1) Στον Κωνσταντίνο χρωστάμε πολλά...
O τέως βασιλιάς Κωνσταντίνος που απεβίωσε προχθές αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα των μειονεκτημάτων μιας βασιλευομένης αντί μιας προεδρευομένης Δημοκρατίας.
Σε ιδιαίτερα νεαρή ηλικία, χωρίς να διαθέτει τη σχετική πείρα, ανήλθε στον θρόνο της Ελλάδας, μετά τον θάνατο του πατρός του και φέρει σημαντική ευθύνη για την αποσταθεροποίηση του πολιτεύματος που ακολούθησε και οδήγησε στη δικτατορία των συνταγματαρχών.
Ως μη όφειλε ήρθε σε ρήξη με την εκλεγμένη δημοκρατικά κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου, στην οποία δεν αναγνώριζε το δικαίωμα να ορίσει υπουργό Εθνικής Άμυνας και συνέβαλε στην ανατροπή της μέσω της αποστασίας...
Εν συνεχεία, μετά το πραξικόπημα των συνταγματαρχών, όρκισε της κυβέρνηση της Χούντας, νομιμοποιώντας επί της ουσίας την εκτροπή του δημοκρατικού πολιτεύματος, το οποίο βεβαίως παράλληλα προσπαθούσε να εκτρέψει ο ίδιος, με κάποιο πραξικόπημα που σχεδίαζαν στρατηγοί προσκείμενοι σ’ αυτόν...
Το κίνημα ανατροπής της δικτατορίας που οργάνωσε στη συνέχεια ήταν τόσο κακά σχεδιασμένο που επί της ουσίας ενίσχυσε το καθεστώς.
Ενδεχομένως, αν ο Κωνσταντίνος ο Β’ είχε αρνηθεί να ορκίσει την πρώτη κυβέρνηση της Χούντας και είχε στραφεί ευθέως εναντίον της όπως έκανε ο Χουάν Κάρλος στην Ισπανία λίγα χρόνια αργότερα, το πραξικόπημα να είχε αποτύχει και η Ελλάδα ενδεχομένως να είχε βασιλευομένη Δημοκρατία μέχρι σήμερα, όπως συμβαίνει με πολλές χώρες της βόρειας Ευρώπης.
Οι Έλληνες βασιλείς εκτός, ελαχίστων εξαιρέσεων, είχαν μια συστηματική συνήθεια να προσπαθούν να συγκυβερνούν με τις εκάστοτε κυβερνήσεις, γεγονός που δεν είναι ανεκτό στις σύγχρονες δημοκρατίες.
Η περίοδος της βασιλευόμενης Δημοκρατίας στην Ελλάδα είναι γεμάτη πραξικοπήματα ένθεν κακείθεν του παλατιού και εμφυλίους πολέμους.
Αντιθέτως, η περίοδος με την καλύτερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος και την ομαλή διαδοχή των διαφόρων κυβερνήσεων, που εξασφαλίζει την αίσθηση σε όλους τους Έλληνες πως δεν είναι αποκομμένοι από την εξουσία είναι η περίοδος της μεταπολίτευσης, μετά την κατάργηση του θεσμού της βασιλείας.
Η μοναρχία ως πολίτευμα είναι αντιδραστική από τη φύση της καθώς στο αξίωμα του ανώτατου πολιτειακού άρχοντα δεν προκρίνεται κάποιος με βάση την αξία του αλλά κάποιος κληρονόμος, ο οποίος ενίοτε αποδεικνύεται παντελώς ανίκανος για τη θέση.
Οι κοινωνίες που ανταμείβουν κάποιους με βάση τη συγγένεια του αίματος και όχι την προσπάθεια, τη διάνοια, τον κόπο και την αξία του, κατά κανόνα είναι αντιδραστικές κοινωνίες με φτωχές οικονομίες...
Παρατηρώ στα κοινωνικά δίκτυα αρκετούς που λοιδορούν διάφορους Προέδρους της Δημοκρατίας της μεταπολίτευσης για το ύψος, την εμφάνιση ή τις πεποιθήσεις τους. Τέτοιου είδους προσεγγίσεις είναι επιφανειακές.
Πολύ σωστά τα κόμματα της μεταπολίτευσης που έχουν πλειοψηφία στη Βουλή κατά κανόνα προσπαθούν να αναδείξουν στη θέση του προέδρου κάποιο πρόσωπο ευρύτερης αποδοχής που συμβολίζει την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ενότητα του ελληνικού λαού. Η κυβέρνηση Καραμανλή του νεότερου ανέδειξε τον Κάρολο Παπούλια, η κυβέρνηση Τσίπρα τον Π. Παυλόπουλο και η κυβέρνηση Μητσοτάκη της κ. Κ. Σακελλαροπούλου.
Η περίοδος της προεδρευομένης Δημοκρατίας στην Ελλάδα έχει αποδειχτεί αποδοτικότερη σε ό,τι αφορά την ηρεμία και την πρόοδο της χώρας.
Ο Κωνσταντίνος έχει υπάρξει ανώτατος άρχοντας του ελληνικού κράτους, έχει αποφοιτήσει από τις σχολές των ενόπλων δυνάμεων, ήταν τυπικά επικεφαλής τους και έχει φέρει στην Ελλάδα ένα ολυμπιακό μετάλλιο...
Δεν θα ήταν παράλογο να κηδευτεί με τιμές, δημοσία δαπάνη δίπλα στου τάφους των πρώην βασιλέων προγόνων του. Ο Κωνσταντίνος με την αποτυχία του έχει προσφέρει πολλά στη μεταπολιτευτική επιτυχία της αβασίλευτης δημοκρατίας μας...
Η δημοκρατία μας έχει σταθεί γενναιόδωρη και μεγαλόψυχη απέναντι σε ηγέτες της αριστεράς που συμμετείχαν σε προσπάθεια πραξικοπηματικής κατάληψης της εξουσίας. Το ίδιο οφείλει να κάνει προς όλες τις πλευρές των ηττημένων αντιπάλων της...
2) Περί ΜΚΟ
Κε Στούπα καλημέρα,
Ως άνθρωπος που είμαι σαράντα χρόνια στον κοινωνικό χώρο του εθελοντισμού και ζώντας από κοντά το έργο και τις υπέρ προσπάθειες εθελοντών και κυρίως εργαζομένων ΜΚΟ, τις τρομερές κρατικές ελλείψεις σε δομές και κατάλληλο προσωπικό, αισθάνομαι ότι στο άρθρο σας αδικείτε πλήθος ανθρώπων που έχουν και ήθος και υψηλό αίσθημα ευθύνης και προσφοράς.
Το ότι θεωρούσατε ότι ο χώρος της αλληλεγγύης προχωρά μόνον με εθελοντές είναι πιθανά δική σας έλλειψη εμπειρίας... Με λυπεί που μπαίνουν όλα σε ένα τσουβάλι και προκαλούν τόση καχυποψία...ενώ γίνεται ένα εξαιρετικό έργο εκεί έξω που, εσείς ξέρετε, γιατί δεν προβάλλεται... Ο χώρος των ΜΚΟ λοιπόν δεν όζει... Αυτό που όζει είναι το ειλικρινές και σταθερό ενδιαφέρον μας για τις ευάλωτες ομάδες....
ΔΣ
Απάντηση: Ο όρος αμειβόμενος εθελοντής είναι αντιφατικός εν τη γενέσει του. Επιπλέον, η διαχείριση και δημόσιου χρήματος από ιδιώτες, χωρίς κανένα έλεγχο αποτελεί σκάνδαλο.
Πηγή: Capital.gr
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr
