Η πιο πρωτότυπη ερμηνεία για τους λόγους για τους οποίους ο Γιώργος Παπανδρέου ηττήθηκε "κατά κράτος", στον α΄ γύρο των εσωκομματικών εκλογών στο ΚΙΝΑΛ απέναντι στον Νίκο Ανδρουλάκη, ήταν η ερμηνεία που έδωσε η εφημερίδα ΕΣΤΙΑ. Ότι δηλαδή, η "βάσις του ΠΑΣΟΚ απεδοκίμασε τον πρωθυπουργό του ΔΝΤ και των μνημονίων". Αμφιβάλω. Η βάσις του ΠΑΣΟΚ, όπως και όλοι οι Ελληνες, γνωρίζουν πώς και γιατί η χώρα χρεοκόπησε και μπήκε στο μνημόνιο. Και σίγουρα "η βάσις του ΠΑΣΟΚ", δεν αποδίδει την ευθύνη στον Γιώργο Παπανδρέου.
Αντίθετα μάλιστα, αυτό το συναίσθημα του αδικηθέντος, ήταν αυτό που προσπάθησε να κεφαλαιοποιήσει ο πρώην πρωθυπουργός. Ότι φορτώθηκε τα λάθη άλλων. Μόνο που δεν αρκούσε και δεν αρκεί για να εκλεγεί ξανά επικεφαλής του ΚΙΝΑΛ. Γιατί κανείς δεν έχει ξεχάσει τη χαοτική πρωθυπουργία του και τις γκάφες του, την αδυναμία του να αντιληφθεί την κρισιμότητα των στιγμών και την ανάγκη λήψης επώδυνων αποφάσεων. Ούτε έχει ξεχάσει την απίθανη ιδέα για δημοψήφισμα για την παραμονή της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ, ή για την πρωθυπουργία Φίλιππου Πετσάλνικου (sic), όπως έγραψε και ο Νίκος Αλιβιζάτος.
Δεν είναι ο μόνος λόγος για την ήττα. Κανείς δεν πείστηκε για τους λόγους που αποφάσισε να είναι υποψήφιος ο ΓΑΠ. Φάνηκε περισσότερο σαν καπρίτσιο και όχι μια ευγενής επιδίωξη για την ανασύνταξη της κεντροαριστεράς. Ξένισε επίσης η παρουσία ενός 70χρονου, πρώην πρωθυπουργού, πρώην αρχηγού, πρώην υπουργού, ως υποψηφίου απέναντι σε νεότερους υποψηφίους και πρώην συνεργάτες του. Όπως κανείς δεν ενθουσιάστηκε με τα ρετρό αντιδεξιά συνθήματα, με τα σενάρια για προοδευτική διακυβέρνηση και με το φλερτ με τον ΣΥΡΙΖΑ και τους λοιπούς εκκεντρικούς της αριστεράς.
Όταν ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου, οι συνεργάτες του και ο ίδιος "πάγωσαν". Δεν είχαν διαβάσει σωστά τις διαθέσεις του κόσμου του ΠΑΣΟΚ και νόμιζαν ότι θα κερδίσει ο ΓΑΠ ήδη από τον πρώτο γύρο. Την αμηχανία και την απογοήτευση για την ταπεινωτική ήττα, διαδέχθηκε ο θυμός. Και ο Γιώργος Παπανδρέου άρχισε τις επιθέσεις εναντίον του Νίκου Ανδρουλάκη, για παλαιοκομματισμό, για λάθη στις τοποθετήσεις του στην εξωτερική πολιτική και άλλα πολλά. Υποτίθεται ότι είναι η μόνη δυνατή στρατηγική του ηττημένου. Η επίθεση στον πρώτο. Φοβάμαι ότι και πάλι διαβάζει λάθος τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ, ο πρώην πρωθυπουργός. Γιατί αυτό που προκαλεί στους ψηφοφόρους του β΄ γύρου είναι ο θυμός. Θυμός, γιατί η πολιτισμένη και συντροφική αντιπαράθεση, παίρνει χαρακτήρα προσωπικής κόντρας.
Κάνει και κάτι άλλο όμως ο Γιώργος Παπανδρέου. Υπονομεύει το αρχηγικό του προφίλ. Την ήρεμη και ενωτική δύναμη που υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύει. Η πρώτη απομάγευση έγινε όταν ζήτησε από τους συνυποψηφίους του να αποσυρθούν, αφού αυτός θα ήταν πλέον Ο Υποψήφιος. Εκείνοι -οι ίδιοι οι παλαιοί του συνεργάτες- αρνήθηκαν και ξαφνικά ο κ. Παπανδρέου μίκρυνε. Το βαρύ όνομα και βιογραφικό, δεν περνούσαν πλέον. Ετσι μίκρυνε και προχθές, όταν άρχισε να κατηγορεί τον Νίκο Ανδρουλάκη για παλαιοκομματισμό. Από πρώην πρωθυπουργός έγινε ένας ακόμα υποψήφιος. Και μάλιστα ένας θυμωμένος- λόγω ήττας- υποψήφιος. Εχασε έτσι το μεγάλο του πλεονέκτημα.
Στις επιθέσεις που εξαπέλυσε όμως ο Γιώργος Παπανδρέου εναντίον του Νίκου Ανδρουλάκη, είπε και κάτι σωστό.
"Δεν ξέρω ποιες είναι οι θέσεις και η ατζέντα του κ. Ανδρουλάκη για πάρα πολλά θέματα, περιμένω να τις ακούσω και εγώ και να τις ακούσει και η βάση του κόμματος μας. Ποιες είναι οι θέσεις του. Δεν τις ξέρω”, είπε ο Γιώργος Παπανδρέου. Και έχει δίκιο.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι από πολλές απόψεις ένας γρίφος. Ένα αδιάβαστο βιβλίο, ένας άγνωστος στο ευρύ κοινό υποψήφιος αρχηγός. Ο ίδιος θα το αρνηθεί και θα επικαλεστεί το πλήθος των ομιλιών που έχει κάνει. Τη μακρά κομματική του θητεία. Κάτι σαν το debate όμως. Δεν τις παρακολούθησε κανείς. Ούτε ποτέ εξέπληξε κανέναν με τις τοποθετήσεις του. Δεν δημιούργησε εχθρούς.
Αυτό ήταν και το πλεονέκτημα άλλωστε, εκτός από την ηλικία και τη σωστή οργάνωση της προεκλογικής του καμπάνιας -τη δικτύωση με τις οργανώσεις του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ- του Νίκου Ανδρουλάκη. Αυτό που του επέτρεψε να εκτοξευθεί στην κορυφή. Είναι άφθαρτος, γιατί δεν έχει πάρει θέση. Είναι άγνωστος. Ολοι μπορούν να ελπίσουν ότι θα συμφωνήσουν μαζί του. Όταν τοποθετηθεί.
Προσοχή όμως. Η στρατηγική που του επέτρεψε να κερδίσει τις εσωκομματικές εκλογές -γιατί όλα δείχνουν ότι θα κερδίσει και τον β΄γύρο- είναι στρατηγική ήττας για το μέλλον. Αυτοί που προσήλθαν στις κάλπες του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, στις κάλπες για τις βουλευτικές εκλογές δεν θα ψηφίσουν για τη σημαία και την ομάδα τους. Δεν θα ψηφίσουν με μια ελαφρά νοσταλγία για το παρελθόν. Θα ψηφίσουν για τις δουλειές τους και την τσέπη τους. Θα ψηφίσουν για το μέλλον. Θα ψηφίσουν υπέρ της κανονικότητας, όπως ψήφισαν και το 2019. Σε αυτά λοιπόν θα πρέπει να πάρει θέση ο Νίκος Ανδρουλάκης.
Και μεταξύ άλλων, δεν θα μπορεί να αποφύγει και το κρίσιμο ερώτημα.
Τι θα κάνει αν δεν υπάρχει σαφής κυβερνητική πλειοψηφία στην επόμενη Βουλή;
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr
