
Οι συνδικαλιστές διοικητικοί υπάλληλοι του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, δεν θέλουν να δηλώνουν ψηφιακά την ώρα προσέλευσης και αποχώρησης από την εργασία τους, όπως κάνουν όλοι οι άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι. Αλλά δεν έχουν καμία αντίρρηση να πληρώνονται όπως όλοι οι άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι.
Για την ακρίβεια, αμφισβητούν το δικαίωμα του Πρύτανη να το αποφασίσει και να το εφαρμόσει, αν και φαίνεται να εμπίπτει στις αρμοδιότητές του. Οι συνδικαλιστές, επικαλούμενοι και γνωμοδότηση της νομικής τους συμβούλου, θέλουν να συνεχίσουν το χειρόγραφο σύστημα- όπου όποιος θέλει δηλώνει ό,τι θέλει και όποτε το θέλει, ενίοτε δε τα στοιχεία τα συμπληρώνει άλλος- και παραπέμπουν την υπόθεση, στη Σύγκλητο της Σχολής.
Γιατί όμως οι συνδικαλιστές διοικητικοί υπάλληλοι του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου δεν θέλουν να δηλώνουν ψηφιακά την ώρα προσέλευσης και αποχώρησης από την εργασία τους, όπως κάνουν όλοι οι άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι; Η προφανής απάντηση, είναι ότι δεν θέλουν να υπάρχει ψηφιακός έλεγχος ώστε να προσέρχονται και να αποχωρούν ό,τι ώρα θελήσουν. Αν προσέρχονται καν. Πόσες ιστορίες δεν έχουμε διαβάσει για δημοσίους υπαλλήλους που δεν πήγαιναν στη δουλειά τους για χρόνια και όλοι τους είχαν ξεχάσει;
Ντροπή και αίσχος και μόνο που το σκεφτήκατε απαντούν οι συνδικαλιστές, που όπως όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι, ισχυρίζονται ότι όχι μόνο προσέρχονται και αποχωρούν την ώρα που προβλέπεται από τον κανονισμό, αλλά παίρνουν και δουλειά για το σπίτι, όπως άλλωστε συμβαίνει (τα ξέρουμε αυτά) και με όλους τους άλλους Ελληνες δημοσίους υπαλλήλους. Αφήστε που υπάρχουν και μεγάλες ελλείψεις στο προσωπικό (εννοείται αυτό), όπως συμβαίνει άλλωστε σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες, και οι άνθρωποι είναι εξαντλημένοι. Σωστά ράκη.
Αν δεν είναι λοιπόν η διάθεσή τους για λούφα και παραλλαγή, όπως ισχυρίζονται ορισμένοι νεοφιλελεύθεροι κακεντρεχείς, ποιος είναι ο λόγος που διαμαρτύρονται και δεν θέλουν να ισχύσει η ψηφιακή κάρτα για την ώρα της προσέλευσης και αποχώρησης από την εργασία;
Αν τους ρωτήσετε θα απαντήσουν ότι είναι θέμα αρχής και θέμα αξιοπρέπειας. Ότι αυτές οι αυταρχικές μέθοδοι, μπορεί να ισχύουν για τις άλλες δημόσιες υπηρεσίες, προφανώς όμως δεν μπορούν να ισχύσουν στο (αυτοδιοικούμενο) πανεπιστήμιο. Το οποίο πώς μεταφράζεται; Το οποίο σημαίνει ότι οι συνδικαλιστές διοικητικοί υπάλληλοι του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, αμφισβητούν ουσιαστικά την εξουσία του Πρύτανη να τους επιβάλλει την ψηφιακή κάρτα- και οποιαδήποτε κάρτα άλλωστε- αμφισβητούν την ιεραρχική δομή εξουσίας στο πανεπιστήμιο.
Θεωρούν πολύ απλά, ότι δεν έχουν κανένα λόγο και καμία υποχρέωση να ακολουθούν τις εντολές της διοίκησης του πανεπιστημίου. Αποφασίζουν οι ίδιοι και για το πότε έρχονται και για το πότε φεύγουν από τη δουλειά τους και προφανώς αποφασίζουν οι ίδιοι και για το πώς (δεν) ελέγχει κανείς το ωράριό τους.
Υποθέτω σε πολλούς, η αντίδραση των συνδικαλιστών του Πολυτεχνείου δεν προκαλεί καμία απολύτως εντύπωση. Κλασικός ελληνικός δημοσιοϋπαλληλικός συντεχνιασμός. Και υποθέτω επίσης ότι πολλοί, θα θυμήθηκαν τον συνδικαλιστή διοικητικό υπάλληλο, που όταν το ίδρυμα ήταν σε κατάληψη λόγω του νόμου για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και διάφορες μειοψηφίες φοιτητών, προσπαθούσαν να αποτρέψουν να διεξαχθούν εξ αποστάσεως οι εξετάσεις, ο συνδικαλιστής διοικητικός υπάλληλος θεώρησε καθήκον τον να κατεβάσει τον διακόπτη και να ρίξει το σύστημα. Αντί να προστατεύσει το σύστημα και τη δουλειά του, μετατράπηκε σε ακτιβιστή. (A propos ελπίζω όντως να απολύθηκε- παρά τις έντονες αντιδράσεις των συνδικαλιστών- και να μην βρέθηκε τρόπος δια της πλαγίας να επιστρέψει στη δουλειά του, γεγονός που δεν θα με εξέπληττε πάντως καθόλου.)
Διαβάζω ακόμα ότι το αίτημα των συνδικαλιστών, βρίσκει ευήκοα ώτα μεταξύ των μελών της Συγκλήτου, που όπως κάθε πολιτικό όργανο, δεν θέλει να προκαλεί αντιδράσεις και θέλει να ικανοποιεί το κοινό του. Διάβασα ότι τα μέλη της Συγκλήτου θέλουν λέει να "επικοινωνηθεί σωστά το θέμα", γιατί η αλήθεια είναι ότι δύσκολα γίνεται κατανοητό πώς λειτουργεί η κάρτα εργασίας. Ούτε αυτό μας κάνει όμως εντύπωση.
Δεν ξέρω τι θα γίνει στη συνέχεια και αν ο πρύτανης θα καταφέρει να "περάσει" το αυτονόητο, δηλαδή ένα σύστημα ηλεκτρονικού ελέγχου της προσέλευσης των εργαζομένων στην εργασία τους. Δικαιούμαστε να έχουμε επιφυλάξεις και να αμφιβάλουμε. Αυτό που προδίδει όμως η ιστορία, είναι μια νοοτροπία "αντισυστημικής κοπής" που έχει εμπεδωθεί στο ελληνικό πανεπιστήμιο, μια νοοτροπία που έχει εμποτίσει (ή το σωστό είναι προσβάλει;) ακόμα και τους καθηγητές, εκτός από τους υπαλλήλους, και που κάνει εξαιρετικά δύσκολη οποιαδήποτε μεταρρύθμιση ή αλλαγή, ακόμα και την πιο αυτονόητη.
Να δούμε πώς αυτό το σύστημα διοίκησης και λειτουργίας του πανεπιστημίου, θα αποδεχθεί και θα επιτρέψει να λειτουργήσει για παράδειγμα η ψηφιακή κάρτα των φοιτητών, ώστε να ελέγχεται η είσοδος στα ιδρύματα.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr