Η πίστη και η ευπιστία

Το απόγευμα της περασμένης Παρασκευής (δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά, αλλά έχω την αίσθηση πως ήταν και την ίδια ακριβώς ώρα) άκουσα στο θυροτηλέφωνο τη γνώριμη πια φωνή της δικαστικής επιμελήτριας: "Θυμίστε μου σε ποιον όροφο είστε".

Ευγενική και διακριτική αυτή η φωνή –δεν ήταν πάντως για καλό. Την προηγούμενη φορά, πριν από δύο εβδομάδες, μου είχε επιδώσει ένα 18σέλιδο εξώδικο της Μονής Βατοπαιδίου και του Ηγούμενου Εφραίμ: έπρεπε εντός δέκα ημερών να ανακαλέσω και να ανασκευάσω (μου είχαν ήδη έτοιμο το κείμενο της ανασκευής) όλα όσα είχα δηλώσει και είχα γράψει κατά καιρούς εναντίον τους. Καθότι, όχι μόνο δεν ανακάλεσα και δεν ανασκεύασα οτιδήποτε, αλλά τουναντίον αξιοποίησα το εν λόγω δεκαήμερο προκειμένου να επαναλάβω αυτολεξεί τα "τεκμήρια" που ανέφεραν, το 18σέλιδο εξώδικο είχε τώρα αναβαθμιστεί σε 60σέλιδη αγωγή με προσδιορισμένη δικάσιμο.

Η Μονή Βατοπαιδίου και ο Ηγούμενος Εφραίμ διεκδικούσαν από εμένα ως αποζημίωση για τη βαριά "ηθική βλάβη" που είχαν υποστεί το ποσό των εκατό χιλιάδων ευρώ (πενήντα χιλιάδες η Μονή, πενήντα χιλιάδες ο Ηγούμενος).

"Επειδή", σημείωνε μεταξύ πολλών άλλων στην αγωγή του ο Ηγούμενος Εφραίμ, "εκείνος [ο Πέτρος Τατσόπουλος] δεν αποδέχεται την ιερότητα της Τιμίας Ζώνης και τον θαυματουργικό (μέσω της Θεοτόκου) χαρακτήρα της, ακόμη δε την ίδια την θαυματουργική ανάληψη της Παναγίας στους Ουρανούς κλπ., όπως την αποδέχεται το ελληνορθόδοξο δόγμα, είμαι απατεώνας εγώ που, όχι απλώς πιστεύω βαθιά σε όλα αυτά (όπως άλλωστε η συντριπτική πλειονότης των Χριστιανών, χωρίς αυτό και πάλι να ασκεί κάποια επιρροή στο εδώ κρίσιμο νομικό ζήτημα), αλλά έχω ενδυθεί το μοναχικό σχήμα αφιερώνοντας τη ζωή μου σε αυτά;".

Εκ πρώτης όψεως, αυτή η συλλογιστική μοιάζει να ξεπατικώνει την παλιά καλή παρεξήγηση ανάμεσα στο σεβασμό που οφείλουμε για το δικαίωμα κάθε ανθρώπου να πιστεύει ό,τι θέλει και στο σεβασμό που ΔΕΝ οφείλουμε για το περιεχόμενο της πίστης του: εάν εσύ, λόγου χάριν, πιστεύεις στον Ιπτάμενο Μουσακά, εγώ οφείλω να σεβαστώ το δικαίωμά σου να εξακολουθήσεις να πιστεύεις στον Ιπτάμενο Μουσακά (αναλαμβάνοντας παράλληλα το προσωπικό ρίσκο να πνιγώ από νευρικά γέλια), αλλά επ’ ουδενί δεν οφείλω να επιδείξω ανάλογο σεβασμό για τη μαλακία που σε δέρνει (με το συμπάθιο).

Από την άλλη μεριά, σε αυτό το χαρακτηριστικό απόσπασμα της αγωγής, παρατηρούμε ότι ο Ηγούμενος Εφραίμ επαναφέρει από την "πίσω πόρτα" το διαβόητο Σύνδρομο της Στοκχόλμης: ο φερόμενος ως απατεώνας και οι φερόμενοι ως εξαπατημένοι μοιράζονται την "ίδια πίστη" -άρα κάθε "αμφισβήτηση" της πίστης του φερόμενου ως απατεώνα δεν μπορεί παρά να θέτει σε "αμφισβήτηση" και την πίστη των φερόμενων ως εξαπατημένων. Το σόφισμα –πείτε το και κόλπο- είναι πολύ παλιό, αμέτρητοι απατεώνες το έχουν χρησιμοποιήσει στο παρελθόν και συνήθως… πιάνει: οι εξαπατημένοι αυταπατώνται ότι έχουν "κοινά συμφέροντα" με τους απατεώνες. Πώς λέμε ότι "λύκοι" και "πρόβατα" ανήκουν στην ίδια "τροφική αλυσίδα"; Ισχύει. Με μόνη ειδοποιό διαφορά ότι οι "λύκοι" τρώνε τα "πρόβατα".

Ωστόσο, ο Ηγούμενος Εφραίμ δεν στέκεται εκεί· προχωράει κι ένα βήμα παραπέρα. Ισχυρίζεται πως αρκεί η δική του "πίστη" σε οτιδήποτε προκειμένου να δικαιολογήσει οποιαδήποτε "χρήση" της "πίστης" του. Τι "πιστεύει" όμως ή, εν πάση περιπτώσει, τι διατείνεται ότι "πιστεύει" ο Ηγούμενος Εφραίμ; Μια σειρά από τερατολογίες που θα μπορούσαν να βρουν φιλόξενη στέγη δίπλα στους Άθλους του Ηρακλή ή στους Μύθους του Αισώπου, αλλά δύσκολα τις φαντάζεσαι σ’ ένα Δελτίο Τύπου, όπως αυτό που στέλνει στους δημοσιογράφους ο Ηγούμενος, όποτε βγάζει στη γύρα την φερόμενη ως Αγία Ζώνη της Θεοτόκου (τη μία από τις πολλές –επτά ή οκτώ- Αγίες Ζώνες της Θεοτόκου που κυκλοφορούν στην παγκόσμια θρησκευτική πιάτσα, για να είμαστε ακριβείς). Ο Ηγούμενος Εφραίμ διατείνεται ότι "πιστεύει" πως αυτή τη Ζώνη την παρέδωσε η (αναστημένη) Παναγία στον (ζωντανό ακόμη) απόστολο Θωμά πάνω σε ένα… σύννεφο, ενόσω βρισκόταν η πρώτη καθ’ οδόν προς τον Παράδεισο και ο δεύτερος επέστρεφε (αεροπορικά πάντα, χοροπηδώντας από σύννεφο σε σύννεφο) από τις Ινδίες. Είπαμε: Δελτίο Τύπου. Όχι παραμύθια της Χαλιμάς. Δελτίο Τύπου. Ιστορικά γεγονότα,
καρατσεκαρισμένα.

Εάν καταπιεί κάποιος "πιστός" αμάσητο το επουράνιο delivery της Αγίας Ζώνης, δεν θα δυσκολευτεί και να καταπιεί αμάσητο τον ισχυρισμό ότι η Αγία Ζώνη είναι "θαυματουργή" και καθόλου δεν θα παραξενευτεί εάν κάποια ημέρα (όπως την Τετάρτη 8 Νοεμβρίου 2017, στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ, σε απευθείας ζωντανή σύνδεση) ακούσει και δει on camera τον Ηγούμενο Εφραίμ να ισχυρίζεται ότι η Αγία Ζώνη θεραπεύει τον καρκίνο και τη στειρότητα. Κανένας δεν θα παραξενευτεί στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας –ούτε καν ο εισαγγελέας.

Εκμεταλλευόμενος λοιπόν ο Ηγούμενος Εφραίμ τη διαχρονική "κατανόηση" των εισαγγελικών αρχών, δεν θα αρκεστεί να καρπωθεί τα ανεξέλεγκτα και αφορολόγητα οφέλη από την "πίστη" των αμνοεριφίων.

Θα θελήσει και να οδηγήσει στη δικαιοσύνη όποιον τολμήσει να "αμφισβητήσει" την "πίστη" του και, πρωτίστως, την "ανιδιοτέλεια" της "πίστης" του. Εκεί κάπου εντάσσεται και η αγωγή εναντίον μου.

Ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος προ τριετίας, κατά την περίοδο που επενέβη πυροσβεστικά στο σκάνδαλο του αγύρτη ρασοφόρου "θαυματοποιού" Δημήτρη Λουπασάκη, έδωσε μια αποκαλυπτική συνέντευξη στον Αλέξη Παπαχελά και στη Δώρα Αντωνίου, όπου και προσπάθησε να εξηγήσει τη λεπτή διάκριση ανάμεσα στην "πίστη" και στην "ευπιστία": δεν φταίει η Εκκλησία –μας είπε εν ολίγοις- εάν κάποιοι αμνοί από το χριστεπώνυμο ποίμνιο είναι ιδιαίτερα "εύπιστοι" και καταπίνουν αμάσητη την αγυρτεία κάθε ρασοφόρου απατεώνα. Θα μου επιτρέψει ο μακαριότατος να χαρακτηρίσω τη λεπτή διάκρισή του ως εξόχως προσχηματική. Όταν εκπαιδεύεις το ποίμνιό σου από τα γεννοφάσκια του προκειμένου να "καταπίνει ελέφαντες", δεν γίνεται να υποκρίνεσαι ότι σκανδαλίζεσαι επειδή κάπου-κάπου, αποκοιμισμένο, χάφτει και συγκριτικά πολύ μικρότερα μεγέθη τερατολογιών. Όταν δαιμονοποιείς εξ απαλών ονύχων την κριτική σκέψη και τον ορθό λόγο, δεν κλαις κατόπιν πάνω από το χυμένο γάλα. Νομίζω.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr