Τα γενέθλια της Φάρλι

Αντιγράφω την είδηση, όπως αναγράφηκε με ασήμαντες παραλλαγές σε αναρίθμητες ιστοσελίδες και πιθανόν διέλαθε την προσοχή σας:

"Εορταστική ήταν η χθεσινή ημέρα για τον Στέφανο Κασσελάκη, που μαζί με τον σύζυγό του Τάιλερ Μακμπέθ γιόρτασαν τα τέταρτα γενέθλια της σκυλίτσας τους Φάρλι. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ανέβασε ένα βίντεο στα social media που δείχνει τη Φάρλι αρχικά μπροστά στην τούρτα και στη συνέχεια να την τρώει. Πάντως έσπευσε να προλάβει τόσο τους φιλόζωους όσο και τυχόν ενστάσεις διευκρινίζοντας ότι είναι φτιαγμένη ειδικά για σκύλους. "Μην τρομάξετε, η τούρτα είναι superfood dog cake, γράφει στο βίντεο".

Μάλιστα. Μια τυπική "μεταπολιτική" είδηση, θα έλεγε κανείς –από εκείνες που προσωπικά κατατάσσω στην υποκατηγορία "άχου το, μωρέ" ή "γούτσου-γούτσου". Στην ίδια υποκατηγορία μπορούμε να κατατάξουμε και την είδηση γύρω από το τι ακριβώς φορούσε το συζυγικό ζεύγος Κασσελάκη-Τάιλερ καθώς επισκεπτόταν τον Σύλλογο Οροθετικών Ελλάδας την Παγκόσμια Ημέρα Κατά του AIDS, εάν ο Κασσελάκης κρατούσε από το χέρι την βουλευτή Επικρατείας Έλενα Ακρίτα και εάν χασμουρήθηκε προτού ή αφότου πήρε το λόγο στην Πολιτική Γραμματεία ο Διονύσης Τεμπονέρας. Εδώ και λίγο καιρό κάποιοι κακεντρεχείς δημοσιογράφοι συγκεντρώνουν αυτά τα περιστατικά υπό τον γενικό απαξιωτικό τίτλο: "Οι άχρηστες ειδήσεις της εβδομάδας, του μήνα, της χρονιάς κ.ο.κ.". Κακώς, βεβαίως, κάκιστα.

Όπως θα δούμε παρακάτω, οι εν λόγω ειδήσεις, όχι μονάχα δεν είναι άχρηστες, αλλά εξυπηρετούν και μια αδήριτη δημόσια σκοπιμότητα, διαχρονικά την ίδια ή σχεδόν την ίδια. Προηγουμένως όμως πρέπει να διαλύσουμε μια μεγάλη παρεξήγηση.

Πρώτα απ’ όλα θα ήταν κρίμα κι άδικο να αποδώσουμε το φαινόμενο στην αιφνίδια προσγείωση του Στέφανου Κασσελάκη στο πολιτικό μας πάλκο, μόνο και μόνο επειδή η δική του εμφάνιση εκτίναξε τη ζήτηση της κοινής γνώμης για "γούτσου-γούτσου" ειδήσεις σε δυσθεώρητα ύψη και προκάλεσε αμέτρητα υπογλυκαιμικά επεισόδια. Πολύ πριν πληροφορηθούμε την ύπαρξη του Κασσελάκη στον πλανήτη, πλείστοι όσοι ημεδαποί και αλλοδαποί πολιτικοί αστέρες φιλούσαν μωρά, έλεγαν κρύα ανέκδοτα ή έριχναν φιλικές φάπες σε ψηφοφόρους, λες και διαγωνίζονταν σε μια αόρατη εξαντλητική οντισιόν με έπαθλο τον κεντρικό ρόλο στην τηλεοπτική σειρά "Λάκης ο Γλυκούλης" (εκείνος που κέρδισε τελικά τον ρόλο, όπως ίσως θυμάστε, δεν ήταν ούτε πολιτικός, ούτε και τόσο γλυκούλης).

Εγώ πάλι, που είμαι και κάποιας ηλικίας, θυμάμαι τον θετό μου πατέρα (συνταγματάρχης χωροφυλακής εν αποστρατεία ο ίδιος τότε, αλλά με πολλούς συγγενείς στρατιωτικούς εν ενεργεία) να με σέρνει μπόμπιρα σε κάτι απονομές ξιφών κι εκεί ο Παπαδόπουλος, ο Αγγελής και τα υπόλοιπα πρωτοπαλίκαρα της χούντας να μου ανακατεύουν τα μαλλιά με την πρώτη ευκαιρία. Θέλω να πω, είχαμε διεκδικητές για το ρόλο του "γλυκούλη" στο παρελθόν, ακόμη και ανάμεσα στις γραμμές όσων ολοφάνερα διεκδικούσαν ένα ρόλο "κόντρα". Ο Χίτλερ αυτοπροσώπως κοσμούσε μεσοπολεμικά το άλμπουμ κάθε προκομμένου γερμανού οικογενειάρχη με φωτογραφίες όπου διαδοχικά χάιδευε παιδιά και σκυλιά. Στον λατρεμένο του γερμανικό ποιμενικό, την Μπλόντι, επεφύλαξε ιδιαίτερη μεταχείριση. Δοκίμασε πάνω της τη δόση με το υδροκυάνιο προκειμένου να διαπιστώσει πόσο αποτελεσματικά και πρωτίστως γρήγορα επενεργεί. Ψυχούλα ο Αδόλφος.

Φαίνεται πως διαχρονικά οι "γούτσου-γούτσου" ειδήσεις ανακουφίζουν δύο βασικές ανθρώπινες ανάγκες. Αφενός δεν μπορούμε να καταναλώνουμε μονάχα στατιστικές για τους άμαχους νεκρούς στη Λωρίδα της Γάζας δίχως να το ρίξουμε παράλληλα στα αντικαταθλιπτικά και να πλουτίσουμε τις φαρμακοβιομηχανίες. Αφετέρου θέλουμε ειλικρινά να πιστέψουμε ότι και οι πολιτικοί μας δεν είναι ολογράμματα κάποιου προγράμματος τεχνητής νοημοσύνης (ακόμη, τουλάχιστον) αλλά άνθρωποι με αδυναμίες κι αισθήματα σαν κι εμάς. Και ξέρετε κάτι;

Συνήθως έτσι ακριβώς είναι. Έχετε ακουστά τον Ρούντολφ Ες (Höss); Ήταν ο πλέον μακροχρόνιος διοικητής του Άουσβιτς. Προτού τον κρεμάσουν οι Αμερικανοί, τον έβαλαν να εξιστορήσει τη ζωή του, περισσότερο εν είδει εξομολόγησης και λιγότερο εν είδει απολογίας (κυκλοφόρησε και στα ελληνικά, υπό τον τίτλο "Αυτοβιογραφία", από τις εκδόσεις Νεφέλη το 1995). Εκεί ο Ρούντολφ Ες εκμυστηρεύτηκε πώς επέστρεφε καθημερινά από το στρατόπεδο στην αγκαλιά της γυναικούλας του, διαρκώς ανήσυχος για τα κρυολογήματα των πέντε παιδιών του και την ανάπτυξη των λαχανικών στον κήπο του. Πιο τρυφερός και από την καρδιά ενός μαρουλιού. Φτυστός ο Ρούντολφ το Ελαφάκι.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr