Follow us

Η Τζιν Τίρνεϊ κι εγώ

Η Τζιν γεννήθηκε τέσσερις δεκαετίες πριν από εμένα (το 1920) και είναι νεκρή ήδη από το 1991.

THETOC TEAM
ΓΡΑΦΕΙ: ΠΕΤΡΟς ΤΑΤΣΟΠΟΥΛΟς
Τατσόπουλος Opinion Ver 2

Δεν ξέρω εάν το καλοκαίρι είναι πράγματι η εποχή των προσωπικών εξομολογήσεων ή πιο απλά συμβαίνει αυτό που λένε "με βάρεσε η ζέστη στο κεφάλι", αλλά το τελευταίο δεκαήμερο με τους απανωτούς καύσωνες νιώθω επιτακτική την ανάγκη να σας αποκαλύψω πως είμαι άσχημα "τσιμπημένος" με την Τζιν Τίρνεϊ. Κάτι τέτοιο δεν ακούγεται και πολύ κακό, ιδίως εάν δεν γνωρίζετε τίποτε για την Τζιν Τίρνεϊ, όπως δεν γνώριζα κι εγώ μέχρι πρόσφατα. Εάν πάλι γνωρίζετε ή σπεύσετε να γκουγκλάρετε το όνομά της, θα διαπιστώσετε πως το αίσθημά μου δεν έχει και πολλές πιθανότητες ανταπόδοσης. Η Τζιν γεννήθηκε τέσσερις δεκαετίες πριν από εμένα (το 1920) και είναι νεκρή ήδη από το 1991. Το ειδύλλιό μας είναι αυστηρά μονόπλευρο και διαχρονικά καταδικασμένο να παραμείνει πλατωνικό.

Η εμμονή μου με την Τίρνεϊ ξεκίνησε πριν από μερικούς μήνες, όταν εντόπισα στο YouTube ένα κανάλι –την "Εβδόμη Τέχνη"- που ανεβάζει πολλές από τις ταινίες της, ψηφιακά αποκατεστημένες. Το μεσουράνημά της διήρκεσε ολόκληρη τη δεκαετία του 1940 και τη μισή από τη δεκαετία του 1950, αλλά είχε σποραδικές εμφανίσεις στο πανί και τη δεκαετία του 1960, έως ότου αποσυρθεί τελικά τις δύο τελευταίες δεκαετίες της ζωής της. Ο αμερικανός μεγαλοπαραγωγός ταινιών Ντάριλ Ζάνουκ (ένα "αρπακτικό" που προμηνούσε την έλευση του διαβόητου Χάρβεϊ Γουαϊνστάιν πολλά χρόνια πριν το κίνημα MeToo θέσει τέρμα στην ανοχή παρόμοιων συμπεριφορών) είχε δηλώσει πως η Τζιν Τίρνεϊ ήταν "η ομορφότερη γυναίκα που πέρασε ποτέ από τον κινηματογράφο". Δεν είμαι σίγουρος εάν ήταν όντως "Η" ομορφότερη (δεν τις έχω δει και όλες), αλλά περιλαμβανόταν αναμφίβολα στην ίδια συνωμοταξία με την Λορίν Μπακόλ, την Γκρέις Κέλι ή την Μέριλιν Μονρόε· διόλου συμπτωματικά τραβούσε την προσοχή (όχι πάντοτε για το καλό της) και από την ίδια κατηγορία "αρπακτικών". Με υπνωτιστικά γαλάζια μάτια κι έναν μόνιμο αέρα μυστηρίου (μια διαρκή ένσταση, για την ακρίβεια, γύρω από την αγαθότητα ή μη των κινήτρων της), ταίριαζε απόλυτα με το κινηματογραφικό αρχέτυπο της "μοιραίας γυναίκας" (femme fatale). Με τον ορισμό της μαγνητικής έλξης.

Με ένα πρόχειρο γκάλοπ που έκανα ανάμεσα σε φίλους μου, από εκείνους που πιάνουν μόνιμα στασίδι σε προβολές (ψηφιοποιημένων πλέον, κυριολεκτικά "αναστημένων") κλασικών φίλμ νουάρ, δεν βρήκα κανέναν "τσιμπημένο" με την Τζιν Τίρνεϊ, αλλά ξετρύπωσα κάποιους να έχουν "δαγκώσει τη λαμαρίνα" με άλλες ανάλογες "λησμονημένες" που εγώ δεν τις γνώριζα επίσης. Κατέληξα λοιπόν αβίαστα στο συμπέρασμα πως δεν είμαστε όλοι εμείς τόσο "τσιμπημένοι" με τις συγκεκριμένες κυρίες, όσο με την εποχή τους: με την απουσία κινητών που πολλαπλασιάζουν τη δημόσια ηχορύπανση κι εκμηδενίζουν την προσμονή (αλλά και τον παρεπόμενο πόθο) για επικοινωνία, με το σεξ που δεν ευτελίζεται από την υπερπροσφορά και σου δίνει τον απαραίτητο ζωτικό χρόνο για να αναπτύξεις την επιθυμία…

Όλα δείχνουν "παραμυθένια" στην εποχή της Τζιν Τίρνεϊ, ακόμη και τα πρώτα χρώματα στις ταινίες Technicolor (όπως στην κορυφαία της, την "Ας την κρίνει ο Θεός" [Leave her to Heaven], που την οδήγησε και στη μοναδική της υποψηφιότητα για Όσκαρ), και, από μιαν άποψη, είναι "παραμυθένια", δυσδιάκριτα λιγότερο "ψεύτικα" από τα σημερινά "επιχρωματισμένα" μαυρόασπρα πλάνα. Η ίδια η ζοφερή ιδιωτική ζωή της Τίρνεϊ (με τη μανιοκατάθλιψή της και τη νοσηλεία της με "αγωγή" πρωτόγονων ηλεκτροσόκ) δείχνει να "κλωτσάει" σε αυτά τα ζωηρά, εύθυμα χρώματα. Εδώ έγκειται και το δικό μας παράδοξο, η θεμελιώδης αντίφαση της εμμονής μας: η αθεράπευτη νοσταλγία μας για μια εποχή που, ουσιαστικά, δεν υπήρξε ποτέ.






Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr

Πίτσα και cocktails, καφενειακές γκουρμεδιές, ποτά σε μινιατούρες: Τα νέα εστιατόρια και μπαρ της Αθήνας

Ταβέρνες, microbakeries αλλά και soft clubbing, μπάρες και bar restaurants, πίτσες και καφενεία: Όλα τα φρέσκα μέρη στα οποία συχνάζει, πια, η πόλη.

ΓΡΑΦΕΙ Ο Π. ΤΑΤΣΟΠΟΥΛΟΣ 06 Οκτ 2025 | 06:05

Η δεκαετία που κουβαλάς

Καθένας από εμάς, ανάλογα με την ηλικία του, κουβαλάει στην καμπούρα του και άλλη δεκαετία. Για την ακρίβεια, κουβαλάμε στην καμπούρα μας όλες τις δεκαετίες που μας διαμόρφωσαν από τη γέννησή μας μέχρι σήμερα.

ΓΡΑΦΕΙ Ο Π. ΤΑΤΣΟΠΟΥΛΟΣ 29 Σεπ 2025 | 06:10

Dark Tourism

Δημιουργός και αποκλειστικός διαχειριστής της εν λόγω ιστοσελίδας είναι ένας Γερμανός, ο Peter Hohenhaus, ένας πανεπιστημιακός που, κατά δήλωσή του, εγκατέλειψε νωρίς-νωρίς την ακαδημαϊκή του σταδιοδρομία.

ΠΕΤΡΟΣ ΤΑΤΣΟΠΟΥΛΟΣ 22 Σεπ 2025 | 06:15

Το δράμα του πολυεκατομμυριούχου

Πώς θα ήταν ένας κόσμος δίχως καθόλου ενσυναίσθηση; Σίγουρα θα ήταν ένας κόσμος όπου δεν θα ήθελα να ζήσω ή όπου δεν θα ήθελαν να ζήσουν τα παιδιά μας.

ΠΕΤΡΟΣ ΤΑΤΣΟΠΟΥΛΟΣ 20 Οκτ 2025 | 06:26

Η αδύνατη ειρήνη

Όλοι οι πόλεμοι –και ιδίως οι μακροχρόνιοι, εκείνοι που κακοφορμίζουν- συνιστούν μια δυσχερέστατη προς επίλυση εξίσωση, αλλά ειδικά η επίλυση της εξίσωσης Χαμάς – Ισραήλ δείχνει πραγματικά απίθανη.

ΠΕΤΡΟΣ ΤΑΤΣΟΠΟΥΛΟΣ 13 Οκτ 2025 | 06:24

Ο χρονοδιακόπτης της αξιοπρέπειας

Το 1999 ο Τσίπρας δεν είχε ακόμη αποφοιτήσει καν από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, μολονότι είχε ήδη θέσει τα γερά θεμέλια μιας πολιτικής καριέρας, εξαιρετικά ιδιότυπης, από πολλές απόψεις.

ΓΡΑΦΕΙ Ο Π. ΤΑΤΣΟΠΟΥΛΟΣ 06 Οκτ 2025 | 06:05

Η δεκαετία που κουβαλάς

Καθένας από εμάς, ανάλογα με την ηλικία του, κουβαλάει στην καμπούρα του και άλλη δεκαετία. Για την ακρίβεια, κουβαλάμε στην καμπούρα μας όλες τις δεκαετίες που μας διαμόρφωσαν από τη γέννησή μας μέχρι σήμερα.

ΓΡΑΦΕΙ Ο Π. ΤΑΤΣΟΠΟΥΛΟΣ 29 Σεπ 2025 | 06:10

Dark Tourism

Δημιουργός και αποκλειστικός διαχειριστής της εν λόγω ιστοσελίδας είναι ένας Γερμανός, ο Peter Hohenhaus, ένας πανεπιστημιακός που, κατά δήλωσή του, εγκατέλειψε νωρίς-νωρίς την ακαδημαϊκή του σταδιοδρομία.

ΠΕΤΡΟΣ ΤΑΤΣΟΠΟΥΛΟΣ 22 Σεπ 2025 | 06:15

Το δράμα του πολυεκατομμυριούχου

Πώς θα ήταν ένας κόσμος δίχως καθόλου ενσυναίσθηση; Σίγουρα θα ήταν ένας κόσμος όπου δεν θα ήθελα να ζήσω ή όπου δεν θα ήθελαν να ζήσουν τα παιδιά μας.

20 Οκτ 2025 | 09:47

Το τέλος της εργασίας

Το πρόβλημα πάντως, προϊόντος του 21ο αιώνα, δεν είναι η εντατικοποίηση της εργασίας.

ΠΕΤΡΟΣ ΤΑΤΣΟΠΟΥΛΟΣ 20 Οκτ 2025 | 06:26

Η αδύνατη ειρήνη

Όλοι οι πόλεμοι –και ιδίως οι μακροχρόνιοι, εκείνοι που κακοφορμίζουν- συνιστούν μια δυσχερέστατη προς επίλυση εξίσωση, αλλά ειδικά η επίλυση της εξίσωσης Χαμάς – Ισραήλ δείχνει πραγματικά απίθανη.

18 Οκτ 2025 | 14:13

Η μόνη κρίση που δεν είδε ο Καραμανλής

Η μόνη κρίση που δεν μυρίστηκε ο Κώστας Καραμανλής ήταν η μεγαλύτερη κρίση που βίωσε η Ελλάδα από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά

15 Οκτ 2025 | 09:45

Η κατάληψη του μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτη

Ο μόνος που δεν θέλησε να μετάσχει στον αχταρμά των έξαλλων αντιδράσεων ήταν ο Αλέξης Τσίπρας.

13 Οκτ 2025 | 09:31

Γελοίοι

Πώς ορίζω τη γελοιότητα; Ως απώλεια του μέτρου. Των ορίων.

ΠΕΤΡΟΣ ΤΑΤΣΟΠΟΥΛΟΣ 13 Οκτ 2025 | 06:24

Ο χρονοδιακόπτης της αξιοπρέπειας

Το 1999 ο Τσίπρας δεν είχε ακόμη αποφοιτήσει καν από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, μολονότι είχε ήδη θέσει τα γερά θεμέλια μιας πολιτικής καριέρας, εξαιρετικά ιδιότυπης, από πολλές απόψεις.

11 Οκτ 2025 | 10:23

Ο εκνευρισμός Ανδρουλάκη και η επιστροφή Τσίπρα

Αν το ΠΑΣΟΚ δεν καταφέρει να κουνήσει τη βελόνα και το υποψήφιο κόμμα Τσίπρα αποκτήσει υπόσταση, πώς θα απαντήσει ο Νίκος Ανδρουλάκης στο ενδεχόμενο της συνεργασίας τους;

08 Οκτ 2025 | 08:51

Θέλει να αφουγκραστεί την κοινωνία;

Παρά τις ήττες και τα χρόνια στην αντιπολίτευση, παρά το rebranding που υποτίθεται του σχεδίασε η εταιρεία δημοσίων σχέσεων που προσέλαβε, ο κ. Τσίπρας εμφανίζεται στο κοινό του ίδιος και απαράλλαχτος.

06 Οκτ 2025 | 07:06

Ο Βασιλιάς είναι γυμνός και κουρασμένος

Μεγαλώνοντας, οι γωνίες σου αμβλύνονται. Όλο και σπανιότερα αναφωνείς ότι ο βασιλιάς είναι -σου φαίνεται έστω- γυμνός. Όχι απαραίτητα επειδή κοιτάς τη δουλειά ή το συμφέρον σου.

ΓΡΑΦΕΙ Ο Π. ΤΑΤΣΟΠΟΥΛΟΣ 06 Οκτ 2025 | 06:05

Η δεκαετία που κουβαλάς

Καθένας από εμάς, ανάλογα με την ηλικία του, κουβαλάει στην καμπούρα του και άλλη δεκαετία. Για την ακρίβεια, κουβαλάμε στην καμπούρα μας όλες τις δεκαετίες που μας διαμόρφωσαν από τη γέννησή μας μέχρι σήμερα.

04 Οκτ 2025 | 09:16

Τι πήρε ακριβώς ο Ερντογάν;

Δεν έχω το ρεπορτάζ του Τούρκου συναδέλφου και δεν μπορώ να πάρω θέση, ούτως ή άλλως δεν έχει και πολύ μεγάλη σημασία για την αντιπολίτευση στην Αθήνα, ο δικός μας δυσκολεύεται ακόμα και να βγάλει φωτογραφία δίπλα-δίπλα με τον πλανητάρχη, σιγά μην τον δεχτεί στον Λευκό Οίκο ο Τραμπ.

ΜΑΝΟΛΗΣ ΚΑΨΗΣ 01 Οκτ 2025 | 06:49

Τα ήρεμα νερά και τα "νεύρα" Σαμαρά

Η Ελλάδα δεν υπέγραψε φιλία με την Τουρκία, αυτό φαίνεται άλλωστε επί του πεδίου, αλλά αποδέχθηκε όντως ένα μορατόριουμ στην αντιπαράθεση.

29 Σεπ 2025 | 07:17

Συγχωριανοί του ψεύτη βοσκού

Έτσι ο Διονύσης Σαββόπουλος, αποφαινόμαστε, είναι ο Μπομπ Ντύλαν της Ελλάδας. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο δικός μας Ντε Γκωλ. Κι όποια γυναίκα δολοφονεί τα παιδιά της μια Μήδεια του σήμερα...

29 Σεπ 2025 | 06:28

Πότε θα πάει ο Μητσοτάκης στον Λευκό Οίκο

Λήξη συναγερμού; Όχι βέβαια. Τώρα θα αρχίσει η "μίρλα" για το γεγονός ότι ο Μητσοτάκης δεν έχει πάρει ακόμα πρόσκληση για τον Λευκό Οίκο, θα αρχίσει η γκρίνια για τα F35 που ο Τραμπ θέλει φαίνεται πάση θυσία να δώσει στον Ερντογάν.

ΓΡΑΦΕΙ Ο Π. ΤΑΤΣΟΠΟΥΛΟΣ 29 Σεπ 2025 | 06:10

Dark Tourism

Δημιουργός και αποκλειστικός διαχειριστής της εν λόγω ιστοσελίδας είναι ένας Γερμανός, ο Peter Hohenhaus, ένας πανεπιστημιακός που, κατά δήλωσή του, εγκατέλειψε νωρίς-νωρίς την ακαδημαϊκή του σταδιοδρομία.

24 Σεπ 2025 | 07:52

Η "κατάληψη" στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη

Υποθέτω έχει να κάνει και με την αδυναμία της αντιπολίτευσης να δημιουργήσει ένα αντικυβερνητικό ρεύμα και κίνημα και να δώσει μορφή και περιερχόμενο στον αγώνα τους. Στον αγώνα τους να φύγει επιτέλους ο Μητσοτάκης.

22 Σεπ 2025 | 09:56

Ένα φωτεινό πολιτιστικό γεγονός

Και όμως. Με την έξοδο από τα μνημόνια, η εντόπια βιβλιοπαραγωγή επανήλθε σταδιακά στα προ της κρίσης επίπεδα.

ΠΕΤΡΟΣ ΤΑΤΣΟΠΟΥΛΟΣ 22 Σεπ 2025 | 06:15

Το δράμα του πολυεκατομμυριούχου

Πώς θα ήταν ένας κόσμος δίχως καθόλου ενσυναίσθηση; Σίγουρα θα ήταν ένας κόσμος όπου δεν θα ήθελα να ζήσω ή όπου δεν θα ήθελαν να ζήσουν τα παιδιά μας.