Το 2022 είναι είτε προεκλογικό, είτε εκλογικό έτος για πολλές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Υπάρχουν εκλογικές αναμετρήσεις στην προεδρεύουσα του Συμβουλίου το πρώτο εξάμηνο Γαλλία, την Πορτογαλία, την Ουγγαρία και τη Σλοβενία. Ενώ στις 24 Ιανουαρίου υπάρχει η σημαντικότατη εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας στην Ιταλία. Όπου η πιθανολογούμενη μεταπήδηση του Mario Draghi στο αξίωμα, αλλάζει τα δεδομένα σε ολόκληρο το πολιτικό σκηνικό της τρίτης μεγαλύτερης οικονομίας στην Ευρωζώνη.
Εάν ο Σούπερ Μάριο έχει αποφασίσει να μετακινηθεί στο Κιρινάλιο, θα πρέπει να θεωρείται εξαιρετικά πιθανό να διενεργηθούν και κοινοβουλευτικές εκλογές εντός του επόμενου έτους. Σε διαφορετική περίπτωση, αυτές είναι προγραμματισμένες για τον Ιούνιο του 2023! Δηλαδή σε μια χρονιά κατά την οποία θα στηθούν επίσης κάλπες στην Ελλάδα, την Κύπρο, την Εσθονία, την Φιλανδία, τη Δανία, την Ισπανία και την… Τουρκία! Που πα’ να πει ότι το 2022 θα είναι προεκλογική χρονιά για όλες αυτές τις χώρες!
Με δεδομένο ότι εντός του δεύτερου εξαμήνου του 2022 θα πρέπει να έχει συμφωνηθεί η επανεφαρμογή του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης (ασχέτως του πώς θα ονομαστεί, ίσως για νομικούς λόγους, περί αυτού θα πρόκειται), η πληθώρα εκλογικών αναμετρήσεων μέσα στους επόμενους 24 μήνες, δημιουργεί πολλά και διάφορα ζητήματα.
Τόσο για το τι θα περιλαμβάνει τελικά αυτό το νέο Σύμφωνο, όσο και για τον τελικό χρόνο πραγματικής εφαρμογής του. Ζητήματα όπως η δημοσιονομική πειθαρχία και η ελεγχόμενη εκτέλεση προϋπολογισμού, μετρούν πολύ στην Ευρώπη. Πάρα πολύ! Αλλά όχι τόσο ώστε να γίνουν η αιτία αποτυχίας επανεκλογής κάποιου ηγέτη ευρωπαϊκού κράτους. Ο λογαριασμός, σε περίπτωση σημαντικών λαθών/συμβιβασμών στη νέα συμφωνία, θα έρθει στους Ευρωπαίους πολίτες μερικά χρόνια αργότερα, φυσικά.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, υφίστανται όλες τις προϋποθέσεις και παρουσιάζεται μια σημαντικότατη ευκαιρία ώστε να υπάρξουν αλλαγές προς το καλύτερο για την Ενωμένη Ευρώπη. Αλλαγές στη διαδικασία αποφάσεων και αλλαγές στους τρόπους και τόνους της εφαρμογής αυτών των αποφάσεων.
Όλα τα παραπάνω, με δεδομένη την υφιστάμενη κατάσταση των οικονομιών της Ευρώπης μετά από 2 χρόνια πανδημίας και εκατομμυρίων θανάτων, θα ήταν εξαιρετικά θετικά εάν δεν υπήρχαν δύο παράγοντες που καθιστούν την εικόνα ιδιαίτερα περίπλοκη, μιας και "στριμώχνουν" ορισμένες κυβερνήσεις στη γωνία, χωρίς πολλές εναλλακτικές επιλογών, λίγο καιρό πριν την κρίσιμη κάλπη.
Ο πρώτος κρίσιμος παράγοντας είναι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει την CoViD-19 η κάθε κυβέρνηση τοπικά και τις συνέπειες που αυτή η αντιμετώπιση επιφέρει στις τοπικές κοινωνίες, ενώ ο δεύτερος το πλέον φονικό από τα "οικονομικά παιδιά" της θεομηνίας, ο πληθωρισμός.
Η πανδημία είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο και έδωσε μια μεγάλη ευκαιρία στην ΕΕ, να κινηθεί ενωμένα και με απόλυτα συγχρονισμένο βηματισμό απέναντι στο τρομερό παθογόνο. Δυστυχώς αυτή η ευκαιρία δεν αξιοποιήθηκε πλήρως.
Διότι ναι μεν έγιναν κινήσεις, αποφασίστηκαν και εφαρμόστηκαν μέτρα πρωτοφανή για τα δεδομένα της ΕΕ, χωρίς τα οποία οι οικονομικές και υγειονομικές συνέπειες της θεομηνίας θα ήταν καταλυτικά καταστροφικές για ορισμένες χώρες, αλλά δεν έγιναν όλα όσα μπορούσαν ή θα έπρεπε να γίνουν. Π.χ. η μη ύπαρξη κοινών υγειονομικών πολιτικών, πέρα από την αγορά των εμβολίων, κόστισε ζωές και δισεκατομμύρια ευρώ. Το κόστος δε θα πολλαπλασιαστεί, μόλις γίνει εφικτό να μετρηθούν οι επιπτώσεις από το long CoViD, το persistent CoViD και το post CoViD syndrome! Εκατοντάδες χιλιάδες, αν όχι εκατομμύρια άνθρωποι σε ολόκληρη τη Γηραιά Ήπειρο, θα βρεθούν σε αδυναμία εργασίας. Και θα πρέπει να στηριχθούν. Πολλοί εφ’ όρου ζωής, οι συντριπτικά περισσότεροι για μεγάλο χρονικό διάστημα. Μιλούμε για χρόνια, όχι μήνες...
Όμοια με την κατακερματισμένη υγειονομική πολιτική, οι οικονομικές πολιτικές, με εξαίρεση τις δράσεις της ΕΚΤ και την ίδρυση του Ταμείου Ανάκαμψης, αφέθηκαν στο έλεος των μικροσυμφερόντων κάθε περιοχής. Όχι κράτους καν, περιοχής! Με αποτέλεσμα π.χ. σήμερα να αντιμετωπίζει όλη η ήπειρος ενεργειακό πρόβλημα επειδή η ενδεδειγμένη λύση έθιγε συμφέροντα συγκεκριμένων περιοχών της Γερμανίας και της Ουγγαρίας...
Εδώ και αρκετές δεκαετίες, στην πολιτική έχει επικρατήσει το αξίωμα ότι οι ψηφοφόροι αποφασίζουν με βάση την οικονομία. Αν και δεν είναι απόλυτα αληθές (ο ψηφοφόρος αποφασίζει με βάση την κατάσταση της τσέπης του και όχι της οικονομίας και αυτά τα δύο δεν συμπίπτουν απαραίτητα), ισχύει σε μεγάλο ποσοστό και οι περισσότερες πολιτικές αποφάσεις λαμβάνονται, με γνώμονα τις οικονομικές τους επιπτώσεις, πρώτιστα.
Εδώ και δύο χρόνια όμως, ο πλανήτης ολόκληρος δεν ζει σε κανονικές συνθήκες. Όλοι ζουν εξαιρετικά ιδιάζουσες καταστάσεις. Καταστάσεις που άλλαξαν και αλλάζουν ριζικά το βιοτικό επίπεδο όλων! Με τις διαφορές σε κάποιες περιπτώσεις να είναι χαώδεις και όχι θετικά.
Αυτήν την φορά, είναι εξαιρετικά πιθανό οι ψηφοφόροι να μην αποφασίζουν μόνο με γνώμονα την οικονομική τους κατάσταση αλλά να προσθέσουν στην εξίσωση και τον παράγοντα "αποτελεσματική ή μη αντιμετώπιση της πανδημίας". Σε μια τέτοια περίπτωση, πολλοί πολιτικοί θα βρεθούν προ εκπλήξεων! Εξαιρετικά δυσάρεστων εκπλήξεων…
Ας υπολογίζουν λοιπόν και αυτήν την πιθανότητα, οι ενδιαφερόμενοι. Όλοι οι ενδιαφερόμενοι…
Πηγή: Capital.gr
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr
