Η Ελλάδα μετά τη χρεοκοπία του 2010 και μετά από μια 10ετία κρίσης κατάφερε να νοικοκυρέψει τα δημοσιονομικά για πρώτη φορά μετά από πολλές δεκαετίες. Κατάφερε επίσης να βγάλει θετικό το ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών.
Παρά τις περικοπές όμως συνεχίζει να έχει την υψηλότερη συνταξιοδοτική δαπάνη στην Ευρώπη. Επίσης το δημόσιο που είναι ο μεγαλύτερος εργοδότης της χώρας ελάχιστα έχει αλλάξει με αποτέλεσμα να μην είναι ανταποδοτικό στην υψηλή φορολογία την οποία χρειάζεται για να συντηρείται.
Η αλήθεια είναι όμως πως αυτές οι επιτυχίες δεν είναι μικρές αλλά για να βγούμε οριστικά από τον λαβύρινθο των αλλεπάλληλων χρεοκοπιών, να αποκτήσουμε ουσιαστική αξιοπρέπεια ως έθνος (και όχι να ζητιανεύουμε από νεκρούς προγόνους) χρειάζεται να δημιουργήσουμε μια δυναμική οικονομία ικανή να προσελκύσει πίσω τις αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες υψηλής ειδίκευσης Έλληνες που έχουν φύγει στο εξωτερικό.
Για να συμβεί αυτό χρειάζεται να ξεθεμελιωθεί το δημόσιο και κυρίως η νοοτροπία του και να επαναδομηθεί μια νέα δημόσια διοίκηση με αξιολόγηση, χωρίς μονιμότητα και κυρίως μακριά από νοοτροπίες κομματοκρατίας και παρασιτικού συνδικαλισμού.
Τούτο δεν είναι καθόλου εύκολο. Ενώ τα τελευταία χρόνια εισέρχονται στο δημόσιο νέοι με προσόντα και άλλη νοοτροπία, οι παλιές δομές είτε τους προσαρμόζουν στις νοοτροπίες τους είτε τους απομονώνουν.
Η αναδόμηση του δημοσίου μπορεί να γίνει μόνο με τη δημιουργία νέων υπηρεσιών εκ του μηδενός οι οποίες μόλις λειτουργήσουν, να αντικαθιστούν τις παλιές. Αν οι δομές αυτές εκτός της εγχώριας πολιτικής ηγεσίας εποπτεύονται από υπηρεσίες της Ε.Ε. ή ιδιωτών συμβούλων τόσο το καλύτερο.
Αυτό το μοντέλο μοιάζει με το μοντέλο της Γενικής Γραμματείας Εσόδων που υποχρέωσαν να δημιουργήσουμε οι δανειστές και το μοντέλο μετασχηματισμού του ΟΤΕ, όπου η Cosmote δημιουργήθηκε εκτός δομών ΟΤΕ σαν θυγατρική και κάποια στιγμή ουσιαστικά απορρόφησε τον ΟΤΕ.
Τις χώρες όμως τις "χτίζουν" οι άνθρωποι που ζουν σε αυτές. Με τους πλέον ειδικευμένους, παραγωγικούς και μορφωμένους Έλληνες στο εξωτερικό η Ελλάδα είναι καταδικασμένη σε αφανισμό.
Η Ελλάδα πρέπει να κάνει τα πάντα για να προσελκύσει επενδύσεις υψηλής προστιθέμενης αξίας στους τομείς της τεχνολογίας, της άμυνας και της φαρμακευτικής έρευνας και παραγωγής. Φυσικά θα πρέπει να συνεχίσει να επωφελείται της ισχυρής τουριστικής υποδομής που ήδη έχει.
Ο τρόπος που μπορεί να πετύχει αυτό είναι ένας και μοναδικός. Είναι το μοντέλο μια χώρα δύο πολιτικά και οικονομικά συστήματα. Είναι το μοντέλο που εφάρμοσε η Κίνα από τα τέλη της δεκαετίας του ΄80 και μετά.
Η μεγάλη μεταρρύθμιση του Τενγκ Σιαο Πινγκ ξεκίνησε με δημιουργία τεσσάρων οικονομικών ζωνών στην επικράτεια της κομμουνιστικής Κίνας. Η επαρχία Senzhen π.χ. ήταν μια από τις πρώτες οικονομικές ζώνες όπου η οικονομία λειτουργούσε με κανόνες αγοράς και το επιχειρηματικό κέρδος αποτελούσε κίνητρο για Κινέζους και ξένους επενδυτές.
Η επαρχία Senzhen το 1982 είχε πληθυσμό 59.000 κατοίκους. Το 2016 μετά από 35 περίπου χρόνια είχε φτάσει να έχει 12 εκατ. Καθώς οι κάτοικοι άλλων επαρχιών μετανάστευαν εκεί για να εργαστούν ή να κάνουν επιχειρήσεις. Μεταξύ 1982 και 2016 το ΑΕΠ της επαρχίας Senzhen είχε αυξηθεί κατά 11.468% και το άλλοτε ψαροχώρι με καλύβες τώρα θυμίζει Νέα Υόρκη με ουρανοξύστες.
Η επιτυχία του μοντέλου "μια χώρα δύο συστήματα" με τις αρχικές τέσσερις οικονομικές ζώνες οδήγησε στη δημιουργία εκατοντάδων νέων οικονομικών ζωνών στη συνέχεια, μέχρι που η οικονομία της Κίνας μεταμορφώθηκε εντελώς.
Η Ελλάδα χρειάζεται οικονομικές ζώνες που θα διοικούνται και θα εποπτεύονται από ένα δημόσιο σαν αυτό που προσπαθεί να δημιουργήσει ο Κυριάκος Πιερρακάκης. Στις ζώνες αυτές οι κανόνες θα πρέπει να είναι σταθεροί (φορολογικοί συντελεστές, εισφορές, περιβαλλοντικές υποχρεώσεις, εργασιακό δίκαιο...) για τουλάχιστον 20 χρόνια και καμία κυβέρνηση δεν θα μπορεί να τους αλλάζει νωρίτερα.
Κάποιες κατηγορίες επενδύσεων υψηλής τεχνολογίας θα είναι χρήσιμο να έχουν ακόμη και μηδενικό φορολογικό συντελεστή. Οι θέσεις εργασίας που θα προσφέρουν και η εξειδίκευση που εισάγουν στη χώρα θα προσφέρει περισσότερα οφέλη για το σύνολο της χώρας από τα δυνητικά δημόσια έσοδα που θα χαθούν.
Οι εταιρείες υψηλής προστιθέμενης αξίας χρειάζονται και προσωπικό υψηλής ειδίκευσης το οποίο αμείβουν με βάση τα στάνταρς του διεθνούς ανταγωνισμού. Αυτό θα είναι ένα σοβαρό κίνητρο επαναπατρισμού των Ελλήνων του εξωτερικού αλλά και ξένων υψηλής ειδίκευσης...
Μια Ελλάδα με δυνατή οικονομία θα αλλάξει και τη νοοτροπία των Ελλήνων. Επιπλέον η Ελλάδα αν δεν αλλάξει οικονομικό μοντέλο δεν θα καταφέρει ποτέ να ησυχάσει από τις επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας. Η προστασία από φίλους και συμμάχους είναι απαραίτητη αλλά συνήθως δεν αρκεί.
Η Ελλάδα χρειάζεται το μοντέλο μια χώρα, δυο συστήματα... όσο καθυστερούμε τόσο ο επικείμενος εορτασμός των 200 ετών από την επανάσταση τείνει να είναι και ο τελευταίος...
Πηγή: Capital.gr
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr
