Τα δεκανίκια της δεξιάς

Μία από τις πιο αξιομνημόνευτες μπαρούφες της μεταπολίτευσης είναι οι συνεργασίες λέει "από τη βάση". Όχι στις συμφωνίες κορυφής, λέει ο αριστερός ηγέτης, γιατί για κάποιο λόγο μυστήριο αυτές οι συμφωνίες είναι πολύ ύποπτες. Όπως είναι εν γένει ύποπτες οι κορυφές θα έλεγα.

Δηλαδή για να συνεργαστεί ένα κόμμα με κάποιο άλλο, δεν θα μιλήσουν οι ηγεσίες, δεν θα συντάξουν κοινό πρόγραμμα, δεν θα διαπραγματευτούν τους όρους και τις προϋποθέσεις, αλλά θα τα βρούνε στο καφενείο ο Τόλης με τη Βούλα. Υπέροχο. Έτσι κτίζονται οι μεγάλες συμμαχίες. Και οι μεγάλες αγάπες.

Οι συνεργασίες από τη βάση, ό,τι και αν σημαίνει αυτό, είναι ο όρος που χρησιμοποιείται όταν ένας αρχηγός δεν θέλει με τίποτα να συνεργαστεί με το άλλο κόμμα και τον άλλο αρχηγό. Και αναζητά ένα άλλοθι. Τις συνεργασίες κορυφής, που όπως είπαμε, είναι ύποπτες.

Μια άλλη, εξίσου αριστερή και αξιομνημόνευτη μπαρούφα, είναι τα "δεκανίκια της δεξιάς". Τώρα γιατί αναζητά δεκανίκια η δεξιά, όταν εδώ και χρόνια κυβερνάει με απόλυτη πλειοψηφία και στις τελευταίες εκλογές πήρε το θηριώδες 41%, είναι ένα ερώτημα, αλλά ο αντιδεξιός λαός είναι κάθετος. Δεν θα προσφέρει δεκανίκια. Πόσο μάλλον που δεν τα χρειάζεται η επάρατος δεξιά θα προσθέταμε εμείς. Κυβερνάει μόνη της.

Τα δεκανίκια της δεξιάς, είναι ένας άλλος όρος που χρησιμοποιείται όταν ένας αρχηγός δεν θέλει με τίποτε να συνεργαστεί με το άλλο κόμμα και τον άλλο αρχηγό, που είναι (υποτίθεται) στα δεξιά του. Και αναζητά το ιδεολογικό άλλοθι. Τα "δεκανίκια", που όλοι γνωρίζουμε ότι είναι καταδικαστέα.

Στην περίπτωση του ΠΑΣΟΚ, τα "δεκανίκια" προσφέρονται και για άλλη μία χρήση. Για να κατηγορηθούν ως "δεξιάντζες" οι αντίπαλοι του αριστερού ηγέτη- ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε την παραμονή της εσωκομματικής κάλπης- και για να τους κολλήσουν τη ρετσινιά ότι θέλουν να γίνουν ο μικρός εταίρος σε μια κυβέρνηση συνεργασίας. Για τις καρέκλες ντε! Για να γίνουν υπουργοί.

Βέβαια να θυμίσουμε, ότι την τελευταία φορά που το ΠΑΣΟΚ συνεργάστηκε με τη "δεξιά", δεν ήταν για τις καρέκλες- τότε όχι υπουργοί, ορισμένοι ούτε καν υποψήφιοι βουλευτές δεν ήθελαν να είναι, από τις γιούχες που άκουγαν στον δρόμο - αλλά για τη διάσωση της χώρας.

Αφού εν μέσω κρίσης και χρεοκοπίας ήταν το μόνο σχήμα που μπορούσε να κυβερνήσει τη χώρα και να διαπραγματευτεί το μνημόνιο δανεισμού, χωρίς να παραδοθεί το μέλλον μας στον θίασο της ριζοσπαστικής. Τελικώς φυσικά δεν το αποφύγαμε και είδαμε και τις συνέπειες.

Τώρα μας προέκυψε και νέα μπαρούφα: "Δεν θέλουμε ένα μεγάλο ΠΑΣΟΚ για να συγκυβερνήσουμε με τη Νέα Δημοκρατία- άκουσα να λέει ο αριστερός ηγέτης- αλλά για να αλλάξουμε το μοντέλο διακυβέρνησης και να το φέρουμε κοντά στους πολίτες". Τώρα τι εννοεί να αλλάξει το μοντέλο διακυβέρνησης θα σας γελάσω. Και πώς θα το φέρει πιο κοντά στους πολίτες; Άγνωστο. Υποψιάζομαι κάτι σε αμεσοδημοκρατία, για να θυμηθούμε και τους συντρόφους που πλακώνονται στο διπλανό μαγαζί, αλλά περιμένω να ακούσω και λεπτομέρειες. Μήπως θα συνεδριάζει το υπουργικό στον Βασιλικό κήπο, σε κοινή θέα; Ρίχνω μια ιδέα.

Υποθέτω επίσης ότι υπάρχει μια επιρροή από το παλαιό σύνθημα "το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, ο λαός στην εξουσία", αλλά αν δεν κάνω λάθος, ας με διορθώσει ο Λαλιώτης που έχει και θεσμική μνήμη, το μοντέλο διακυβέρνησης δεν ήταν και πολύ διαφορετικό απ΄ ότι στο παρελθόν. Δηλαδή θέλω να πω δεν γίναμε και Βόρεια Κορέα. Απλώς προσελήφθησαν αβέρτα κουβέρτα μερικοί πρασινοφρουροί στα υπουργεία. Αυτοί ναι, χόρτασαν εξουσία.

Εν πάση περιπτώσει, υποθέτω ότι έτσι συμβαίνει σε προεκλογικές περιόδους, ακούγονται και υπερβολές, ακούγονται και μπαρούφες, υπομονή μέχρι την Κυριακή.

Αλλά φυσικά το θέμα των συνεργασιών δεν θα εξαφανιστεί.

Και καταλαβαίνω όλους τους υποψηφίους αρχηγούς του ΠΑΣΟΚ που δηλώνουν οπαδοί της αυτόνομης πορείας και της αυτοδυναμίας- συνεπώς υποθέτω και της ενισχυμένης αναλογικής ή όχι;- αλλά αν υποθέσουμε ότι το Κίνημα βρίσκεται τώρα κοντά στο 13-14% και θα πρέπει να φθάσει στο 38-39% έως το 2027, αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να τσιμπάει μια δυο μοναδούλες κάθε μήνα για να έχει ελπίδες να κυβερνήσει. Δεν το λες και ευκολάκι. Πόσο μάλλον που τα τελευταία 6-7 χρόνια έχει τσιμπήσει όλες και όλες 4- 5 μονάδες στις κάλπες, κι αυτές με δυσκολία, κι ας έχει αλλάξει 2- 3 αρχηγούς. Θα απογειωθεί ξαφνικά; Θα γίνει ένα θαύμα;

Το θέμα να θυμίσουμε επίσης, μπορεί τώρα να μην έχει τώρα επικαιρότητα, αλλά μπορεί να κάνει ζημιά. Μεγάλη ζημιά. Ποιος θα ξεχάσει πώς πνίγηκε στα βρώμικα νερά των συνεργασιών ο Νίκος Ανδρουλάκης, πόσο λίγος και αμήχανος φάνηκε, όταν άρχισε να προτείνει τον άγνωστο Χ για πρωθυπουργό και άλλες τέτοιες ανοησίες. Γέλαγαν και τα μουστάκια του Μητσοτάκη.

Αλλά ας περιμένουμε την εκλογή του νέου ηγέτη, να μας διευκρινίσει και αν στα δεκανίκια συμπεριλαμβάνονται και τα "δεκανίκια στον ΣΥΡΙΖΑ" για παράδειγμα και θα επανέλθουμε.

Σε κάθε περίπτωση, αξίζει να αναρωτηθούμε γιατί το θέμα της συνεργασίας με τη "Δεξιά" είναι τόσο θέμα ταμπού στο ΠΑΣΟΚ.

Ένας λόγος είναι υποθέτω η αντιδεξιά ταυτότητα του Κινήματος, αφού στις αντιδεξιές παρόλες του Ανδρέα Παπανδρέου οικοδομήθηκε το κόμμα και γαλουχήθηκαν οι οπαδοί και οι ψηφοφόροι του. Αυτή η ρητορική αντιπαράθεση με τη Δεξιά- όποια κι αν είναι αυτή- επιτρέπει επίσης να συγκαλυφθεί η προφανής ομοιότης στα βασικά, η προφανής ομοιότης ανάμεσα στα κυβερνητικά προγράμματα της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ. Στις λεπτομέρειες διαφωνούν.

Αλλά υπάρχει και άλλος ένας λόγος.

Η τραυματική εμπειρία της συνεργασίας του ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου με τη Νέα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρά, στα χρόνια της κρίσης, που βύθισαν μετά το κόμμα στα σκοτάδια της εκλογικής ανυπαρξίας. Ακόμα δεν έχει συνέλθει. Αυτό δεν θέλουν να το ξαναζήσουν ποτέ. Και αυτό είναι κατανοητό φυσικά, αλλά να προσθέσουμε και το εξής:

Η συνεργασία τότε, ήταν μια εθνική αναγκαιότητα. Και επίσης ήταν θετική για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Οι "σαμαροβενιζέλοι", πήραν τη χώρα στα πατώματα και την παρέδωσαν με ανάπτυξη (και μην ξεχνάμε και τη συμβολή του Στουρνάρα παρακαλώ). Έκαναν με άλλα λόγια το καθήκον τους κι ας έβλαψαν το κόμμα τους. Φέρθηκαν υπεύθυνα και πατριωτικά. Έβαλαν πρώτα την πατρίδα και τον κόσμο – κυρίως ο Βενιζέλος- και έπειτα το κόμμα τους και τα μικροσυμφέροντα. Ας το θυμόμαστε την επόμενη φορά που ακούσουμε το σύνθημα "ποτέ με τη δεξιά" και άλλα παρόμοια ηχηρά και δήθεν αριστερά.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr