Και οι πολιτικοί κλέφτες θα γίνουν;

Σε μια βαλκανική χώρα σαν την Ελλάδα όπου το κράτος άμεσα ή έμμεσα, επηρεάζει πάνω από τα δυο τρίτα της οικονομικής δραστηριότητας, οποιαδήποτε οικονομική δραστηριότητα ενός πολιτικού είναι προβληματική.

Πολιτικός, συνδικαλιστής, δημοσιογράφος, δάσκαλος, ιερέας κ.λπ. γίνεται κάποιος προκειμένου να βγάλει το ψωμί του και στον βαθμό που έχει και κάποια συνείδηση, αν υπάρχουν περιθώρια, να ασκήσει κάποια μορφή λειτουργήματος...

Εμπειρικά, για το ημέτερο "συνάφι", μετά από 30 χρόνια έχω καταλήξει πως ένα 10-20% αντιλαμβάνεται τη δημοσιογραφία και σαν λειτούργημα, παράλληλα με το επάγγελμα. Υποθέτω λοιπόν πως το ίδιο συμβαίνει και με τους πολιτικούς και τους συνδικαλιστές κλπ.

Φυσικά από το να κάνει κάποιος απλά τη δουλειά του, έστω χωρίς ασφαλιστικές δικλείδες του λειτουργήματος, δεν σημαίνει πως είναι "Τράγκας", "Τσοχατζόπουλος" ή "Άγιος Πρεβέζης"( ή έστω ο "θεοσεβούμενος του Κολωνού"). Σε περιπτώσεις σαν αυτές η επαγγελματική ταυτότητα αποτελεί απλά προκάλυμμα για άλλες δραστηριότητες.

Άρα, θα μπορούσαμε να διαχωρίσουμε τις παραπάνω δραστηριότητες σε τρία στάδια: Λειτούργημα, επάγγελμα, απάτη-εκβιασμός κλπ.

Η γυναίκα του Καίσαρος...

Κάποιος που εκλέγεται βουλευτής δεν είναι σωστό να εγκαταλείπει τις επαγγελματικές του δραστηριότητες στο μέτρο που το επιτρέπουν οι υποχρεώσεις τους. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι φανερός.

Αν έπρεπε να εγκαταλείπει τις επαγγελματικές του δραστηριότητες όπως παλαιότερα, μόνο οι ανεπάγγελτοι θα είχαν κίνητρο να ασχοληθούν με την πολιτική. Για την ακρίβεια, όλοι οι άλλοι θα είχαν αντικίνητρο να βιοποριστούν εξυπηρετώντας το δημόσιο συμφέρον.

Υπό την έννοια αυτή, κάποιος μπορεί να είναι βουλευτής και να ασκεί παράλληλα τα καθήκοντά του ως γιατρός, δικηγόρος, δημοσιογράφος, νεκροθάφτης και γιατί όχι ακόμη και "κοράκι" για κόκκινα δάνεια...

Αυτό που δεν μπορεί να κάνει είναι να επωφελείται από τη διαχείριση του δημόσιου χρήματος. Τουτέστιν να κλέβει το δημόσιο.

Κάποιος που έχει γραφείο τελετών π.χ. και είναι βουλευτής δεν θα πρέπει με οποιονδήποτε τρόπο να ασκεί επιρροή στις διοικήσεις των δημοσίων νοσοκομείων προκειμένου να έχει πλεονέκτημα σε σχέση με το ανταγωνισμό στους νεκροθαλάμους αυτών...

Κατά τον ίδιο τρόπο κάποιος που έχει εταιρεία διαχείρισης "κόκκινων δανείων" δεν επιτρέπεται να ασκεί επιρροή στις τράπεζες προκειμένου να αποκτά ληξιπρόθεσμες οφειλές με προνομιακούς όρους.

Προνομιακός όρος είναι π.χ. να του δίνεται ένα δάνειο στο 8% της αξίας του ενώ στην αγορά προσφέρεται στο 15% της αξίας του. Ούτε υπάρχει πρόβλημα αν για την απόκτηση ενός "κόκκινου" δανείου στο 8% της αξίας χρησιμοποιεί τραπεζικό δάνειο, αρκεί αυτό να έχει αποκτηθεί δια της "ευθείας" και όχι δια της "πλαγίας".

Τα παραπάνω σε μια φυσιολογική χώρα όπου λειτουργούν οι κανόνες της αγοράς και οι θεσμοί της πολιτείας θα ήταν φυσιολογικά.

Σε μια βαλκανική χώρα όμως σαν την Ελλάδα όπου το κράτος άμεσα ή έμμεσα, επηρεάζει πάνω από τα δυο τρίτα της οικονομικής δραστηριότητας, οποιαδήποτε οικονομική δραστηριότητα ενός πολιτικού (προσώπου που έχει επιρροή στη διαχείριση του δημόσιου χρήματος) είναι προβληματική.

Μην ξεχνάτε πως μετά τη χρεοκοπία του 2010 οι δανειστές μας επέβαλαν την ίδρυση Ανεξάρτητης Υπηρεσίας Δημοσίων Εσόδων, εκτός του ελέγχου του Υπουργείου των Οικονομικών, γιατί η εκάστοτε κυβέρνηση χρησιμοποιούσε υπηρεσίες σαν το ΣΔΟΕ για κομματικά και προσωπικά οφέλη.

Σε όσους παροικούν την Ιερουσαλήμ είναι γνωστό πως βουλευτές και πολιτικοί διορίζουν ακόμη και σε ιδιωτικές επιχειρήσεις με αντάλλαγμα κάποια οφέλη στις συναλλαγές τους με το δημόσιο.

Το πρόβλημα της διαφθοράς έγκειται στον υψηλό βαθμό εναγκαλισμού του κομματοκρατούμενου Δημοσίου με την ιδιωτική οικονομική δραστηριότητα.

Αν δεν υπήρχε αυτός ο εναγκαλισμός ακόμη και ο υπουργός των οικονομικών ή έστω κάποιο μέλος της οικογένειάς του θα μπορούσε να μετέχει σε εταιρεία διαχείρισης "κόκκινων" δανείων, πόσο μάλλον κάποιος απλός βουλευτής.

Τα "κοράκια"...

Κατά τα λοιπά οι εταιρείες διαχείρισης "κόκκινων" δανείων επιτελούν ένα σημαντικό έργο εξυγίανσης των τραπεζών και της οικονομίας.

Μια τέτοια επιχείρηση π.χ. αγοράζει ένα πακέτο ληξιπρόθεσμων οφειλών στο 8%, το 18%, ή το 58% της ονομαστικής τους αξίας, ανάλογα με την ποιότητα των οφειλετών και των δανείων.

Για δάνεια π.χ. 100 εκατ. προσφέρει 8 εκατ. Στη συνέχεια πάει στους οφειλέτες και διαπραγματεύεται. Π.χ. πάει σε κάποιον που χρωστάει 100 χιλ. για ένα δάνειο που αυτή έχει αγοράσει στις 8 χιλ. και του προτείνει να πληρώσει 50, 25, 15 ή έστω 9 χιλιάδες για να απαλλαγεί των υποχρεώσεών του. Κάποιοι θα συμβιβαστούν και κάποιοι όχι. Από τις εισπράξεις αυτές ελπίζει πως θα αποκομίσει τα κεφάλαια που επένδυσε και κέρδη.

Κάποιοι ισχυρίζονται γιατί δεν κάνουν οι ίδιες οι τράπεζες αυτή τη δουλειά και πουλάνε τα "κόκκινα" δάνεια σε τέτοιου είδους εταιρείες; Είναι απλό. Οι τράπεζες χρειάζεται να αποβάλουν γρήγορα από τους ισολογισμούς τους "κόκκινα" δάνεια, το ύψος των οποίων δεν μπορεί να προσδιοριστεί και άρα δεν μπορεί να προσδιοριστεί και η αξιοπιστία της τράπεζας, όταν χρειάζεται να δανειστεί ή να κάνει αύξηση κεφαλαίου. Άρα δεν μπορεί να κάνει τη δουλειά της...

Κάποιοι άλλοι ισχυρίζονται επίσης γιατί κατά την πώληση των "κόκκινων" δανείων από τις τράπεζες στις εταιρείες διαχείρισης σε ένα κλάσμα της αξίας τους, να μην έχει δικαίωμα ο οφειλέτης να αγοράσει ο ίδιος το χρέος του.

Τούτα αποτελούν αριστερίστικα φληναφήματα για νήπια...

Ο λόγος είναι απλός. Αν συνέβαινε αυτό κανένας δεν θα πλήρωνε τα χρέη του και άρα κανένας δεν θα δάνειζε τα χρήματά του. Δεν θα υπήρχαν τράπεζες, επιτόκια, μετοχές, εταιρείες και το 99% αυτού που αποκαλούμε οικονομική δραστηριότητα. Θα ζούσαμε στα δένδρα τρώγοντας μπανάνες και κυνηγώντας λαγούς...

Επίδομα ανεργίας...

Καλησπέρα κύριε Στούπα.

Έχω την αίσθηση ότι η αγορά εργασίας έχει χάσει τον δρόμο της. Πώς γίνεται να βρίσκεται η τουριστική σεζόν στο τέλος της και οι τοπικές επιχείρησης στην περιοχή που δραστηριοποιούμαι να ψάχνουν αυτή την περίοδο προσωπικό και να μην ενδιαφέρεται κανείς.

Θα το καταλάβαινα αν κάποιος επιχειρηματίας δεν μπορούσε να βρει προσωπικό, μπορεί να μην υπάρχει εξειδίκευση ή άθλιες συνθήκες εργασίας ή χαμηλή μισθοδοσία. Εδώ όμως συμβαίνει άλλο τρελό φαινόμενο, οι επιχειρήσεις που θα μείνουν ανοιχτές για τον χειμώνα, αρκετές από αυτές, για να μην πω σχεδόν όλες, ψάχνουν προσωπικό και δεν πλησιάζει κανείς να τους ρωτήσει για τις κενές θέσεις εργασίας.

Για την καλοκαιρινή περίοδο να το καταλάβω, ήρθε αρκετός τουρισμός με αποτέλεσμα να μην καλυφθούν τα κενά, τώρα όμως πώς να το δικαιολογήσω. Αν σας έλεγα για τη συγκομιδή του ελαιόκαρπου πάλι θα το καταλάβαινα γιατί είναι κουραστική δουλειά, τώρα όμως μιλάω για επιχειρήσεις όλων των ειδών μέσα στην πόλη.

Μπαίνω σαν πελάτης και όλοι με ρωτάνε αν γνωρίζω κάποιον που να ενδιαφέρεται να εργαστεί. Αναρωτιέμαι λοιπόν πώς γίνεται το ταμείο ανεργίας να δίνει επιδόματα στους εργαζόμενους τέτοιες στιγμές. Σέβομαι τους εργαζόμενους, και επίσης μπορώ να καταλάβω και τη μεγάλη σημασία του ταμείου ανεργίας, το βρίσκω απόλυτα λογικό το να στηρίζονται αδύναμες κοινωνικές ομάδες.

Όμως τώρα η κατάσταση έχει στρεβλώσει τελείως. Δεν γίνεται οι επιχειρήσεις να λένε ότι δεν βρίσκουν προσωπικό, και το ταμείο ανεργίας να στηρίζει τους υποτιθέμενους ανέργους. Νομίζω ότι πλέον υπάρχουν επαγγελματίες άνεργοι. Μάλλον το κοινωνικό κράτος έχει αποκτήσει υπερβολικά μεγάλο μέγεθος. Συνέχεια φωνάζουν τα μέσα ενημερώσεις ότι οι τιμές ανεβαίνουν, λογικό δεν είναι να ανεβαίνουν; Από τη στιγμή που αυξάνονται οι τιμές στην ενέργεια και από τη στιγμή που η αγορά εργασίας παρουσιάζει τόσο μεγάλη έλλειψη σε εργαζομένους λογικό είναι να ανέβει το μισθολογικό κόστος. Νομίζω ότι αυτό το πακέτο είναι αρκετό για αύξηση στις τιμές.

Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας , σε περίπτωση ανάρτησης μόνο τα αρχικά παρακαλώ.

Πηγή: Capital.gr

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr