Η ιστορία του Ευάγγελου Βενιζέλου

Θα μπορούσε να είναι η ιστορία της (πολιτικής) ζωής του Ευάγγελου Βενιζέλου. Αρκεί να αλλάξεις το "παράταξη", στην ομιλία του στο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, με τη λέξη Ευάγγελος Βενιζέλος. "Η παράταξη πλήρωσε δυσανάλογα μεγάλο πολιτικό τίμημα την περίοδο της οικονομικής κρίσης, κυρίως επειδή έδειξε μεγάλη εθνική και κοινωνική υπευθυνότητα και έλαβε δύσκολες και επώδυνες, αλλά αναπόφευκτες αποφάσεις, με συνείδηση ιστορικής ευθύνης και με βαθύ αίσθημα πατριωτισμού."

Αλλά αυτά αφορούν όμως όσους νοσταλγούν την παρουσία του Ευάγγελου Βενιζέλου στο Κοινοβούλιο. Και η παράταξη και ο Ευάγγελος Βενιζέλος πλήρωσαν βαρύ πολιτικό τίμημα την περίοδο της οικονομικής κρίσης, επειδή έλαβαν επώδυνες αλλά αναπόφευκτες αποφάσεις. Η παράταξη κατρακύλησε σε μονοψήφια ποσοστά και ο Ευάγγελος Βενιζέλος βρέθηκε εκτός πολιτικής. (Με τη βοήθεια είναι η αλήθεια και της Φώφης Γεννηματά, που του αρνήθηκε τη θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας).

Η αναφορά του πρώην υπουργού Οικονομικών στα χρόνια της κρίσης, δεν ήταν πάντως για να κάνει απολογισμό πεπραγμένων, ούτε για να ζητήσει να του αναγνωριστεί η "ευδόκιμος υπηρεσία", την εποχή των αγανακτισμένων. Ηταν η εισαγωγή του για να στείλει το μήνυμα, ότι το "εθνικό καθήκον αλήθειας και ειλικρίνειας, έχει πάντα κόστος". Γιατί το γνωρίζουμε καλά πλέον, σπανίως τα εκλογικά σώματα ψηφίζουν όσους λένε την αλήθεια. Συνήθως προτιμούν το ευχάριστο ψέμα.

Παραφράζοντας τον πρώην πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, θα λέγαμε ότι τα λόγια του είναι και μια υπενθύμιση προς τα κόμματα, ότι έχουν καθήκον να υπηρετούν το γενικότερο καλό του τόπου και των ανθρώπων, και όχι το στενό συμφέρον του κόμματος και των στελεχών του. Εχουν καθήκον να λαμβάνουν δύσκολες και επώδυνες αποφάσεις, με συνείδηση ιστορικής ευθύνης. Και αυτή η υποχρέωση, μπορεί να έχει και κόστος.

Δεν ξέρω πώς εξέλαβαν τις αναφορές του πρώην προέδρου του ΠΑΣΟΚ οι σύνεδροι. Πάντως στο θέμα των μετεκλογικών συνεργασιών αν οι κάλπες δεν δώσουν αυτοδυναμία, η ηγεσία του κόμματος δείχνει να προκρίνει μια θέση- αυτόνομη πορεία μέχρι τέλους, ούτε Μητσοτάκης, ούτε Τσίπρας- που μάλλον έχει να κάνει με την επιβίωση του ΠΑΣΟΚ, την ελπίδα να αποκομίσει επιτέλους τα κέρδη από τη δημοσκοπική του άνοδο και στην κάλπη, παρά με τη σκέψη στα συμφέροντα του τόπου και του κόσμου. Πώς αλλιώς να ερμηνεύσεις την προτροπή του Νίκου Ανδρουλάκη προς τον Αλέξη Τσίπρα (το ίδιο είχε κάνει και με τον Κυριάκο Μητσοτάκη στο παρελθόν), αν ψάχνει εταίρο, να τον αναζητήσει στον Κυριάκο Βελόπουλο. Είναι αυτή η πρόταση του ΠΑΣΟΚ για το αύριο της χώρας; Κυβέρνηση Τσίπρα- Βελόπουλου; Η κυβέρνηση Μητσοτάκη- Βελόπουλου;

Η αυτόνομη πορεία και η άρνηση οποιασδήποτε συνεργασίας, είτε με τη Νέα Δημοκρατία είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ, η άρνηση να αναλάβει ευθύνες, μπορεί να δικαιολογείται από το στενό συμφέρον του ΠΑΣΟΚ, που φοβάται την εκλογική του εξαφάνιση- είτε συνεργαστεί με την "δεν ξεχνάμε τι σημαίνει δεξιά", είτε με το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα, που θα καταπιεί έτσι τον μικρό, κεντροαριστερό του εταίρο- αλλά αναρωτιέμαι αν συμφέρει τη χώρα.

Υπάρχει και ένα δεύτερο πρόβλημα. Στις εκλογές ψηφίζουμε κυβέρνηση. Δεν κάνουμε καλλιστεία. Δεν απαντάμε σε ερωτήσεις δημοσκόπων. Ποια είναι η πρόταση του ΠΑΣΟΚ; Γιατί μας καλεί να το ψηφίσουμε; Για να αυξήσει τους βουλευτές του; Η Νέα Δημοκρατία θέλει αυτοδυναμία. Δύσκολο στις πρώτες κάλπες, εφικτό στις δεύτερες. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να έρθει πρώτο κόμμα στις κάλπες της απλής αναλογικής και να σχηματίσει κυβέρνηση προοδευτικής κατεύθυνσης. Ακόμα και αν φαντάζει τελείως απίθανο, έχει μια πρόταση. Ένα σχέδιο. Το ΠΑΣΟΚ;

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr