Τι μας αφήνει η Φώφη Γεννηματά

Η Φώφη Γεννηματά φεύγοντας τόσο νωρίς, με μεγάλη αξιοπρέπεια, γενναία και χωρίς μελοδραματισμούς, μας αφήνει ίσως λίγο καλύτερους. Και αυτή είναι η τελευταία της, αλλά σημαντική υπηρεσία στον δημόσιο βίο. Φεύγοντας, η Φώφη Γεννηματά, όχι μόνο ένωσε τον πολιτικό κόσμο, αλλά τον έκανε και πιο ανθρώπινο. Φάνηκε, για μια στιγμή τουλάχιστον, ότι είναι δυνατή η πολιτική αντιπαράθεση, χωρίς αυτό να συνεπάγεται μια μάχη μέχρις εσχάτων. Χωρίς μούντζες, κρεμάλες και ύβρεις. Αυτό ήταν το παράδειγμα της Φώφης Γεννηματά.

Φάνηκε, για μια στιγμή τουλάχιστον- να δούμε πόσο θα διαρκέσει- ότι η πολιτική αντιπαράθεση μπορεί να διεξαχθεί με σεβασμό στον άλλο, με αξιοπρέπεια γιατί όχι ακόμα και με καλοσύνη, με τη συνείδηση ότι και ο άλλος, ο αντίπαλος, είναι μια ανθρώπινη ύπαρξη με τις ίδιες καλές προθέσεις και με τις ίδιες ή παρόμοιες αδυναμίες και ότι οι διαφορές ανάμεσα στους πολιτικούς αντιπάλους, δεν δημιουργούν την άβυσσο που θέλουν ορισμένοι. Απλώς διαφωνούν. Τίποτα περισσότερο. Αυτό ήταν το παράδειγμα της Φώφης Γεννηματά.

Δεν είναι τυχαίο, ότι αυτή τη φορά, ακόμα και ο ανώνυμος βόρβορος του διαδικτύου, που όταν πριν από χρόνια -το 2008- έγινε γνωστό από την ίδια τη Φώφη Γεννηματά, ότι πάσχει από καρκίνο, ότι αντιμετωπίζει την ίδια ασθένεια από την οποία έφυγαν και η μητέρα της και ο πατέρας της, εκτόξευσε τις γνωστές κατάρες και τους αφορισμούς, αυτή τη φορά σιώπησε. Σαν να πάγωσε από την τραγική είδηση της απώλειας μιας νέας γυναίκας, μιας μητέρας 3 παιδιών. Αυτή ήταν η Φώφη Γεννηματά.

Η ανακοίνωση πριν από λίγες ημέρες από τη Ντόρα Μπακογιάννη και από την Φώφη Γεννηματά ότι πάσχουν από καρκίνο, βοήθησε πολύ ώστε να σπάσει το ταμπού της "επάρατης νόσου”. Βοήθησε καθοριστικά ώστε να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τον καρκίνο, σαν αυτό που πραγματικά είναι, χωρίς τις ένοχες σιωπές του παρελθόντος. Μια σοβαρή ασθένεια που όμως αντιμετωπίζεται. Υπό τον προϋπόθεση ότι ο ασθενής θέλει να δώσει τη μάχη, πιστεύει ότι θα δώσει τη μάχη και θα την κερδίσει. Αυτή ήταν η θέση της Φώφης Γεννηματά. Αυτή η πεποίθηση ήταν που της επέτρεψε να ζήσει καλά, μαζί με την οικογένειά της, για 13 χρόνια αφού διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού.

Βοήθησε όμως και για να σπάσει, να κλονιστεί και η εικόνα του άτρωτου πολιτικού, του δημόσιου προσώπου χωρίς ιδιωτικότητα, του πολιτικού χωρίς ανθρώπινες αδυναμίες. Του πολιτικού με το γερό στομάχι που τα αντέχει όλα και είναι ικανός για όλα. Τα πυρά κάτω από τη ζώνη κυρίως. Βοήθησε έτσι, στον "εξανθρωπισμό” της πολιτικής και των πολιτικών. Είναι αυτός ο "υποβιβασμός” των πολιτικών στο επίπεδο των ανθρωπίνων σχέσεων, η αποκάλυψη της τρωτότητας των ανθρώπων της πολιτικής, που έκανε και τα λυσσασμένα πληκτρολόγια να σιωπήσουν. Και μας επιτρέπει να φανταστούμε, ότι μπορεί να γίνει πολιτική, μπορεί να υπάρξει πολιτική αντιπαράθεση χωρίς τα μίση του παρελθόντος. Οι πολιτικοί είναι και αυτοί σαν κι εμάς. Και μια μέρα πεθαίνουν... Και εμείς μπορούμε να τους πενθήσουμε.

Είναι γυναικείο χαρακτηριστικό αυτή η ανθρώπινη διάσταση της πολιτικής; Μήπως οι γυναίκες, που θέλουν να συνδυάσουν την πολιτική δραστηριότητα με την οικογένεια και τα παιδιά, είναι λιγότερο επιρρεπείς σε αυτές τις ανδροπρεπείς εκδηλώσεις φανατισμού και εμπάθειας; Δεν είμαι βέβαιος, αν και έχουμε και άλλα παραδείγματα γυναικών στην πολιτική, που πολιτεύθηκαν με μέτρο και αξιοπρέπεια, ανάλογα με αυτά που χαρακτήριζαν την Φώφη Γεννηματά. Ορισμένες, όπως η Μαρία Δαμανάκη, ακριβώς γιατί δεν θέλησαν να ακολουθήσουν την ανδρική πεπατημένη, αποσύρθηκαν πρόωρα. Ας προβληματιστούμε με αυτό.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr