Το τέρας παραμονεύει

Η βεβαιότητα πως την οικονομική κρίση της πανδημίας, θα διαδεχτεί μία περίοδος έντονης ανάπτυξης, έχει επικρατήσει και όλοι προετοιμάζονται πυρετωδώς για να συμμετάσχουν στο πάρτυ. Τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην ΕΕ.

Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική και, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας, περισσότερο επικίνδυνη. Πράγματι, οι προοπτικές της ελληνικής, της ευρωπαϊκής και της παγκόσμιας οικονομίας για τα αμέσως επόμενα χρόνια, δείχνουν εξαιρετικές και προδιαθέτουν για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα με υψηλούς αναπτυξιακούς ρυθμούς. Και δικαιολογημένα. Υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για να συμβεί αυτό. Άφθονα κεφάλαια και νέες τεχνολογίες "καραδοκούν", για εισβάλουν στις οικονομίες που πληρούν τις αναγκαίες και ικανές συνθήκες που αναζητούν.

Υπάρχουν όμως, σημαντικότατοι κίνδυνοι οι οποίοι ελλοχεύουν! Αν δεν αντιμετωπιστούν έγκαιρα και ομαδικά, θα μπορούσαν να δημιουργήσουν τεράστια προβλήματα και μία νέα, ίσως και χειρότερη της παρούσας, οικονομική κρίση. Πρέπει να γίνει κατανοητό πως το μόνο που μπορεί να προκληθεί από την μετατροπή των προσδοκιών σε βεβαιότητα "επέλασης παχέων αγελάδων", είναι προβλήματα. Σοβαρά προβλήματα. Η αύξηση του πληθωρισμού στις ΗΠΑ, που ανακοινώθηκε την προηγούμενη εβδομάδα, μας δίνει μία πρώτη ιδέα ποια και πόσο μεγάλα θα μπορούσαν να είναι αυτά τα προβλήματα.

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, όλοι αναμέναμε μια αύξηση του πάλαι ποτέ τέρατος, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Από την μία πλευρά είχαμε την ευφορία που επέφεραν οι εξαιρετικές επιδόσεις στον εμβολιασμό τους τελευταίους μήνες, τα αλλεπάλληλα "κύματα" QE της Fed και τα "πακέτα" στήριξης τρισεκατομμυρίων δολαρίων ενώ από την άλλη μια φυσιολογική επαναφορά της ζήτησης κοντά στα προ πανδημίας επίπεδα και τα ανοίγματα των οικονομιών διεθνώς. Δεν χρειάζεται κανείς να είναι οικονομική ιδιοφυΐα ή κάτοχος βραβείου Νόμπελ για να περιμένει αξιοσημείωτη αύξηση του πληθωρισμού.

Στην πραγματικότητα όμως, είχαμε διαφορά. Δεν σημειώθηκε μια απλή, δικαιολογημένη αύξηση, αλλά είδαμε εκτίναξη στα υψηλά επίπεδα του 2008. Καμπανάκι ηχηρότατο! Και ελαφρά τρομακτικό, μπορώ να πω...

Σίγουρα, η Ευρώπη δεν είναι Ηνωμένες Πολιτείες. Οι διαφορές στις δομές των δύο οικονομικών χώρων είναι μεγάλες. Αλλά η πρακτικά απεριόριστη ρευστότητα της ΕΚΤ, μπορεί εύκολα ν’ αποδειχθεί μπούμερανγκ και να καταστρέψει ότι έφτιαξε, εάν δεν συνοδευτεί από άλλα, απαραίτητα μέτρα, κυρίως μη δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις.

Σε περίπτωση αδράνειας των κυβερνήσεων σε αυτόν τον τομέα, αφενός το φαινόμενο που παρατηρήθηκε στην Αμερική, σιγά-σιγά, θα μετακομίσει και στα μέρη μας, θέμα χρόνου είναι και αφετέρου, δεν θα είναι προσωρινό, όπως περιμένουν οι περισσότεροι ειδικοί, αλλά μόνιμο. Ή έστω, με διάρκεια κάποιων ετών…

Κανείς δεν θέλει ούτε να ξυπνήσει ξανά ο φόβος του πληθωρισμού στο μυαλό των (κεντρο)ευρωπαϊκών κοινωνιών, ούτε να υποχρεωθούμε να επανέλθουμε σε πολιτικές λιτότητας, περιοριστικά μέτρα και, ταυτόχρονα, σε υψηλά επιτόκια. Ένα τέτοιο περιβάλλον, θα ήταν καταστροφικό για την οποιαδήποτε σοβαρή πιθανότητα γρήγορης ανάκαμψης και ανάπτυξης. Κι ο καλύτερος τρόπος για να υπάρξει αυτό το περιβάλλον, είναι να μην δοθεί η δέουσα προσοχή και να μην γίνουν οι απαραίτητες κινήσεις εγκαίρως.

Μέχρι τώρα, λόγος πραγματικός ανησυχίας στην Ευρώπη, δεν υπάρχει. Με μέσο πληθωρισμό, λίγο πάνω από το 1%, έστω κι αν έχει ανοδική τάση, όλα είναι καλά. Η πορεία είναι αυτή ακριβώς που χρειάζεται η οικονομία και επιθυμεί η ΕΚΤ. Εάν όμως υπάρξει παράδοση στις σειρήνες των θετικών προσδοκιών και μόνο, χωρίς επαγρύπνηση για το ευρύτερο περιβάλλον, το σκηνικό μπορεί ν’ αλλάξει. Και ν’ αλλάξει, πολύ πιο γρήγορα απ’ ότι νομίζουμε.

Αν μας έμαθαν κάτι οι δύο προηγούμενες δεκαετίες, είναι πως η υπέρμετρη αισιοδοξία στην οικονομία, μόνο κακό κάνει…

Πηγή: capital

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr