Εμείς, ο Λιγνάδης και το "κοινό αίσθημα"

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Οτι δηλαδή όλοι μπορούμε να κρίνουμε τις δικαστικές αποφάσεις. Ολοι μπορούμε να κρίνουμε αν μια δικαστική απόφαση ήταν σωστή ή λάθος. Προσωπικά για παράδειγμα, θεωρώ ότι η απόφαση για τον Παπαγγελόπουλο και η απαλλαγή του για τη σκευωρία της Novartis ήταν προφανώς λάθος. Δεν άκουσα όμως κανέναν να διαμαρτύρεται για την 12ετή κάθειρξη που επιβλήθηκε πρωτόδικα στον Δημήτρη Λιγνάδη. Κανείς δεν σχολιάζει την ποινή. Ολοι, ή τουλάχιστον πολλοί, διαμαρτύρονται για την αναστολή της ποινής του. Εχουν δίκιο ή άδικο;

Σε όσους αντιδρούν για την αναστολή της ποινής, υπάρχουν δυο κατηγορίες. Οι συνωμοσιολόγοι της άκρας δεξιάς/αριστεράς -στους οποίους συμπεριλαμβάνεται ο Αλέξης Τσίπρας και οι λοιποί σύντροφοι της ριζοσπαστικής και τους τοποθετείτε όπου νομίζετε, είτε στα δεξιά είτε στα αριστερά- που θεωρούν ότι ο Δημήτρης Λιγνάδης χαίρει κάποιας ασυλίας από την εκτελεστική εξουσία ή τις ελίτ ή δεν ξέρω ποιο άλλο σκοτεινό κύκλωμα παιδεραστών που ασκούν την εξουσία. Και εκείνοι που θεωρούν ότι η απαξία των αδικημάτων που βαραίνουν τον Δημήτρη Λιγνάδη, η σοβαρότητα των κατηγοριών που αντιμετωπίζει, η ποινή που του επιβλήθηκε πρωτόδικα, δεν δικαιολογούν την αναστολή της ποινής. Αυτοί επικαλούνται συνήθως το "περί δικαίου αίσθημα” και εκφράζουν έτσι την αγανάκτησή τους.

Στους πρώτους προστέθηκε πρόσφατα ο Σπύρος Μπιμπίλας και ο ΣΕΗ, καθώς - όπως διαβάζουμε στο κείμενο που συνέταξαν και που διαβάζεται στις ανά την επικράτεια παραστάσεις- η απόφαση, "είναι η απόδειξη της εκδίκησης της σάπιας αστικής εξουσίας που εκπροσωπεί η κυβέρνηση”. Και αν παραμένουν απορίες για τη σαπίλα της αστικής εξουσίας, ο ΣΕΗ μας υπενθυμίζει ότι ο πρωθυπουργός πήρε το ελικόπτερο από την Αντίπαρο για να παρακολουθήσει την παράσταση του Λιγνάδη στην Επίδαυρο. Η συνωμοσία βγάζει μάτι... Και η σαπίλα. Οσοι προσήλθαν οδικώς, προφανώς απαλλάσσονται.

Αν οι πρώτοι αξιοποιούν την υπόθεση Λιγνάδη για να δαιμονοποιήσουν την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό, τη Λίνα Μενδώνη και τη "σάπια αστική εξουσία”, επαναλαμβάνοντας αμέριμνοι την επιχειρηματολογία του Μακελειού, οι δεύτεροι είναι συνήθως καλών προθέσεων και σοκαρισμένοι -όπως όλοι μας- από τα όσα έχουν ακουστεί στη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας. Εχουν δίκιο ή άδικο; Είναι η απόφαση προκλητική για το "περί δικαίου αίσθημα”;

Ας επανέλθουμε στα βασικά: Η απόφαση είναι σύμφωνη με τον νόμο. Οπως επισημαίνουν οι νομικοί, ο κανόνας είναι να χορηγείται καταρχήν αναστολή της ποινής, εκτός αν οι περιοριστικοί όροι δεν αρκούν, ο κατηγορούμενος δεν έχει γνωστή και μόνιμη διαμονή ή έχει κάνει προπαρασκευαστικές ενέργειες για φυγή ή κατά το παρελθόν υπήρξε φυγόποινος ή φυγόδικος ή κρίθηκε ένοχος φυγής και κάποια από αυτά τα στοιχεία ή ο συνδυασμός τους, οδηγούν το δικαστήριο να κρίνει ότι προκύπτει σκοπός φυγής του κατηγορουμένου ή είναι πιθανό, με βάση τα "ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της πράξης του", να διαπράξει και άλλα εγκλήματα. Η υποβόσκουσα λογική είναι το τεκμήριο της αθωότητας, που ισχύει ακόμα και μετά την πρωτόδικη απόφαση.

Μήπως πάσχει λοιπόν ο νόμος; Ο νόμος έτσι όπως διατυπώθηκε και στον προηγούμενο Ποινικό Κώδικα και στον αναθεωρημένο Ποινικό Κώδικα που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ;

Βρήκα -στον τοίχο του Αντύπα Καρίπογλου- εξαιρετική την ανάρτηση του δικηγόρου Γιάννη Κωνσταντίνου, γιατί δεν πρέπει να τεθεί υπό αμφισβήτηση η ρύθμιση της αναστολής της ποινής:

"Υπόθεση Λιγνάδη. Γράφω χωρίς να γνωρίζω λεπτομέρειες και χωρίς να κρύβω την αντιπάθειά μου για τον άνδρα, σημειώνει ο γνωστός δικηγόρος. Επισημαίνω απλώς τον κίνδυνο που βρίσκεται πίσω από τις "επώνυμες" υποθέσεις. Στην προκειμένη περίπτωση πρέπει να συνυπολογίσουμε στην κριτική για το ανασταλτικό αποτέλεσμα της έφεσης, την επίπτωση που θα είχε η μη αναστολή σε δικονομικά (τονίζω το δικονομικά) όμοιες υποθέσεις. Θα ήταν κακό προηγούμενο, λοιπόν, η μη αναστολή απόφασης με ισχυρότατη μειοψηφία (2-5 και 3-4) και αθώωση σε δυο από τις τέσσερις πράξεις. Και αυτό το κακό προηγούμενο την επόμενη, είναι πολύ πιθανό να αφορά σε κάποιο/κάποια "συμπαθή" μας (για τους όποιους δικούς μας λόγους).”

Και το κοινό περί δικαίου αίσθημα; Δεν πρέπει να συνυπολογίζεται στις δικαστικές αποφάσεις; Η απάντηση είναι όχι, διαφορετικά τα δικαστήρια θα μοίραζαν κατά χιλιάδες τις καταδίκες σε θάνατο. Ακόμα και για τα τροχαία.

Πάντως δημιουργείται και μια απορία. Αν ο Δημήτρης Λιγνάδης κρίθηκε επικίνδυνος να επαναλάβει τα αδικήματα για τα οποία κατηγορείται και προφυλακίστηκε, γιατί δεν κρίθηκε επικίνδυνος να τα επαναλάβει μετά την καταδίκη του και του δόθηκε η αναστολή της ποινής; Μήπως τότε συνυπολογίστηκε το κοινό περί δικαίου αίσθημα; Ερώτηση είναι, απάντηση δεν έχω…

Πηγή: Capital.gr

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr