Επειδή ήταν στραβό το κλήμα το έφαγε και ο Σαλμάς

1) Επειδή ήταν στραβό το κλήμα το έφαγε και ο Σαλμάς

Όσο η Νέα Δημοκρατία άθροιζε πάνω από 35% στις δημοσκοπήσεις και τις εκλογικές αναμετρήσεις ο κομματικός κορμός εμφανιζόταν αρραγής, όσους κεντρογενείς "μουσαφίρηδες" και αν τοποθετούσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην κυβέρνηση.

Από την ώρα που μετά βίας αθροίζει 30% και η προοπτική ακόμη μιας τετραετίας στην εξουσία και κατά συνέπεια νομής των προνομίων της, απομακρύνεται, αρχίσαν τα... παρατράγουδα.

Μόλις το ποσοστό στις πρόσφατες ευρωεκλογές έπεσε κάτω από το 30% πρώτος ο κ. Σαλμάς στις 7:30 το πρωί της Δευτέρας μετά τις Ευρωεκλογές, ως η φωνή των κυβερνητικά αναξιοποίητων στελεχών ζήτησε τη σύγκληση της κοινοβουλευτικής ομάδας για την αναζήτηση των αιτιών της ήττας.

Το έργο του προσφάτως διαγραφέντος από την κοινοβουλευτική ομάδα της Ν.Δ. κ. Σαλμά ως υφυπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης στην κυβέρνηση Καραμανλή και αναπληρωτή υπουργού Υγείας στην κυβέρνηση Σαμαρά είναι δυσδιάκριτο.

Αν αναζητήσετε τα πεπραγμένα στην Wikipedia θα διαβάσετε μεταξύ άλλων για κάποιο παράτυπο διορισμό ως επίκουρου καθηγητή της Ιατρικής Σχολής την περίοδο που ήταν μέλος της κυβέρνησης Καραμανλή, ο οποίος ακυρώθηκε αργότερα.

Βλέπε: Μάριος Σαλμάς

Τούτο δεν αποτελεί έκπληξη αλλά χαρακτηριστικό δείγμα του υλικού με το οποίο είναι πλασμένη η σημαντική πλειοψηφία του πολιτικού προσωπικού στην καθ’ ημάς βαλκανική Ανατολή.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως σύζυγος πρωθυπουργού πριν από λίγα χρόνια προβιβάστηκε σε μικρό χρονικό διάστημα από τη θέση δασκάλας δημοτικού σε αυτήν του μόνιμου ερευνητικού-διδακτικού προσωπικού στο Τμήμα των Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου.

Η πρόσφατη διαγραφή του κ. Σαλμά από την κοινοβουλευτική ομάδα της Ν.Δ. και η απουσία των κ. Καραμανλή και Σαμαρά από την εκδήλωση για την επέτειο των 50 ετών του κυβερνώντος κόμματος αποτελούν το πρώτο ρήγμα στην πλεύση της δεύτερης τετραετίας του Κυριάκου Μητσοτάκη. Το γεγονός πως τα ρεπορτάζ εντοπίζουν άλλους 8-11 δυσαρεστημένους βουλευτές καθιστά τη δεδηλωμένη αμφίβολη και τη κυβέρνηση ευάλωτη σε εκβιασμούς και υποχωρήσεις.

Η προοπτική νομής των προνομίων της εξουσίας αποτελεί ισχυρή συγκολλητική ουσία και η απομάκρυνση αυτής της προοπτικής αυξάνει τις φυγόκεντρες τάσεις.

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η κυβέρνηση έχει κάνει σοβαρά λάθη δυσαρεστώντας μέρος των συντηρητικών ψηφοφόρων αλλά και του μεταρρυθμιστικού κεντρώου ακροατηρίου της.

Κατά την ψήφιση του νομοσχεδίου για τον γάμο των ομοφυλοφίλων π.χ. από τους 158 βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας οι 20 ψήφισαν κατά και 31 απείχαν. Η απάντηση της συντηρητικής βάσης ήρθε στις ευρωεκλογές όπου το ρίσκο μιας λάθος απόφασης είναι μικρό και διόλου ορατό στην ελληνική πραγματικότητα.

Η δυσαρεστημένη δεξιά πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας φυλλοροεί προς τη Φωνή της Λογικής και την Ελληνική Λύση. Οι κεντρώοι προς το παρόν προς τον Κανένα.

Η απουσία των δύο πρώην πρωθυπουργών από ένα επετειακό street party δημιουργεί αμφιβολίες αν η παρούσα κυβέρνηση μπορεί να εξαντλήσει την τετραετία και αυτό θα αρχίσει οσονούπω να έχει αντίκρισμα σε μεταρρυθμίσεις με πολιτικό κόστος που σχεδιάζει η κυβέρνηση αλλά και το οικονομικό κλίμα.

Η Νέα Δημοκρατία εξάλλου έχει παράδοση στην ανατροπή κυβερνήσεών της εκ των έσω. Άλλωστε ο ίδιος ο κ. Σαμαράς το έχει επιχειρήσει ξανά στο παρελθόν δια κάποιου κυρίου Συμπιλίδη, με μεγάλη επιτυχία. Μετά την ανατροπή της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη το 1993 η Ν.Δ. έχασε τρεις συνεχόμενες αναμετρήσεις στη σειρά.

Είθισται οι διαφωνούντες να προβάλλουν σαν αίτια των ανατροπών ιδεολογικούς και πολιτικούς λόγους.

Στην παρούσα φάση τα ζητήματα που προβάλλονται με μεθοδικότητα είναι η παθητικότητα της κυβέρνησης στο ζήτημα της εισόδου παράνομων μεταναστών και κάποια πιθανολογούμενη ενδοτικότητα έναντι της Τουρκίας.

Αντικειμενικά αμφότερα είναι φληναφήματα.

Στο ζήτημα των μεταναστών η χώρα να ασκεί αποτρεπτική πολιτική χωρίς να παραβιάζει διεθνείς συνθήκες και τις γενικότερες κατευθύνσεις της ΕΕ. Είναι βέβαιο πως θα χρειαστούν αυστηρότερα μέτρα ελέγχου των συνόρων αλλά αυτά θα πρέπει να ληφθούν παράλληλα με την ΕΕ όπου ωριμάζουν αυτές οι συνθήκες.

Από την άλλη πλευρά η σύμβαση της Γενεύης για τους Πρόσφυγες του 1951 θα πρέπει να αναθεωρηθεί από τη διεθνή κοινότητα καθώς τα τελευταία 70 χρόνια ο πληθυσμός του πλανήτη από 2,5 δισ. έχει φτάσει τα 8 και οι μετακινήσεις πληθυσμών καθιστούν τις διαφορές μεταξύ προσφύγων και μεταναστών δυσδιάκριτες. Αυτό όμως δεν είναι ελληνικό θέμα.

Στο ζήτημα των εθνικών ζητημάτων δεν έχει τεθεί κανένα πλαίσιο συζήτησης με την Τουρκία. Όταν και αν τεθεί, όποιο και να είναι αυτό, θα πρέπει να περάσει από τη Βουλή, οπότε τα περί μυστικών διαπραγματεύσεων μοιάζουν εκ των ουκ ανευ ιδίως από αυτούς που ευθύνονται για την απώλεια της Β. Κύπρου.

Τόσο ο κ. Καραμανλής και ο κ. Σαμαράς κυβέρνησαν αυτή τη χώρα. Αν πίστευαν στην μονομερή επέκταση των 6 μιλίων στα 12 είχαν την ευκαιρία να το εφαρμόσουν.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι με βάση το Διεθνές Δίκαιο έχουμε αυτό το δικαίωμα. Στο βαθμό που όμως η Τουρκία το θεωρεί αιτία πολέμου, ποιος θα αναλάβει την ευθύνη αν υπάρξει αντιπαράθεση και χάσουμε, χάνοντας περισσότερα από όσα κινδυνεύουμε να χάσουμε μεταθέτοντας τη λύση;

Ορθά το πολιτικό προσωπικό δεν υποχωρεί ούτε απεμπολεί το δικαίωμα, αλλά το μεταθέτει στο μέλλον για την περίπτωση που προκύψει κάποια ευνοϊκότερη συγκυρία. Ακόμη ορθότερα συνεχίζει να εξοπλίζει τη χώρα κατά προτεραιότητα και να δημιουργεί πολυεπίπεδες συμμαχίες, ευελπιστώντας πως κάποτε το πρόβλημά μας μπορεί να αντιμετωπιστεί με άλλους συσχετισμούς ως διαφορά της ΕΕ με την Τουρκία.

Οι εξελίξεις στη Νέα Δημοκρατία αποτελούν τα πρώτα μαύρα σύννεφα στη φαινομενικά ανέφελη δεύτερη τετραετία. Η απουσία αντιπολίτευσης καθιστά τΙς συνθήκες ακόμη πιο δύσκολες καθώς ευνοεί την αποσυσπείρωση.

2) Περί εκπαίδευσης συνέχεια

Καλημέρα Κώστα,

Συγνώμη, αλλά πραγματικά δεν καταλαβαίνω την φράση "Η εκπαίδευση είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να γράφει ο κάθε αναγνώστης τη γνώμη του, όσο παράλογη και να είναι...". Φυσικά πρέπει και να έχουμε άποψη και να τη λέμε, ακριβώς επειδή η εκπαίδευση είναι σοβαρή υπόθεση και μας αφορά όλους ανεξαιρέτως. Έπειτα, σε δεύτερο επίπεδο, η κάθε πρόταση αξιολογείται. Αυτό διότι το "παράλογο" κάποιου μπορεί να συνεισφέρει στην εύρεση λογικής λύσης (είναι η λεγόμενη "αξία της παράλογης ιδέας") και για αυτόν ακριβώς τον λόγο κατά την διάρκεια του brain-storming απαγορεύεται η οποιαδήποτε ιδέα να κατακρίνεται (πέραν του ότι υπάρχει το γνωστό πρόβλημα "ποιος θα αποφασίζει ποιες ιδέες είναι παράλογες;").

Επιπλέον, θεωρώ πως όταν κάποιος έχει την απαίτηση να μην ασχολούνται οι μη-ειδήμονες με τον τομέα του, τότε εκείνος έχει ακόμα μεγαλύτερη ευθύνη να τακτοποιήσει ο ίδιος τα του οίκου του. Δεν γίνεται να μην θέλεις τους "άσχετους"/"παράλογους" να εκφέρουν άποψη, αλλά να τους θέλεις για να βγάλουν το φίδι από την τρύπα αντί εσού. Δεν γίνεται και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο.

Προφανώς, όταν δεν έχει συνέπειες η αξιολόγηση, είναι σαν να μην υπάρχει. Το ίδιο ισχύει και για την αξιολόγηση που γίνεται μεταξύ ημετέρων. Θα με ενδιέφερε πολύ να μάθω τι ακριβώς αξιολόγηση γίνεται στον χώρο της παιδείας. Εφόσον ο φίλος Σ.Μ. γράφει ανώνυμα, θεωρώ ότι θα μπορούσε να μας προσφέρει ένα "insight" (που λένε και στο χωριό μου).

Τέλος, τα δύο "εύκολα" αστεράκια στο booking.com ήταν όμως αρκετά να μεταμορφώσουν τον συγκεκριμένο χώρο και αυτό είναι αποδεδειγμένο, εκτός εάν κάποιοι το αμφισβητούν και αυτό, αλλά στην περίπτωση αυτή να έχουν το θάρρος να το δηλώσουν ρητά και ευθέως, ώστε να το συζητήσουμε.

Φιλικά,

Αλέξανδρος Αγγελής.

Πηγή: capital.gr

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr