Το άλλοθι και η αλήθεια

Δεν είναι η πρώτη φορά που νιώθω την ανάγκη να εκφράσω δημόσια το θαυμασμό μου για τον Δημήτρη Χαντζόπουλο. Παρακολουθώ ανελλιπώς τη δουλειά του από τον καιρό που εργαζόταν στα "Νέα", αλλά και το σεβαστό πια χρονικό διάστημα –δέκα χρόνια;- που παραδίδει τα σκίτσα του στην "Καθημερινή". Από όλους τους ξεχωριστούς γελοιογράφους μας είναι ο πιο διεισδυτικός, εκείνος του οποίου τα σκίτσα (το έχω ξαναγράψει) προσομοιάζουν με συμπυκνωμένα δοκίμια.

Διόλου συμπτωματικά είναι κι εκείνος που ενοχλεί περισσότερο, που εγείρει τις πιο πολλές αντιδράσεις, ίσως επειδή δείχνει μονίμως τσακωμένος με την πολιτική ορθότητα, ανεξαρτήτως ιδεολογικού προσανατολισμού, από όπου η τελευταία και αν εκπορεύεται. Ίσως πάλι επειδή βγάζει από τα χείλη των πολιτικών προσώπων τα ξύλινα στερεότυπα που διαρκώς αναμασούν και τους βάζει να εκστομίζουν τις πιο μύχιες τους σκέψεις, όσες –στην αληθινή ζωή- δεν θα τολμήσουν ποτέ να εκστομίσουν και αν, εκ παραδρομής, κάποτε τις ψελλίσουν, ευθύς θα σπεύσουν να τις αναιρέσουν ή/και να τις ευνουχίσουν με μια εξευτελιστική "διορθωτική" δήλωση. Ναι. Δεν είναι βολικός ο Χαντζόπουλος. Το καλύτερο που μπορείς να περιμένεις από αυτόν είναι να μην σε πιάσει στο πενάκι του.

Πριν από πέντε ημέρες ο Χαντζόπουλος δημοσίευσε ένα ακόμη από τα βιτριολικά σκίτσα του, τόσο υποδόρια δραστικό ώστε να μην γίνεται πιθανόν αντιληπτό ούτε από το θύμα του. Βλέπουμε δύο άνδρες να συζητούν, με γυρισμένες προς εμάς τις πλάτες. Έχουν ανοιχτές τις ομπρέλες τους, βρέχει καταρρακτωδώς και μπροστά στα δικά τους μάτια εκτυλίσσονται αυτά που θα χαρακτηρίζαμε ως ακραία φαινόμενα πλημμύρας: μισοβυθισμένα αυτοκίνητα και τρακτέρ, ό,τι έχουμε συνηθίσει να τσουβαλιάζουμε με την κονσερβαρισμένη διατύπωση "βιβλική καταστροφή". Η μία από τις δύο πλάτες λέει στην άλλη: "Δεν σας άκουσα κύριε υπουργέ…". Η άλλη πλάτη, η πλάτη του υπουργού, απαντάει: "Λέω… Τώρα που φταίει η κλιματική κρίση και όχι εμείς, ας βρέξει όσο θέλει".

Ο Χαντζόπουλος χρειάστηκε μόλις δεκαεννέα λέξεις εκεί όπου εγώ θα χρειαστώ κοντά στις επτακόσιες. Κλιματική κρίση, κλιματική αλλαγή, κλιματική κατάρρευση –όπως και αν βαφτίσουμε ό,τι βιώσαμε αυτό το μακρύ πικρό καλοκαίρι, οι κυβερνώντες δεν φαίνονται να το εκλαμβάνουν παρά μονοδιάστατα: ως άλλοθι. Άλλοθι για όσα μπορούσαν να κάνουν αλλά δεν έκαναν, άλλοθι για όσα υποσχέθηκαν αλλά δεν τήρησαν, άλλοθι για όσα δεν πρόλαβαν, άλλοθι για όσα δεν προέβλεψαν. Η κλιματική αλλαγή ως ασύμμετρη απειλή –πολύ μεγάλη για να την αντιμετωπίσεις- αλλά και ως φαταλιστική αυτοεκπληρούμενη προφητεία: δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να την υποστούμε.

Ας μην τους αδικούμε. Δεν είναι οι πρώτοι κυβερνώντες που συμπεριφέρονται έτσι και σίγουρα δεν θα είναι οι τελευταίοι. Όσο το κοινοβουλευτικό παιχνίδι θα παίζεται με κανόνες "μουντζούρη", ας μην περιμένουμε θαρραλέες και, κυρίως, ειλικρινείς αναλήψεις ευθύνης.

Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, για τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι, έριξε την ευθύνη πάλι στην κλιματική αλλαγή και στα οικιστικά ανομήματα που είχαν διαπραχθεί επί δεκαετίες στην πολλαπλά επιβαρυμένη περιοχή. Και ξέρετε κάτι; Είχε δίκιο. Το Μάτι συμπεριλήφθηκε στο συγκλονιστικό βιβλίο του Ντέιβιντ Γουάλας-Γουέλς "Ακατοίκητη Γη" (Μεταίχμιο, 2019) ως ένα από τα πιο ηχηρά προμηνύματα της επερχόμενης παγκόσμιας κλιματικής αλλαγής –όσο για τα οικιστικά ανομήματα δεκαετιών στο Μάτι, δεν ήταν ανάγκη να είσαι πολεοδόμος για να τα παρατηρήσεις.

Για την ίδια την κλιματική αλλαγή έχουμε ήδη διαθέσιμη μια τεράστια επιστημονική βιβλιογραφία, πολύ πριν το ξέσπασμα της πανδημίας –αλλά ήταν ακριβώς το ξέσπασμα της πανδημίας και η φονική της ένταση που μας δημιούργησε τη ψευδαίσθηση ότι η κλιματική αλλαγή μπήκε στον πάγο, ακινητοποιήθηκε λες και η Φύση πάτησε το κουμπί σε ένα αόρατο τηλεκοντρόλ. Από την άλλη μεριά, αξιοσημείωτη, τουλάχιστον από πλευράς όγκου, είναι και η βιβλιογραφία των αρνητών της κλιματικής αλλαγής που –κοίτα σύμπτωση!- αβγατίζει καθημερινά στο χώρο της Ακροδεξιάς ανά την υφήλιο, με πρώτον διδάξαντα τον Ντόναλντ Τραμπ, έναν πολιτικό που ποτέ δεν ένιωσε άβολα εκστομίζοντας τα πιο τρομερά ψέματα.

Ας το διευκρινίσουμε όμως μια και καλή: το να έχεις με το μέρος σου την αλήθεια, όπως συμβαίνει με όσους υποστηρίζουν την ύπαρξη της κλιματικής αλλαγής, δεν σημαίνει και ότι σου δίνεται μια "λευκή επιταγή" για να την επικαλείσαι ή να την μεταχειρίζεσαι προκειμένου να συγκαλύψεις ή να αποποιηθείς τις δικές σου ευθύνες/αστοχίες/αμέλειες επί παντός επιστητού. Αυτό θέλησε να μας πει ο Δημήτρης Χαντζόπουλος με εμφανώς λιγότερη φλυαρία.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr