Το δικαστήριο για τον Κολωνό και η φτωχή μάνα

Δίστασα να ξεκινήσω να γράψω, γιατί φυσικά αγνοώ τα πραγματικά περιστατικά. Τα πραγματικά περιστατικά που εκτέθηκαν στη δίκη της φριχτής υπόθεσης της εκπόρνευσης της 12χρονης στον Κολωνό. Και αγνοώ τα πραγματικά περιστατικά γιατί η δίκη έγινε κεκλεισμένων των θυρών και συνεπώς δεν γνωρίζουμε -κανείς μας- βασικά στοιχεία. Τι κατέθεσαν οι ψυχολόγοι, τι προέκυψε από τα μηνύματα στα κινητά τηλέφωνα των πρωταγωνιστών, τι είπε, τι αποκάλυψε το ίδιο το παιδί, τι "έβγαλε" η έρευνα της Αστυνομίας. Βαθύ σκοτάδι στην κυριολεξία.

Η άγνοιά μας δεν εμπόδισε άλλους να βγουν στους δρόμους και να διαδηλώσουν την αντίθεσή τους στην πρόταση της Εισαγγελέως. Που αθωώνει τον βασικό κατηγορούμενο ή καλύτερα το έναν από τους δύο βασικούς κατηγορουμένους, για το αδίκημα του βιασμού και της μαστροπείας. Αν και προτείνει την καταδίκη του για άλλα, εξίσου σοβαρά αδικήματα.

Η αλήθεια είναι ότι η πρόταση μάς σόκαρε. Δυο τινά συμβαίνουν. Ή η Εισαγγελέας είναι τελείως ακατάλληλη για τον ρόλο της, ή τα στοιχεία που εκτέθηκαν, οι αποδείξεις που παρουσιάστηκαν, δεν ήταν επαρκείς για την καταδίκη του. Αν συμβαίνει το πρώτο, ελπίζω το δικαστήριο να διορθώσει την πρόταση. Και θα το κάνει, πόσο μάλλον που η πλειοψηφία του είναι ένορκοι, εκπρόσωποι της κοινωνίας και όχι επαγγελματίες δικαστές.

Αν συμβαίνει το δεύτερο πάντως, αν η Εισαγγελέας αντιστάθηκε στην κοινωνική πίεση και διατύπωσε την πρότασή της με βάση μόνο τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν στη δίκη, μπράβο της. Θέλει κουράγιο και στομάχι. Αλλά έτσι πρέπει να δικάζουν οι δικαστές. Αδιαφορώντας για το τι λέει η κοινωνία, για τις πιέσεις και τις διαδηλώσεις. Με γνώμονα μόνο τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν στη δίκη. Όχι με τα στοιχεία που εμφανίζονται στα φέιγ βολάν στις διαδηλώσεις. Το δικαστήριο είναι Μεικτό Ορκωτό, όχι Λαϊκό.

Μου κάνει επίσης εντύπωση ότι στις διαδηλώσεις αντίδρασης στην πρόταση της Εισαγγελέως, δεν διατυπώνεται μόνο το αίτημα να καταδικαστεί με την πιο αυστηρή ποινή ο ένας από τους πρωταγωνιστές αυτής της θλιβερής ιστορίας- εύλογο αίτημα - αλλά και να αφεθεί ελεύθερη η μητέρα της κοπέλας, οι ευθύνες της οποίας διαγράφονται από τη δικογραφία, με απλά συνθήματα στα πανό.

"Το κράτος ξεπλένει τον Μίχο βιαστή, έξω η μάνα από τη φυλακή" ήταν το ένα από τα πανό που συγκράτησα, "Σε μια κοινωνία γεμάτη από Φτωχές, μπάτσοι Εισαγγελείς ξεπλένουν βιαστές", ήταν το άλλο.

Από πού προκύπτει όμως αυτή η βεβαιότητα, ότι η μητέρα της ανήλικης που προωθούνταν στην πορνεία είναι αθώα; Σίγουρα όχι από τα στοιχεία της δικογραφίας, που δεν γνωρίζουν παρά μόνο οι παράγοντες της δίκης. Ούτε καν από τα λίγα που γνωρίζουμε για την υπόθεση, από τα όσα διέρρευσαν στην αρχή της διαδικασίας, στο στάδιο της προανάκρισης. Μήπως το κουμπί είναι στο "Φτωχές" που έλεγε και το πανό;

Μήπως έχουμε μια τύπου woke ανάλυση της υπόθεσης, όπου η φτωχή μητέρα, θύμα της ταξικής και της φυλετικής διαστρωμάτωσης της κοινωνίας, διπλό θύμα δηλαδή, είναι αδύνατον να είναι ένοχη αφού είναι το θύμα ή εν πάση περιπτώσει έχει όλα τα δυνατά ελαφρυντικά, ενώ ο λευκός άνδρας με τις κομματικές διασυνδέσεις και την οικονομική άνεση, είναι ένοχος για όλο τον Ποινικό Κώδικα;

Αυτό που συγκρατώ επίσης -και αυτό είναι το πιο σημαντικό- είναι μια διάχυτη κοινωνική καχυποψία για όλων των ειδών τις δικαστικές αποφάσεις. Διαδηλώσεις είχαμε και για τον Λιγνάδη, τον οποίο υποτίθεται προστάτευε το σύστημα και οι ελιτ, αν όχι ο ίδιος ο πρωθυπουργός, αντιδράσεις είχαμε ακόμα και για τη μη φυλάκισή του ηθοποιού έως ότου η δίκη του γίνει σε δεύτερο βαθμό, αν και η αλλαγή του Ποινικού Κώδικα έγινε επί ΣΥΡΙΖΑ.

Στα Τέμπη, αν και η δικαιοσύνη τρέχει με γρήγορους ρυθμούς η πλειοψηφία της κοινής γνώμης θεωρεί ότι γίνεται συγκάλυψη και μπάζωμα της υπόθεσης, είναι πρόθυμη δε να δώσει βάρος και πίστη σε εξωφρενικά σενάρια δήθεν εμπειρογνωμόνων, ακόμα και για βαγόνια που χάθηκαν από προσώπου γης και εξαερώθηκαν. Για να μην μιλήσουμε για το λαθρεμπόριο. Στη δίκη για τον Κολωνό τα ίδια. Η Εισαγγελέας συγκαλύπτει, οι ένοχοι μένουν στο απυρόβλητο.

Η διάχυτη κοινωνική δυσπιστία για το σύστημα που εκδίδει αποφάσεις, για το σύστημα που προστατεύει τους εκλεκτούς του, δεν είναι προϊόν της επικαιρότητας. Μπορεί η Νέα Δημοκρατία να έκανε ότι περνούσε από το χέρι της με την Εξεταστική, για να τροφοδοτήσει αυτή τη δυσπιστία του κόσμου για την απόδοση Δικαιοσύνης, μπορεί η προστασία που προσφέρει ο νόμος και το Σύνταγμα στον Κώστα Καραμανλή να προκαλεί, μπορεί και η υπόθεση των υποκλοπών να τροφοδότησε τη δυσπιστία αφού είμαστε ακόμα στο σκοτάδι, αλλά οι ρίζες της είναι βαθύτερες. Είναι μια κοινωνική δυσφορία, που μεταφράζεται σε δυσπιστία για τους θεσμούς και τα πρόσωπα.

Οι Αγανακτισμένοι δεν είναι πια στις Πλατείες, αλλά είναι εκεί. Δεν εξαφανίστηκαν. Αρκεί ένα τυχαίο γεγονός για να τους βγάλει ξανά στους δρόμους. Και φυσικά τροφοδοτούν και ανατροφοδοτούνται από κόμματα και κομματίδια, αριστερά και δεξιά του πολιτικού φάσματος, που ουδόλως ενδιαφέρονται για τη Δημοκρατία. Για την ακρίβεια κάνουν ότι μπορούν για να την υπονομεύσουν.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr