Παράνοια

Παραλογισμός. Τρέλα. Κατάσταση σοβαρής διαταραχής. Χρόνια πάθηση του ελληνικού αθλητισμού. Στην Ελλάδα, η πλειοψηφία όσων ασχολούνται με τον αθλητισμό έχει απενοχοποιήσει την αδικία. Η ισονομία θεωρείται είδος πολυτελείας. Σε πλήρη αντιδιατολή με το πνεύμα του ευ αγωνίζεσθαι, ο σκοπός αγιάζει – σχεδόν πάντοτε – τα μέσα.

Κακομαθημένοι παράγοντες. Προκλητικοί νεόπλουτοι που θεωρούν εαυτόν ανώτερο από τους υπόλοιπους. Σκορπούν τα λεφτά του μπαμπά – ή και τα δικά τους ενίοτε – με αυτοσκοπό την επικράτηση. Με κάθε κόστος. Έναντι οποιουδήποτε τιμήματος. Προτάσσουν το πάθος τους για την ομάδα και συνεπαίρνουν τα αλλαλάζοντα πλήθη. Είναι τρελός ο πρόεδρος. Παρανοϊκός θα έλεγα εγώ.

Η ασθένεια μεταδίδεται ταχύτατα στους φανατικούς οπαδούς και προσβάλλει, τελικά, και τους όποιους εναπομείναντες υγιείς φιλάθλους. Οι μεν αποκαλούν τους δε κότες. Οι φανατικοί οπαδοί της κάθε ομάδας θεωρούν ότι είναι οι πιο μάγκες, οι πιο δυνατοί. Ισχυρίζονται ότι μόνο εκείνοι δέρνουν και προκαλούν τρόμο στους υπόλοιπους. Ας κοιταχθούν στον καθρέφτη. Ίσως καταφέρουν να δουν τον τρόμο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό τους και ξυπνήσουν. Εξάλλου, ο χειρότερος εχθρός μας βρίσκεται μέσα μας.

Αφορμή για το άρθρο στάθηκε ο αγώνας – παρωδία για τα ημιτελικά του Κυπέλλου μπάσκετ ανάμεσα σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό. Οι φιλοξενούμενοι Πειραιώτες αποχώρησαν στο ημίχρονο επικαλούμενοι την εις βάρος τους διαιτησία. Έχουν πολλά χρόνια παράπονα από τους γκρι οι «ερυθρόλευκοι» και το συγκεκριμένο παιχνίδι ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Στην πραγματικότητα, δεν έχει σημασία εάν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με την απόφαση αυτή. Όταν πιστεύεις ότι σε κλέβουν και νιώθεις ότι δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο, απλά σηκώνεσαι και φεύγεις. Από την άλλη, μπορείς να συνεχίσεις να παλεύεις κόντρα σε όλους και σε όλα. Καθένας πορεύεται ανάλογα με τις αντοχές του.

Την ίδια ώρα, ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού πήγε να αφήσει ένα γυναικείο εσώρουχο στρινγκ και μια λευκή πετσέτα στον πάγκο των αντιπάλων υπό τις επευφημίες του πλήθους. Πιθανότατα, είχε ξεχάσει ότι ο πατέρας του, Παύλος πριν από 25 χρόνια σε τελικούς πρωταθλήματος δεν είχε κατεβάσει τον Παναθηναϊκό στο ΣΕΦ επειδή είχε σοβαρά παράπονα από τη διαιτησία στο ακριβώς προηγούμενο παιχνίδι. Και τα μεγάφωνα στο ΟΑΚΑ να παίζουν στη διαπασών «είμαι ένας άλλος ζω σε παράνοια». Ο σουρεαλισμός σε όλο του το μεγαλείο.

Αλήθεια, αυτοί είμαστε; Να αλληκατηγορούμε ο ένας τον άλλο; Να μην μπορούμε με τίποτα να τα βρούμε; Να έχουμε τόσο τυφλωθεί από το πάθος που δεν αναγνωρίζουμε ελαφρυντικά σε αυτόν που αποχωρεί αηδιασμένος; Στο τέλος της ημέρας, και οι δύο «αιώνιοι» έχουν αποχωρήσει – πριν ή κατά τη διάρκεια – του αγώνα. Και οι δύο ένιωσαν ντροπή και έφυγαν. Πριν 25 χρόνια, δεν θυμάμαι να ενόχλησε ιδιαίτερα τους Ολυμπιακούς. Σήμερα, δεν βλέπω να βάζει σε σκέψεις τους Παναθηναϊκούς. Εάν αυτό θέλουμε και σε 25 χρόνια για τα παιδιά μας, τότε πάσο. Ας συνεχιστεί στο διηνεκές η παράνοια.

--------------

Στην ιστοσελίδα μας φιλοξενούνται όλες οι απόψεις που σέβονται τη δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τον πολιτισμό και την αισθητική. Οι γνώμες των αρθρογράφων είναι ενυπόγραφες και προσωπικές και δεν ταυτίζονται απαραίτητα με την άποψη του TheToc.gr.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr