Καπηλεία σκανδάλων

Φανταστείτε μια δημοπρασία όπου κερδίζει το ποθούμενο όποιος πλειοδοτεί, ασχέτως εάν δύναται να καταβάλει το τίμημα που συμφώνησε με τον δημοπράτη. Εάν η περίπτωση σάς θυμίζει μια διαβόητη δημοπρασία προ ετών με έπαθλο τηλεοπτικές άδειες πανελλήνιου βεληνεκούς και δράστη κάποιον γαιοκτήμονα με εικονικά βοσκοτόπια, καλώς σας την θυμίζει, με μια σημαντική όμως διαφορά: ο κατά φαντασίαν γαιοκτήμονας δεν φιλοδοξούσε να αποκτήσει μια από τις δημοπρατούμενες τηλεοπτικές άδειες, αλλά να αυξήσει όσο το δυνατόν το ποντάρισμα –αυτό που αποκαλούμε bet στα χωριά μας- και να συμπαρασύρει στα ύψη τους άλλους υποψηφίους· να δράσει ως "λαγός", εν ολίγοις.

Αντιθέτως, στις εκλογές με σύστημα απλής αναλογικής, κερδίζει η πιο συνεπής κόπια του βαρόνου Μινχάουζεν: είτε άμεσα –κερδίζοντας την εξουσία με ανεκπλήρωτες υποσχέσεις, πεθαμένες πριν ακόμη γεννηθούν· είτε έμμεσα –εκβιάζοντας τους κατόχους της εξουσίας ότι θα αποσύρει τη μικρή το δέμας αλλά τόσο κρίσιμη κοινοβουλευτική της ανοχή, έτσι και δεν ικανοποιηθούν τα αιτήματά της. Τόμπολα.

Καλωσορίσατε στο βασίλειο της καπηλείας. Εγκαταλείψτε κάθε ηθική σας επιφύλαξη στην είσοδο. Εδώ πέρα, όχι μονάχα το νόμιμο είναι ηθικό, αλλά και το ανήθικο είναι νόμιμο. Όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος: μαύρες γάτες, άσπρες γάτες, τιρκουάζ, αρκεί να πιάνουν ποντίκια. Θεωρητικά, δεν υφίστανται περιορισμοί γύρω από το τι και πόσο μπορεί να καπηλευτεί κανείς, αλλά παραδοσιακά, σε αντίστοιχες προεκλογικές περιόδους, δύο είναι τα προνομιούχα "πεδία δόξης λαμπρά" για τους κάπηλους: η πατρίδα και η θρησκεία. Έχει παρατηρηθεί, μάλιστα, πως όσο πιο μακριά βρίσκεται ο κάπηλος από την επίτευξη του στόχου του –την εξουσία, να μην τα ξαναλέμε- τόσο και αυξάνει το bet της καπηλείας. Εάν εσύ προτείνεις ένα ρεαλιστικό διαπραγματευτικό πλαίσιο για μια έντιμη και ανθεκτική εις βάθος χρόνου ειρηνική συνύπαρξη με τους Τούρκους, εγώ προτείνω να εγκαταλείψουμε το κατενάτσιο και να περάσουμε στην αντεπίθεση· έτσι και τραβήξουμε αμφότεροι το σχοινί,
θα φθάσουμε να διεκδικούμε τα Γαυγάμηλα. Εάν εσύ ανάβεις ένα κεράκι κάθε Πάσχα, εγώ συνομιλώ με τον προσωπικό μου άγιο κάθε βράδυ· προσκυνάς το εικόνισμα της Παναγίας εσύ κι εγώ καλώ την ίδια συχνότερα και από το "166". Ο πιο μυθομανής κερδίζει.

Η καπηλεία σκανδάλων είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο. Εν προκειμένω, για ευνόητους λόγους, δεν καπηλεύεσαι τα δικά σου σκάνδαλα –εκτός και αν είσαι ντιπ για ντιπ κρετίνος- αλλά τα σκάνδαλα του αντιπάλου σου. Το ιδεατό ζητούμενο, εκείνο που στην κομματική
αργκό αποκαλούμε "ηθικό πλεονέκτημα", είναι να αποδείξεις ότι το δικό σου ταμείο είναι άδειο από σκάνδαλα, ενώ το ταμείο του αντιπάλου σου γεμάτο –με άλλα λόγια: όλοι οι "κακοί" έχουν στριμωχτεί "απέναντι", οι "δικοί" σου πορεύονται με τον σταυρό στο χέρι, σπίτι-κατηχητικό, κατηχητικό-σπίτι… Οφείλεις βεβαίως να αντιμετωπίσεις ένα δυσεπίλυτο
πρόβλημα: οι εν δυνάμει ψηφοφόροι σου, εάν δεν έχουν υποστεί ανήκεστο διανοητική βλάβη και διατηρούν μνήμη με ορίζοντα πέραν της εβδομάδας, θυμούνται πως, όχι μονάχα και οι "δικοί" σου έχουν κατά καιρούς κάνει τις μαλαγανιές τους, αλλά τους αντιμετώπισες όπως
ακριβώς και ο αντίπαλός σου, περνώντας από τα ίδια ακριβώς στάδια, ευλαβικά ξεπατικωμένα, με το καθένα να τίθεται σε εφαρμογή μόλις αποτύγχανε το προηγούμενο: απόκρυψη, διάψευση, παραδοχή του σκανδάλου. Δεν θα φθάσουμε φυσικά στο σημείο να ισχυριστούμε πως συνειδητά μάζευες "σάπια μήλα" από το δρόμο –κάτι τέτοιο θα είχε
αυτοκτονικές συνέπειες μακροπρόθεσμα- αλλά όχι να μας παριστάνεις και την ουρσουλίνα καλόγρια. Θέλει και το δούλεμα ένα μέτρο.

Οι τηλεπερσόνες διεκδικούν ξεχωριστή θέση στην καπηλεία σκανδάλων, όπως άλλωστε και στα ψηφοδέλτιά σου. Τα όμορφα χωριά, όμορφα καίγονται –αλλά ας μην το ρίξουμε πάλι στις παροιμίες…

Γνωρίζεις εκ των προτέρων ότι δεν τις προσεγγίζεις διότι εκτιμάς την όποια αξία τους, μα τη μοναδική τους για σένα πολύτιμη ιδιότητα: την αναγνωρισιμότητά τους. Είτε λένε τον καιρό, είτε παίζουν σε σίριαλ, είτε τραγουδάνε, οδηγούν στην κάλπη εκείνους που δεν επιθυμούν στις
εκλογές παρά να ψηφίσουν ένα πρόσωπο "οικείο". Η έλλειψη πολιτικής εμπειρίας εκ μέρους τους είναι πλεονέκτημα και μειονέκτημα ταυτοχρόνως: αποκομμένες ευθύς εξ αρχής από τον κομματικό σωλήνα, δεν πρόκειται να εμπλακούν σε ενδοκομματικές ίντριγκες, ούτε να
"ψηλώσουν" σε επίπεδο δημοφιλίας περισσότερο από όσο εσύ θα τους επιτρέψεις, αλλά και αυτό αν συμβεί, θα τις καρατομήσεις γρήγορα και ανώδυνα, με ελάχιστο επικοινωνιακό κόστος· από την άλλη πλευρά, ως "τρυφερά πόδια", βρίσκονται διαρκώς στο στόχαστρο του αντιπάλου σου και μπορεί να σου κάνουν "χοντρή ζημιά" εκεί που δεν την περιμένεις.

Το ιδανικό κάθε φορά θα ήταν να σου φέρνουν όσο το δυνατόν πιο πολλά εξωκομματικά ψηφαλάκια, απλησίαστα για τους κομματικούς σου υποψηφίους, αλλά όχι και τόσο πολλά ώστε να εξασφαλίζουν μια θέση στο εθνικό ή στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Έλα όμως που όλο και γίνεται κάποια "στραβή" στη βάρδια σου.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr