Ο ισλαμοφασισμός μάς κήρυξε πόλεμο

Θυμάμαι πριν από πολλά χρόνια όταν ο εμβληματικός Κρίστοφερ Χίτσενς είχε χρησιμοποιήσει για πρώτη φορά τον όρο «ισλαμοφασισμός» για να νοηματοδοτήσει την επικίνδυνη εκτροπή του Ισλάμ προς τον «ριζοσπαστισμό» και την τυφλή τρομοκρατία.

Τον λοιδόρησαν, τον απομόνωσαν, τον «ξέσκισαν» στην κυριολεξία οι επιπόλαιοι λάτρεις της «πολιτικής ορθότητας». Τον είπαν «ακροδεξιό», «προδότη της αριστεράς», «νεοσυντηρητικό και σκυλάκι του Μπους». Τώρα, μετά το Παρίσι, πολύ θα ήθελα να ξέρω τι έχουν να πούν…

Nα μιλήσουμε για τα αυτονόητα. Ολοι ήμαστε παιδιά του Βολταίρου και του Ζαν Ζακ Ρουσώ. Ολοι ομνύουμε στις αρχές του ουμανισμού και των δικαιωμάτων του ανθρώπου. Ολοι; Και αν αυτό το «όλοι» δεν ισχύει, τότε τι κάνουμε μ' αυτές τις «αιώνιες» και «καθολικές» αξίες; Να το συζητήσουμε λίγο μακρύτερα από την αυτάρεσκη επιπολαιότητα του χαζο-ανθρωπισμού…

Το Ισλάμ αγαπάει τη δημοκρατία; Δυστυχώς δεν το πιστεύω. Η «καταστατική αρχή» της δημοκρατίας, η θεμελίωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν ταυτίζεται με τη σαχλαμαρίστικη φιλανθρωπία. Προϋποθέτει δυο έννοιες πολιτικές και ένα ερωτικό «τανγκό» ανάμεσά τους. Την έννοια του «κράτους δικαίου» και την έννοια του «πολίτη». Δεν θα ασχοληθώ με τη νοηματοδότηση αυτών των εννοιών, όποιος ενδιαφέρεται να εμβαθύνει υπάρχει ατέλειωτη βιβλιογραφία. Υπάρχουν στο Ισλάμ οι αντίστοιχες «καταστατικές αρχές»; Οσο και να ψάξεις δεν θα τις βρείς.

Στο δόγμα του Ισλάμ στη θέση του «πολίτη» υπάρχει ο «πιστός» και στη θέση του «κράτους δικαίου» το «κράτος του Προφήτη», το «Χαλιφάτο» για να μην ξεχνιόμαστε. Αρα; Τι μας προτείνει μπροστά σ' αυτή τη δομική ασυμμετρία η σαχλεπίσαχλη «πολιτική ορθότητα» της Δύσης;

Να ξύσουμε λίγο πιο βαθειά την πληγή; Ακόμη και οι πιο ήπιες και «εκκοσμικευμένες» εκδοχές του Ισλάμ μοιάζουν αταίριαστο ζευγάρι με την κανονικότητα της δημοκρατίας. Δίπλα μας είναι η Τουρκία του Ερντογάν για τους δύσπιστους…

Τελειώνοντας. Ο ισλαμοφασισμός είναι πλέον δίπλα μας, ανάμεσά μας. Κήρυξε τον πόλεμο στην Ευρώπη, τον πολιτισμό, τον τρόπο ζωής μας. Στα πιο στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα μας, Στο δικαίωμα ακόμη και να αγαπάμε τη μουσική.

Είναι ένας θρησκευτικός ναζισμός, το ίδιο αποτρόπαιος όπως και τη δεκαετία του ΄30. Και όλοι εμείς ήμαστε οι «Εβραίοι» του. Αν το καταλάβουμε,έχουμε μια ευκαιρία να τον τσακίσουμε. Αλλιώς…

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr