Υπέρφορτο πλοίο και προεκλογικές σκοπιμότητες

Το πένθος επιβάλει τη σιωπή. Αλλά σε συνθήκες προεκλογικής παρόξυνσης και μάλιστα στην Ελλάδα, όπου το απαραίτητο συστατικό μιας πολιτικής καμπάνιας είναι η παραγωγή συναισθήματος (και ει δυνατόν οργής), αυτό δεν θα μπορούσε να ήταν το αναμενόμενο. Αντί της σιωπής, ζούμε μια φλυαρία κομματικών σκοπιμοτήτων.

Ακόμα και η πρόεδρος της Δημοκρατίας βρέθηκε στο στόχαστρο των νεολαίων του ΣΥΡΙΖΑ, επειδή φωτογραφήθηκε στον φράχτη του Εβρου. Το "επιχείρημα" είναι ότι αν δεν υπήρχε ο φράχτης, οι μετανάστες δεν θα διακινδύνευαν στις θάλασσες και θα είχαν σωθεί. Στην μαλλιαρώς απρεπή και ταυτόχρονα τόσο απλοϊκή "επιχειρηματολογία" των φανατικών ακτιβιστών, η Κατερίνα Σακελλαροπούλου έδωσε τη σωστή και ψύχραιμη απάντηση:

"Ο φράχτης στον Εβρο είναι η προστασία των συνόρων της πατρίδας μου". Δεν θα μπορούσε να διατυπωθεί καλύτερα.

Ακολουθεί λοιπόν η αναζήτηση ενόχων. Επιτρέπει στους ευαίσθητους από την ασφάλεια της απόστασης και από τον καναπέ του σπιτιού τους, να εκφράσουν την οργή τους και να διαδηλώσουν την ηθική υπεροχή τους. Να στηλιτεύσουν τους εγκληματίες- θεσμούς, πρόσωπα και υπηρεσίες- που άφησαν τους ανθρώπους να πνιγούν στη θάλασσα.

Entry του Χρήστου Σπίρτζη που έχει θητεία στην αναζήτηση ενόχων. Οι λιμενικοί επί ΣΥΡΙΖΑ είχαν εντολές να σώζουν ζωές, τώρα οι εντολές άλλαξαν. Τώρα προφανώς οι εντολές είναι να τους πνίγουν. Αλλά δεν φταίνε οι πνίχτες, προσοχή, γιατί και αυτοί ψηφίζουν (σκέφτεται ο πονηρός πολιτευτής). Φταίνε μόνο αυτοί που τους δίνουν ή τους έδιναν τις εντολές, εξήγησε ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ…

Η Αυγή ποντάρει στο συναίσθημα: "Με τον άνθρωπο χωρίς όρους, εμείς έχουμε διαλέξει πλευρά", ήταν χθες ο πρωτοσέλιδος τίτλος, με μια φωτογραφία του Αλέξη Τσίπρα αγκαλιά με έναν νεαρό διασωθέντα από το τραγικό ναυάγιο της Πύλου. Προφανώς οι άλλοι είναι στην άλλη πλευρά. Με τον απάνθρωπο. (σ.σ. Αυτοί οι άλλοι θυμήθηκαν πάντως ότι στο Μάτι ο Αλέξης Τσίπρας δεν αγκάλιασε κανέναν. Ούτε καν προσήλθε στα νοσοκομεία για να εκφράσει τη συμπαράστασή του στους εγκαυματίες και τους συγγενείς τους.)

Η ΕφΣυν αναζητά ενόχους: "Είναι έγκλημα, ζητούνται οι ένοχοι", ήταν ο χθεσινός της τίτλος, με την επισήμανση ότι οι λιγοστές μαρτυρίες και οι ευρωπαϊκοί κανόνες για τη διάσωση, "δείχνουν" ευθύνες του Λιμενικού δια πράξεων ή παραλήψεων. (σ.σ. Οι διεθνείς συνθήκες δεν επιτρέπουν αυτεπάγγελτη παρέμβαση σε διεθνή ύδατα. Για το αν έπρεπε δεδομένων των συνθηκών οι Ελληνες Λιμενικοί να παρέμβουν με τη βία, ακόμα και αν ο πλοίαρχος και οι επιβάτες αρνούνταν τη βοήθεια, αφού προφανώς όσοι ήταν πάνω στο ψαράδικο κινδύνευαν όπως φάνηκε και από την κατάληξη, οι εκτιμήσεις και οι απόψεις διίστανται.)

Το πένθος επιβάλλει στοιχειώδη σοβαρότητα. Είναι ίσως όμως υπερβολή να περιμένεις σοβαρότητα από πολιτικούς που έχουν διακριθεί στην εφηβική αμεριμνησία και στον φανατικό ακτιβισμό. Ετσι ο Κρίτων Αρσένης αλλά και ο Νίκος Φίλης, υιοθετώντας τις καταγγελίες του έτερου φανατικού, επαγγελματία διασώστη Ιάσωνα Αποστολόπουλου, ισχυρίζονται ότι το ναυάγιο προκλήθηκε από το ελληνικό Λιμενικό, που βύθισε το σκάφος των μεταναστών, στην προσπάθειά του να το σύρει με ένα σκοινί. Μια μαρτυρία που δεν επιβεβαιώνεται από κανέναν.

(σ.σ. Ο καλός συνάδελφος Γιάννης Σουλιώτης έγραψε στην Καθημερινή, ότι σύμφωνα με μια μαρτυρία, το ελληνικό Λιμενικό έριξε σκοινί στο ψαράδικο για να πλησιάσει και να δει τι συμβαίνει πάνω στο πλοίο, αλλά οι επιβάτες του το έλυσαν, επιμένοντας ότι δεν θέλουν βοήθεια και θέλουν να συνεχίσουν για την Ιταλία. Όπως σημείωσε ο υπηρεσιακός κυβερνητικός εκπρόσωπος, οι επιβάτες του σκάφους απάντησαν No help, go Italy. Το σκοινί δεν ήταν για ρυμούλκηση, αλλά για να σταθεροποιήσει την επαφή με τα δυο σκάφη. Όλα αυτά ώρες πριν από το ναυάγιο που συνέβη τουλάχιστον δυο ώρες μετά.)

Το πένθος επιβάλει και σεμνότητα. Αλλά αυτό δεν απέτρεψε τον ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Κώστα Αρβανίτη να στολίσει το άρθρο του στο κομματικό έντυπο για την τραγωδία και τις ευθύνες της Ευρώπης (της ίδιας Ευρώπης που αυτός εκπροσωπεί), με μια δική του φωτογραφία gros plan από πρόσφατη ακτιβιστική ενέργεια, κρατώντας ένα πανό με το σύνθημα: It’s a crime, not an accident. Φυσικά με το ανάλογο τεθλιμμένο ύφος που αρμόζει στις περιστάσεις. Αλλωστε και αυτός με τον άνθρωπο είναι. Μας το θύμισε και στον πόλεμο στην Ουκρανία.

Ούτε όμως η φλυαρία ούτε το συναίσθημα, ούτε οι ανεπιβεβαίωτες κατηγορίες που εκτοξεύονται εναντίον του Λιμενικού, ούτε οι ναρκισσιστικές εκδηλώσεις των ευρωβουλευτών, επιτρέπουν συνήθως ορθολογικές και αποτελεσματικές λύσεις. Η Ευρώπη είναι αντιμέτωπη με ένα πρόβλημα που δεν έχει εύκολη λύση. Ή δεν έχει λύση…

Εκατομμύρια δυστυχισμένοι άνθρωποι θέλουν να έρθουν στην πλούσια Ευρώπη, αλλά η Ευρώπη και οι ευρωπαϊκές κοινωνίες δεν τους θέλουν. Τόσο απλό και τόσο περίπλοκο. Όπου τα μεταναστευτικά κύμα ξεπέρασαν το όριο ανοχής των ντόπιων κοινωνιών, τα ακροδεξιά κόμματα εκτοξεύθηκαν με όχημα την οργή για τους μετανάστες και αίτημα την εκδίωξή τους. Οι κοινωνίες αποσυντονίστηκαν, ξέσπασαν επεισόδια. Η Ευρώπη, αμήχανη, περιορίζεται να εγκλωβίζει τους επίδοξους μετανάστες ή και πρόσφυγες σε τρίτες χώρες, όπως η Τουρκία ή η Τυνησία, καταβάλλοντας μεγάλα ποσά ώστε να αποφύγει τις μεταναστευτικές ροές. Για πόσο καιρό όμως; Οι χώρες πρώτης υποδοχής όπως η Ελλάδα και η Ιταλία στενάζουν υπό το βάρος των αφίξεων, οι χώρες του Βορρά όμως αρνούνται να υποδεχθούν το βάρος που τους αναλογεί. Και ας έχει η Ευρώπη ανάγκη από νέο εργατικό δυναμικό. Και ας συρρικνώνεται ο πληθυσμός της.

Χαρακτηριστικό της αμηχανίας της Ευρώπης είναι ότι δεν χρηματοδοτεί φράχτες όπως αυτός του Εβρου, αλλά επιτρέπει φυσικά στα κράτη- μέλη να τους οικοδομούν, αλλά με δικά τους έξοδα. Δεν επιτρέπει τα push backs, αλλά πολλές φορές κάνει τα στραβά μάτια σε τέτοιου είδους πρακτικές- για τις οποίες κατηγορείται και η Ελλάδα- και χρηματοδοτεί στρατιωτικού τύπου αποστολές για την περιφρούρηση των συνόρων. Το ερώτημα είναι για πόσο καιρό θα είναι τέτοιου είδους πολιτικές, η δήθεν λύση στο πρόβλημα. Εως τότε, ένα νέο ναυάγιο όπως αυτό της Πύλου είναι απλά θέμα χρόνου να ξανασυμβεί…

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr