Τι ξέρει ο Κιμ

Mία από τις σημαντικότερες διεθνείς ειδήσεις των ημερών είναι η συνάντηση Ντ. Τραμπ και Κιμ Γιονγκ Ουν στο Ανόι. Τι κάνει τη συνάντηση του Προέδρου της ισχυρότερης χώρας στον κόσμο, με τον δικτάτορα ενός μικρού απομονωμένου κράτους, τόσο σημαντική; Ασφαλώς το πυρηνικό οπλοστάσιο που διαθέτει η Βόρεια Κορέα.

Δίχως αυτό, ο Ντ. Τραμπ όχι μόνο δεν θα καθόταν για δεύτερη φορά στο τραπέζι με τον Κιμ, αλλά είναι αμφίβολο αν θα του απαντούσε καν στο τηλέφωνο. Ο Κιμ ξέρει καλά κάτι που πολλοί ξεχνούν στις διεθνείς σχέσεις: ότι μπορείς να διαπραγματευθείς καλά όταν χρησιμοποιείς αποτελεσματικά τα δυνατά χαρτιά που έχεις. Κι αυτά τα χαρτιά φροντίζεις διαρκώς να τα ενισχύεις κι όχι να τα αποδυναμώνεις.

Τα πυρηνικά είναι σίγουρα ένα πολύ ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί. Είχα ρωτήσει κάποτε σε μια συνάντηση αποφοίτων, τον τότε πρύτανη του Fletcher, Stephen Bosworth, ειδικό απεσταλμένο της κυβέρνησης Ομπάμα για τη Β. Κορέα και ίσως τον καλύτερο γνώστη στη Δύση όσων συνέβαιναν στην Πγιόνγκ Γιάνγκ, (τότε στην εξουσία ήταν ακόμη ο Κιμ Γιόνγκ Ιλ) για τον σκοπό της ανάπτυξης πυρηνικών όπλων από ένα μικρό απομονωμένο κράτος. “Ο σκοπός είναι η διατήρηση του καθεστώτος” ήταν η σαφής, καθαρή απάντησή του. Τα λόγια αυτά μου έρχονται στο μυαλό κάθε φορά που γίνεται συζήτηση για τα πυρηνικά της Β. Κορέας.

Οι ιθύνοντες του καθεστώτος γνωρίζουν ότι βρίσκονται σε κλοιό μεγάλων δυνάμεων (Κίνα, ΗΠΑ, Ρωσία, Ιαπωνία) και ο μόνος τρόπος προστασίας είναι να μπορούν να καταφέρουν ισχυρό πλήγμα στους αντιπάλους. Οι εικόνες από την τύχη άλλων δικτατόρων όπως του Καντάφι και του Σαντάμ Χουσεϊν, πρέπει να είναι ο εφιάλτης του Κιμ. Αντιλαμβάνεται επίσης ότι δίχως πυρηνικό οπλοστάσιο θα έβλεπε τον Τραμπ μόνο στην τηλεόραση.

Ο Κιμ έχει κάνει οικονομικά ανοίγματα. Η οικονομία της Βόρειας Κορέας έχει αλλάξει σημαντικά από το 2011 όταν ο Κιμ Γιονγκ Ουν διαδέχθηκε τον Κιμ Γιονγκ Ιλ. Είναι τώρα περισσότερο ανοιχτή με το διεθνές εμπόριο να αντιστοιχεί σε περίπου 50% του ΑΕΠ, ως αποτέλεσμα μεταρρυθμίσεων στην κατεύθυνση της οικονομίας της αγοράς που ξεκίνησαν τη δεκαετία του '90. Όμως τα ανοίγματα σημαίνουν ότι γίνεσαι πιο ευάλωτος στο διεθνές περιβάλλον, γεγονός που εξηγεί και την προσπάθεια του Κιμ Γιονγκ Ουν να έρθει σε κάποιου είδους συμφωνία με τις ΗΠΑ αφού η Βόρεια Κορέα έχει ανάγκη από την άρση των σε βάρος της κυρώσεων.

Ο Κιμ γνωρίζει ότι τα πυρηνικά είναι το μεγάλο του διαπραγματευτικό χαρτί κι ότι αν το εγκαταλείψει, γίνεται έρμαιο στα χέρια των ΗΠΑ. Από την άλλη είναι σαφές ότι ο Ντ. Τραμπ δεν θέλει να κάνει οικονομικές παραχωρήσεις δίχως κάποιου είδους εξασφαλίσεις σε σχέση με το πυρηνικό οπλοστάσιο. Σε αυτές τις περιπτώσεις ακολουθείται η τακτική του try and see (δοκιμάζουμε και βλέπουμε). Συμφωνούνται δηλαδή κάποια βήματα και αναλόγως της υλοποίησής τους, ακολουθούν τα επόμενα.

Αυτό που διαπιστώνεται για ακόμη μια φορά είναι ότι η διεθνής πολιτική δεν είναι υπόθεση δημόσιων σχέσεων, αλλά δύναμης. Αυτό που ίσχυε στην εποχή του Θουκυδίδη, ισχύει και σήμερα. Δεν υπάρχουν φίλοι, υπάρχουν συμφέροντα. Ο Κιμ φαίνεται ότι το ξέρει καλά. Στην Ελλάδα το έχουμε ξεχάσει. Πόσο έχουμε εκμεταλλευθεί την προνομιακή θέση της χώρας σε μια τόσο ευαίσθητη περιοχή; Αντί να αναμασάμε διάφορες αφελείς θεωρίες ας ανατρέξουμε ξανά στον Θουκυδίδη.

------

Στην ιστοσελίδα μας φιλοξενούνται όλες οι απόψεις που σέβονται τη δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τον πολιτισμό και την αισθητική. Οι γνώμες των αρθρογράφων είναι ενυπόγραφες και προσωπικές και δεν ταυτίζονται απαραίτητα με την άποψη του TheToc.gr.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr