Μόνο 24 ώρες...

Το όνομα της Μήδειας έμεινε στην αφήγηση της οικουμένης από τον έρωτά της για τον Ιάσωνα, τον οποίο ακολούθησε μετά την αρπαγή του "χρυσόμαλλου δέρατος" από την Κολχίδα αλλά κυρίως στη συνέχεια για τη δολοφονία των παιδιών τους όταν εκείνος την εγκατέλειψε για τον έρωτα κάποιας άλλης...

Το κύμα της κακοκαιρίας που ενέσκυψε τις τελευταίες μέρες με την ονομασία "Μήδεια" θα μείνει στη μνήμη όσων το έζησαν όχι τόσο για τη σφοδρότητα για μια μεσογειακή χώρα (που ήταν μεγάλη), όσο για τη διάρκεια των διακοπών του ηλεκτρικού ρεύματος και του νερού σε περιοχές λίγα χιλιόμετρα από το Κέντρο της Αθήνας...

Ένα 24ωρο για έναν κάτοικο αστικού κέντρου χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα με την εξωτερική θερμοκρασία στα πέριξ του μηδενός αποτελεί εκτός από δυσάρεστη εμπειρία και μια ευκαιρία για στοχασμό για το πού βρισκόμαστε και πού πάμε...

Η διακοπή του ηλεκτρικού στην περιοχή μας προέκυψε στις 9 το πρωί και στην αρχή δεν προκάλεσε καμμιά ανησυχία καθώς ολιγόλεπτες και ολιγόωρες διακοπές αποτελούν συνηθισμένα φαινόμενα σε ακραίες καιρικές συνθήκες...

Στον φούρνο της γειτονιάς είχαν προλάβει να ξεφουρνίσουν ψωμί αλλά δεν μπορούσαν να πληρωθούν με κάρτα γιατί τα μηχανήματα χρειάζονται ηλεκτρικό ρεύμα αλλά και ενεργό τηλεπικοινωνιακό δίκτυο για να λειτουργήσουν. Ευτυχώς στο πορτοφόλι μου είχαν ξεμείνει δύο δεκάευρα, αφού μετά το κλείσιμο των τραπεζών το 2015 σπάνια χρησιμοποιώ πλέον μετρητά όπως και οι περισσότεροι συμπολίτες μας.

Σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης λοιπόν τα μετρητά αποδεικνύονται πάντα πρακτικώς χρήσιμα.

Ως προνοητικός άνθρωπος φροντίζω πάντα να έχω φορτισμένο το λάπτοπ και το κινητό και πρόσβαση στο δίκτυο τόσο μέσω σταθερής όσο και κινητής σύνδεσης. Επίσης φροντίζω να έχω μια δυο "μπαταρίες" (Power Bank) που επαναφορτίζουν το κινητό όταν αδειάσει...

Όλα αυτά κατάλαβα πως μπορούν να κρατήσουν κάποιον σε επαφή με την επικαιρότητα και την εργασία του για μερικές ώρες χωρίς ηλεκτρισμό και πρόσβαση στο διαδίκτυο.

Το απόγευμα αφού συνδέθηκα και έστειλα το άρθρο στο Capital και μερικές από τις υποχρεώσεις μου για το Κεφάλαιο του Σαββάτου κατάλαβα πως πρέπει να κάνω εξοικονόμηση πόρων.

Αυτό που κατάλαβα επίσης 12 ώρες μετά τη διακοπή του ηλεκτρικού ήταν πως το τέλος του πολιτισμού μας, αν και όταν προκύψει, θα αναγγελθεί από τους συναγερμούς των σπιτιών. Μετά από κάποιες ώρες χωρίς ρεύμα οι μπαταρίες τούς ενεργοποιούν και χτυπούν χωρίς να μπορείς να τους σταματήσεις από τον πίνακα ελέγχου.

Αργά το βράδυ λοιπόν στο μπαλκόνι με τα αγόρια και μια σκάλα ξοδέψαμε περί τις 2 ώρες για να ανοίξουμε το κουτί του συναγερμού και να αποσυνδέσουμε το μεγάφωνο από την μπαταρία. Μας συμβούλεψε ένας τεχνικός τι να κάνουμε καθώς ο ίδιος και να ήθελε δεν μπορούσε να προσεγγίσει την περιοχή αυτήν την ώρα...

Η προσπάθεια όμως αποδείχτηκε μάταιη, γιατί ο δικός μας συναγερμός απλά έκανε την αρχή, μετά από λίγες ώρες άρχισαν να χτυπάνε διάφοροι συναγερμοί στη γειτονιά, φαντάζομαι, για τους ίδιους λόγους...

Κάποιοι συνεχίζουν να χτυπάνε αρκετές ώρες αργότερα το μεσημέρι της επόμενης, μέχρι να εξαντληθούν οι μπαταρίες...

Την επόμενη το πρωί που επικοινωνήσαμε με τον Δήμο της περιοχής μάς ενημέρωσαν πως δεν είναι σε θέση να μας πουν πότε θα γίνει η αποκατάσταση της βλάβης γιατί από τον ΔΕΔΔΗΕ δεν μπορούν να τους προσδιορίσουν καθώς οι βλάβες που προκάλεσε η κακοκαιρία είναι πολλές.

Ένα τζάκι που διαθέτουμε σαν αυτά που έχουν πλέον τα περισσότερα σύγχρονα σπίτια αποδείχτηκε σχετικά χρήσιμο καθώς ζέσταινε σχετικά όσους βρίσκονται κοντά του στο σαλόνι αλλά όχι τα άλλα δωμάτια.

Χρήσιμο αποδείχτηκε για το ζέσταμα, το φαγητό και την ετοιμασία ροφημάτων. Για περισσότερα πράγματα χρειάζονται ειδικά σύνεργα τα οποία σπάνια διαθέτει ένα σπίτι σε αστικό κέντρο.

Τα "ντελίβερι" της ευρύτερης γειτονιάς τόσο λόγω της διακοπής του ρεύματος όσο λόγω και του αποκλεισμού πολλών δρόμων, ήταν όλα κλειστά.

Η παρατεταμένη διακοπή του ηλεκτρικού έστω σε μια περιορισμένη έκταση της επικράτειας, αποδείχτηκε μια ευκαιρία να στοχαστούμε πόσο εύκολα μια κοινωνία μπορεί να κυλήσει σε συνθήκες χάους, με το ψηφιακό χρήμα να "εξατμίζεται", τις φορτισμένες power banks να καθίστανται πολύτιμες και γενικά πράγματα που τα θεωρούμε αυτονόητα όπως η θέρμανση και το μαγείρεμα να φαντάζουν εξωτικές πολυτέλειες...

Η εμπειρία της "Μήδειας" νομίζω εμπεριέχει χρήσιμες κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές συμβουλές οι οποίες χρήζουν περαιτέρω ανάλυσης.

2) Κορονοϊός: Τα στατιστικά φωνάζουν αλλά εμείς είμαστε κουφοί...

Αξιότιμε κ. Στούπα,

Δεν είμαστε στον Μάρτιο 2020 όπου δεν ξέραμε τι εστί κορωνοιός. Πλέον τα στατιστικά στοιχεία είναι εκκωφαντικά. Τα στατιστικά στοιχεία βγάζουν μάτι και δεν είναι rocket science για να τα καταλάβει κανείς:

"από την έναρξη της επιδημίας έχουν καταγραφεί συνολικά 6103 θάνατοι. Η διάμεση ηλικία των ασθενών που απεβίωσαν είναι 79 έτη."

Λένε λοιπόν ότι το 97% - 98% όσων πεθαίνουν είναι άνω των 70 ετών με υποκείμενα νοσήματα. Τέλος.

Οι 30άρηδες και 40άρηδες που ήταν υγιείς και πέθαναν είναι η εξαίρεση του κανόνα. Για αυτές τις ηλικίες είναι μια απλή έως βαριά γρίπη, αν το καταλάβουν κιόλας και δεν είναι τελείως ασυμπτωματικοί.

Παράλληλα, οι τελευταίες εισηγήσεις των λοιμωξιολόγων-επιδημιολόγων του "πονάει χέρι κόβει χέρι" με οριζόντιο κλείσιμο των πάντων έχουν σαν συνέπεια:

1) Να διαλύουν οικονομικά χιλιάδες ιδιωτικούς υπαλλήλους καθόσον χιλιάδες ιδιωτικές επιχειρήσεις είτε είναι κλειστές είτε φυτοζωούν από το πρώτο lockdown.

2) Να επιβαρύνουν σημαντικότατα την ελληνική οικονομία με ποσά που αργά ή γρήγορα θα επιστραφούν στην κυβέρνηση από τους Ελληνες φορολογούμενους, διότι There ain't no such thing as a free lunch, που λένε και οι Αμερικάνοι.

3) Να προκαλούν σοβαρά ψυχοσωματικά προβλήματα σε εκατομμύρια Ελληνες με τόσους μήνες εγκλεισμό από αρχές 2020.

Τις σημερινές κατ' εμένα οριζόντιες, ισοπεδωτικές και υπεραπλουστευμένες εισηγήσεις των Ελλήνων λοιμωξιολόγων-επιδημιολόγων όταν πλέον γνωρίζουμε ότι το 97%-98% όσων πεθαίνουν είναι άνω των 70 ετών με υποκείμενα νοσήματα, τις κάνει ο ανιψιός μου που είναι μόλις 8 ετών. Δεν θέλουν ούτε καν απολυτήριο Λυκείου.

Με δεδομένο λοιπόν οτι γυμναστήρια, εστιατόρια (όχι μόνο για outdoor αλλά και indoor dining), πολιτιστικοί χώροι, καζίνο κλπ έχουν ήδη ανοίξει σε διάφορες κατά βάση μικρές ευρωπαϊκές χώρες αλλά και σε ΗΠΑ και Καναδά με όριο χωρητικότητας και μέτρα προστασίας φυσικά από τον Σεπτέμβριο 2020, όπως φαίνεται με όλες τις λεπτομέρειες ανά Πολιτεία στο Αμερικανικό σάιτ aarp.org (List of Coronavirus-Related Restrictions in Every State), οι προτάσεις μου είναι:

1) Αυστηρό lockdown σε όσους είναι από 70 ετών (ή αν θέλετε προληπτικά κάντε το 60 ή 65 ετών) και πάνω. Δηλαδή αυτές οι ηλικιες θα επιτρέπεται να πηγαίνουν μόνο σε super-market, φούρνους, φαρμακεία, νοσοκομεία, συνεργεία αυτοκινήτων και βενζινάδικα, όπως είναι σήμερα δηλαδή.

2) Για όλες τις υπόλοιπες ηλικίες, άνοιγμα όλων των άλλων χώρων που απασχολούνται ιδιωτικοί υπάλληλοι με πρώτα τα γυμναστήρια, με όριο χωρητικότητας και μέτρα προστασίας φυσικά (μάσκα, αντισηπτικά κλπ).

Το lockdown δηλαδή πλέον πρέπει να είναι στοχευμένα ηλικιακό μιας και τώρα έχουμε στατιστικά στοιχεία. Δεν μίλησα για τον Μάρτιο 2020 όταν δεν ξέραμε τίποτα για τον κορονοιό. Για εμένα αυτή είναι η σκεπτόμενη, σοβαρή, επιστημονική διαχείριση και προσέγγιση με βάση την στατιστική επιστήμη που βλέπει "την μεγάλη εικόνα", ζυγίζει "τα υπέρ και τα κατά", υπολογίζει όλους τους Ελληνες (ψυχοσωματικά, οικονομικά) και δεν διαλύει την Ελληνική οικονομία.

Αλλιώς με την σημερινή υπεραπλουστευμένη, ισοπεδωτική, οριζόντια λογική των λοιμωξιολόγων-επιδημιολόγων, θα πρέπει να γίνεται αυστηρό lockdown και για όλες τις άλλες μεταδοτικές ασθένειες ακόμη και για την απλή γρίπη διότι όπως γνωρίζετε (και όπως εύκολα βρίσκουμε στο διαδίκτυο), και η απλή γρίπη σκοτώνει και 40άρηδες υγιέστατους κάθε χρόνο σε όλο τον κόσμο. Οπως εύκολα βρίσκουμε στο διαδίκτυο, και η απλή γρίπη έχει πάνω κάτω τα ίδια ποσοστά θανάτου με τον κορονοιό σε νεαρές ηλικίες χωρίς υποκείμενα νοσήματα.

Με εκτίμηση,

ΝΚ

Πηγή: capital.gr

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr