Στάση Αναμονής

Η επόμενη ημέρα της εκλογής Κασσελάκη στην αρχηγία της αξιωματικής αντιπολίτευσης βρίσκει σχεδόν όλες τις κοινοβουλευτικές δυνάμεις της χώρας σε στάση αναμονής –και αν λέμε "σχεδόν όλες", είναι επειδή εξαιρούμε το ΚΚΕ που, από τη Μεταπολίτευση κι εντεύθεν, βρίσκεται σε μια ιδιότυπη στάση "μόνιμης αγρανάπαυσης", όσο οξύμωρο και αν ηχεί κάτι τέτοιο, καθότι η αγρανάπαυση, ως γνωστόν, δεν μπορεί παρά να είναι μονάχα προσωρινή.

Τι θέλει να πει ο ποιητής; Το 1974, ύστερα από είκοσι επτά συναπτά έτη εκτός νόμου ως ο "μεγάλος ηττημένος" του εμφυλίου πολέμου, το ΚΚΕ δέχτηκε να ανταλλάξει την εκ νέου εμφάνισή του στην κοινοβουλευτική σκηνή με έναν, αν όχι ρητά διατυπωμένο, σίγουρα έμπρακτο "αυτοαποκλεισμό" από τη διεκδίκηση της εξουσίας.

Διατήρησε το δικαίωμα να ιδιοποιείται και να επικαλείται δημόσια όλα τα επαναστατικά θέσφατα –ανάμεσά τους και τη "δικτατορία του προλεταριάτου" ως λενινιστικό φετίχ- αλλά απαρνήθηκε κάθε δυνατότητα ή/και ευκαιρία να φέρει την επανάσταση λίγο εγγύτερα από ένα νεφελώδες απώτερο μέλλον, πιο μακρινό και από το "ποτέ". Έτσι το ΚΚΕ τοποθέτησε τον εαυτό του "εκτός του κόσμου τούτου" και κέρδισε την ανοχή ή ακόμη και την υπόληψη των υπολοίπων κοινοβουλευτικών δυνάμεων, με τον ίδιο περίπου τρόπο που τις κερδίζει ένας εκκεντρικός γείτονάς μας: "Δεν θα σας ενοχλώ και δεν θα με ενοχλείτε".

Επανερχόμενοι στην αξιωματική αντιπολίτευση, παρατηρούμε ότι η εκλογή Κασσελάκη δεν δείχνει να εξαντλεί εισέτι τα αποθέματά της στα λάιφ στάιλ "πρωινάδικα" που (δική μας πατέντα αυτή) εκτείνονται σε όλο το εικοσιτετράωρο, αλλά ήδη διακρίνονται τα πρώτα σημάδια "μεταπολιτικής" κόπωσης. Στο κάτω-κάτω της γραφής, πόσες φορές να βγάλει τον σκύλο του βόλτα σε απευθείας τηλεοπτική μετάδοση, να τρέξει σε νησιώτικους μίνι μαραθώνιους με τον σύντροφό του ή να επισκεφθούν από κοινού το αγαπημένο τους γυμναστήριο;

Ασφαλώς, μας λείπουν ακόμη επεισόδια, όπως "ο Στέφανος στο στρατό" ή "ο Στέφανος στη βουλή", αλλά για το μεν πρώτο τα προβλήματα παραγωγής είναι μάλλον ανυπέρβλητα (δύσκολα φανταζόμαστε ένα σμάρι δημοσιογράφων με μαρκούτσια και κάμερες στα έγκατα του στρατοπέδου), το δε δεύτερο προσπαθεί πιθανόν να το αποφύγει ο ίδιος ο Κασσελάκης που τα πάντα είναι πρόθυμος να μοστράρει σε κοινή θέα, εκτός από την πολιτική του ένδεια (δεν είναι και κανένα κορόιδο).

Εικάζω λοιπόν, δίχως να διεκδικώ τίποτε δάφνες Λεφάκη, ότι οι σύντροφοί του στον ΣΥΡΙΖΑ, μέχρις ότου αποφασίσουν με ποιον τρόπο θα διασπάσουν το κόμμα χωρίς να μείνει στα χέρια τους ο "μουντζούρης" της ευθύνης, θα προκρίνουν κάποιου τύπου "δυαρχία": έναν Κασσελάκη σε ρόλο "ανεύθυνου ανώτατου άρχοντα" (τυχαία νομίζετε στη Νέα Υόρκη κατοικούσε λίγες δεκάδες μέτρα από τον Παύλο Γκλύξμπουργκ;) για να επιδεικνύει από κανάλι σε κανάλι τις
επικοινωνιακές του δεξιότητες και όλους τους υπόλοιπους –με πρώτους τους βουλευτές- για την πολιτική χαμαλοδουλειά. Εδώ είμαστε και θα με θυμηθείτε. Οι λοιπές κοινοβουλευτικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης ταλανίζονται από ανάμεικτα συναισθήματα. Μπορεί οι προβολείς της δημοσιότητας να επικεντρώθηκαν στον Κασσελάκη και να απομακρύνθηκαν από τα ίδια, αλλά αυτό δεν το εισπράττουν απαραίτητα ως κακό.

Ιδίως οι "Σπαρτιάτες" θα πρέπει να ανάψουν μια λαμπάδα έως το μπόι του· ο Στέφανος, μαζί με τις πυρκαγιές και τις πλημμύρες, επέτρεψε να περάσει σχεδόν στο ντούκου η μεγαλύτερη φαρσοκωμωδία του φετινού καλοκαιριού: ένα κόμμα που ξεχαρβαλώθηκε και ανασυναρμολογήθηκε πριν καν προλάβεις να παραγγείλεις γρανίτα στο διάλειμμα.

Η "Ελληνική Λύση" και η "Νίκη" προσπαθούν να διασκεδάσουν το εμφανές έλλειμμα δημοσιότητας με έναν ακήρυκτο εμφύλιο-μπρελόκ που επιτείνει την εσωστρέφειά τους και μειώνει δραματικά τα δημοσκοπικά τους ποσοστά: κατηγορούν διαρκώς η μία την άλλη ως "τσιράκι" του Μητσοτάκη. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου θα έχει πέσει σε βαριά κατάθλιψη: πώς να συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι οι δικές της επικοινωνιακές "αγαπούλες" ξεπεράστηκαν εν μία νυκτί από τα πυροτεχνήματα του πολιτικά κουφιοκέφαλου κομήτη; Όσο για τον Ανδρουλάκη; Αυτός δεν έχει καν την πολυτέλεια να το ρίξει στα αντικαταθλιπτικά. Προκειμένου να αντιμετωπίσει την επαπειλούμενη λεηλασία ψήφων εκ μέρους του Κασσελάκη, επιτέθηκε στο άτιμο το Τικ Τοκ. Νικολή, μπορείς και καλύτερα. Και η κυβέρνηση; Για πόσον καιρό ακόμη θα έχει την τύχη με το μέρος της; Εάν μας έλεγε κάποιος το όχι και τόσο μακρινό 2019 ότι θα πέσουν στη "βάρδια" της οι δέκα πληγές του Φαραώ (υπολείπεται μόνο το ηφαίστειο της Σαντορίνης) και, μολαταύτα, θα κερδίσει σχεδόν ανενόχλητη δεύτερη τετραετία, θα του λέγαμε ότι έχει ζωηρή φαντασία. Από την άλλη, όμως, προέβλεψε κανένας τον Κασσελάκη; Σ’ εσένα μιλάω, Λεφάκη.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr