο ΣΚΑΪ "έσπασε" την απεργία - Στο πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ Παπαδρόσος- Υποφάντης

Ενας ανάλογος προβληματισμός είχε αναπτυχθεί το 2012, με αφορμή την απεργία των δικηγόρων ενάντια στις "μνημονιακές" πολιτικές. Τότε ο σπουδαίος συνταγματολόγος Σταύρος Τσακυράκης είχε γράψει ότι:

"Οταν (ο ΔΣΑ) υιοθετεί έναν πολιτικό λόγο είναι βέβαιο ότι αυτός δεν μπορεί να απηχεί τις απόψεις όλων των μελών του. Γεννάται επομένως το ζήτημα κατά πόσον δικαιούται ένα συλλογικό συνδικαλιστικό όργανο, όχι μόνο να υιοθετεί προδήλως αμφισβητούμενες πολιτικές θέσεις, αλλά και με βάση αυτές, να αποφασίζει απεργιακό αγώνα υποχρεώνοντας όλα τα μέλη του σε συμμετοχή".

Και προσέθετε: "Το ζήτημα δεν παρακάμπτεται με την επίκληση της πλειοψηφίας. Οσο ευρεία και να θεωρήσουμε τη δικαιοδοσία του ΔΣΑ είναι βέβαια ότι δεν μπορεί να φτάσει στο σημείο να με υποχρεώνει σε πολιτική στράτευση που είναι ενάντια στις πεποιθήσεις μου."

Υπάρχουν φυσικά διαφορές ανάμεσα στον ΔΣΑ και την ΕΣΗΕΑ, κυρίως το γεγονός ότι ένας δικηγόρος που δεν είναι μέλος του συλλόγου δεν μπορεί να δικηγορήσει, ενώ ένας δημοσιογράφος που δεν είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ, μπορεί να ασκήσει το επάγγελμά του. Αλλά προφανώς υπάρχει πεδίο και περιθώριο προβληματισμού.

Για τον ΔΣΑ, ο Σταύρος Τσακυράκης έγραφε το 2012: "Ο ΔΣΑ είναι όντως ιδιόμορφη επαγγελματική ένωση. Η ιδιομορφία που επιβάλλει τη συμμετοχή κάθε δικηγόρου σε αυτήν ως προϋπόθεση για την άσκηση επαγγέλματος απαιτεί ιδιαίτερο σεβασμό στις διαφορετικές πολιτικές απόψεις των μελών της και ως εκ τούτου ιδιαίτερη προσοχή στις συλλογικές θέσεις που διατυπώνονται."

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr