Η ήττα της εθνικής Γερμανίας και ο αποκλεισμός της από το Μουντιάλ -και δη από τη φάση των ομίλων- σκόρπισε σε ορισμένους μεγάλη... χαρά. Τα social media "πήραν φωτιά" από τις σαρκαστικές και δηκτικές αναρτήσεις, ενώ αρκετές έβγαζαν έναν υποτίθεται πολιτικοποιημένο αντιγερμανισμό.
Το ποδόσφαιρο είναι το κατεξοχήν λαϊκό άθλημα, επομένως αναλύεται και κοινωνιολογικά. Όσο και εάν κάποιοι θέλουν να το παρουσιάζουν μόνο ως ένα άθλημα, η πραγματικότητα είναι πως υπάρχουν σαφείς κοινωνικές προεκτάσεις. Για αυτόν το λόγο έχουμε τις "πλούσιες" και τις "φτωχές" ομάδες, τους "εργατικούς" συλλόγους των λιμανιών, των ανθρακωρυχείων και πάει λέγοντας. Κατ' αναλογία, και στο Μουντιάλ υπάρχουν οι μικρές αλλά συμπαθείς εθνικές, αυτές που υποστηρίζουμε για προσωπικούς λόγους, οι "εθνικές της καρδιάς μας" δηλαδή, αλλά και εκείνες που αντιπαθούνται σφόδρα. Σε αυτές, κυρίαρχη συνήθως είναι η Γερμανία, ή αλλιώς μέσα στις τρεις πρώτες.
Την Τετάρτη, λοιπόν, όταν και η "Νασιοναλμανσάφτ" αποκλείστηκε από τη συνέχεια έγιναν δύο πράγματα: Πρώτον έσπασε ο "νόμος" του Λίνεκερ, ο οποίος είχε πει πως το ποδόσφαιρο είναι ένα απλό παιχνίδι με 22 ποδοσφαιριστές που κυνηγούν μια μπάλα και στο τέλος κερδίζουν πάντα οι Γερμανοί. Δεύτερον, ένα τεράστιο "επιτέλους" μαζί με ένα "Ναι" και "μπράβο" ακούστηκε από εκατομμύρια πολίτες.
Ένα μεγάλο μέρος ελλήνων θεατών χάρηκαν με την ποδοσφαιρική καταστροφή των Γερμανών. Γιατί; Η απάντηση βρίσκεται ίσως στον γερμανικό τρόπο αντιμετώπισης της κρίσης αλλά και γενικότερα κρίσιμων θεμάτων. Μία σχεδόν δογματική προσέγγιση, περίπου θρησκευτικά προσηλωμένη στη γερμανική λύση του προβλήματος. Η οποία περιελάμβανε βέβαια αυστηρή - σιδηρά πειθαρχία, ενοχοποίηση των κοινωνιών ως υπεύθυνες για το κακό που τις βρήκε αλλά και τη συχνή υπενθύμιση του "μας χρωστάτε" ή πιο σωστά "εμείς σας δίνουμε για να τα βγάλετε πέρα". Όλα αυτά εκφρασμένα με μία σκληρή έως αδυσώπητη γλώσσα απέναντι στους οφειλέτες.
Βλέπετε κοινά με την ποδοσφαιρική Γερμανία κάπου εδώ; Φυσικά! Πείσμα, επιμονή μέχρι το τέλος με έμφαση στον "δικό μας τρόπο" και πίστη ως το τέλος στη σκληρή πειθαρχία made in Germany.
Η μία πλευρά είναι αυτή. Διότι από την άλλη, στο ευρύ "αντιγερμανικό μέτωπο" συσσωρεύονται από έχοντες καλές προθέσεις συμπολίτες μας οι οποίοι έχουν απηυδήσει από τη γερμανική, ηγεμονική πολιτική ως και αντίστοιχοι εθνικιστές που λατρεύουν να βρίσκουν αποδιοπομπαίους τράγους, άλλοθι και να επιρρίπτουν αλλού όλες τις ευθύνες. Για ότι έχει συμβεί στον τόπο μας φταίει πάντα ο "ξένος". Ο Τούρκος, ο Άγγλος, ο Αμερικανός, τώρα (ξανά) ο Γερμανός. Θέλουν να μας υποδουλώσουν, να μας κατακτήσουν. Γιατί; Γνωστό: Διότι... έχουμε το καλύτερο οικόπεδο στον κόσμο! Ελλάδα, ο ομφαλός της γης! Παίρνουν εκδίκηση επειδή τους αντισταθήκαμε, άλλη μία φράση που ακούς συχνά.
Το πρόβλημα με αυτή την οπτική είναι πως μπερδεύεται η γερμανική υπομονή και επιμονή, που κατά τα άλλα είναι αρετές, με έναν εύκολο, απλοϊκό και αστήρικτο από επιχειρήματα λόγο που χάνει και την ουσία. Στο τέλος, όλο αυτό μετουσιώνεται σε ένα αγαθό "εμείς οι καλοί" και οι "κακοί Γερμανοί". Μας κυνηγούν οι κακοί και δεν μας αφήνουν να προχωρήσουμε, να γίνουμε πρώτοι.
Το χειρότερο όλων είναι πως μέσα σε αυτό το... πλήθος υπάρχουν και αρκετοί που αυτοπροσδιορίζονται ως "αριστεροί". Είθισται δε να λένε, "δεν είμαι αντιγερμανός αλλά..."ή "δεν τους χωνεύω, είναι ρομπότ. Σκέψου τι έχουν κάνει ιστορικά".
Πολύ θα ήθελα να έχω χρόνο να αναλύσω πόσο βαθιά αντι-ιστορική είναι αυτή η προσέγγιση. Πως οι πράξεις μίας χώρας δεν καθορίζονται μόνο από το εάν οι πολίτες της λειτουργούν σαν "ρομπότ" ή εάν είναι ιδιαίτερα στοχοπροσηλωμένοι.
Θα υπενθυμίσω μόνο ότι ένας αριστερός και ένας δημοκράτης πολίτης είναι αδύνατον να δεχθούν τη συλλογική ευθύνη. Πόσο μάλλον της προερχόμενης από το παρελθόν. Είναι σαν να αναγνωρίζουμε πως όλοι οι Γερμανοί υπήρξαν ναζί ή πως η Γερμανία έκανε δύο παγκόσμιους πολέμους. Αφαιρώντας τους οικονομικούς, γεωγραφικούς, πολιτικούς και κοινωνικούς παράγοντες. Παραβλέποντας τις λεγόμενες ταξικές διαφορές, ανταγωνισμούς και ανισότητες.
------
Στην ιστοσελίδα μας φιλοξενούνται όλες οι απόψεις που σέβονται τη δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τον πολιτισμό και την αισθητική. Οι γνώμες των αρθρογράφων είναι ενυπόγραφες και προσωπικές και δεν ταυτίζονται απαραίτητα με την άποψη του TheToc.gr.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr
