Χορέψτε όσο κρατάει το πάρτι…

1) Το χάσμα και η ελπίδα...

Το πιθανότερο είναι πως το εμβολιαστικό πρόγραμμα θα προχωρήσει τις επόμενες εβδομάδες και θα καταφέρει να ανακόψει το διογκούμενο κύμα της επιδημίας και μαζί με αυτό και το διευρυνόμενο κύμα "κατάθλιψης-δυσαρέσκειας"...

Τούτο, στον βαθμό που δεν θα υπάρξει κάποια δυσάρεστη ανατροπή, σημαίνει πως οικονομία και κοινωνία κατά το δεύτερο εξάμηνο θα εκτιναχθούν σαν πιεσμένα ελατήρια...

Το ερώτημα είναι πόσο θα κρατήσει το "πάρτι" πριν έρθει ο λογαριασμός της επιδημίας με τις συνέπειες των ελλειμμάτων και τη διόγκωση του χρέους.

Κανένας δεν πρέπει να ξεχνά πως χιλιάδες, κυρίως μικρές επιχειρήσεις, έχουν βρεθεί στο "κόκκινο" αυτήν την περίοδο και η επόμενη της επιδημίας ημέρα θα είναι δυσκολότερη από την προηγούμενη.

Ένας σημαντικός αριθμός επιχειρήσεων, κυρίως μεταξύ αυτών που δεν προσαρμόστηκαν την περίοδο της επιδημίας προκειμένου να αναπληρώσουν τις απώλειες μέσω του ηλεκτρονικού εμπορίου, θα κατεβάσουν ρολά.

Χιλιάδες εργαζόμενοι που βιοπορίζονταν την περίοδο της επιδημίας με επιδόματα και έχουν εθιστεί στο μοντέλο της λιτής διαβίωσης με κοινωνικό μισθό, θα αναγκαστούν να αναζητήσουν εργασία σε μια αγορά αρκετά διαφορετική από αυτήν που υπήρχε πριν την επιδημία.

Η ορμή και το χάσμα...

Η επόμενη της επιδημίας ημέρα ξεκινά με την ορμή του ξεσπάσματος των εγκλείστων λόγω καραντίνας ανθρώπων και οικονομικών μονάδων αλλά και το χάσμα που αφήνει η νεκρή περίοδος στην οικονομική δραστηριότητα.

Τούτο μάλλον αποτελεί και μια ευκαιρία (ίσως και την τελευταία) να αλλάξουμε το αδιέξοδο οικονομικό μοντέλο της μεταπολίτευσης που εκτός του τουρισμού (και ιδίως του εύκολου τουρισμού) στηρίχθηκε κυρίως στη "βιομηχανία" της καφετέριας και του σουβλατζίδικου.

Το ευρωπαϊκό σχέδιο ανάταξης της οικονομίας μετά την επιδημία προβλέπει στοχευμένες επενδύσεις που μαζί με τις συμμετοχές του ιδιωτικού τομέα θα προσεγγίσουν τα 60 δισ. ευρώ. Αναμφίβολα αυτό αποτελεί μια ευκαιρία μετασχηματισμού του μη βιώσιμου μοντέλου της μεταπολίτευσης.

Το Σχέδιο έχει τέσσερις κύριους πυλώνες: την ψηφιακή μετάβαση κράτους και επιχειρήσεων, την αύξηση της απασχόλησης, την ενίσχυση της υγείας, της παιδείας, της κοινωνικής συνοχής, την πράσινη οικονομία και την εκτίναξη των επενδύσεων...

Γνωρίζω πολύ καλά τις ενστάσεις που μπορεί να έχει κάποιος σε ένα σχέδιο προώθησης της οικονομικής ανάπτυξης μέσω χαμηλότοκου κυρίως δανεισμού και επιδοτήσεων.

Οι επιτήδειοι ιδιώτες με τους πολιτικούς και γραφειοκράτες του Δημοσίου θα μοιραστούν τα χρήματα υπερτιμολογημένων σχεδίων για επενδύσεις που δεν θα γίνουν ποτέ.

Κάπως έτσι "φαγώθηκαν" μετά το ’80 πάνω από 200 δισ. ευρωπαϊκών επιδοτήσεων και επενδύσεων στη χώρα με μηδενικό ως ελάχιστο αναπτυξιακό αποτύπωμα.

Τι μας εγγυάται πως δεν θα γίνει και αυτήν τη φορά το ίδιο; Τίποτα.

Ούτε το γεγονός πως τα επενδυτικά σχέδια θα αξιολογηθούν από τις τράπεζες που θα αναλάβουν ένα μέρος του ρίσκου αποτελεί σαφή εγγύηση της επιτυχίας. Οι τράπεζες είναι στην κατάσταση που βρίσκονται σήμερα και γιατί τις τελευταίες δεκαετίες μοίραζαν δάνεια και δεν τα εισέπρατταν πίσω με κριτήρια διαπλοκής ή πολιτικού κόστους και όχι αποδοτικότητας μιας επένδυσης.

Φευ όμως η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία...

Ας ελπίσουμε αυτή τη φορά τα πράγματα να είναι διαφορετικά. Το γεγονός πάντως πως την περασμένη εβδομάδας μαζί με τον Πρωθυπουργό στην επίσημη παρουσίαση του σχεδίου "Ελλάδα 2.0" δεν είδαμε τους απίθανους πολιτευτές-κομματάρχες και συνδικαλιστές του δημοσίου να ακονίζουν τα "μαχαιροπήρουνα", αλλά στελέχη άσχετα από τον κομματικό μηχανισμό που θα μπορούσαν κάλλιστα να εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα, αποτελεί μια θετική εξέλιξη.

Θετικό είναι επίσης και το γεγονός πως η ομάδα αυτή κατάφερε να εμφανίσει στην Κομισιόν ένα από τα πληρέστερα σχέδια απορρόφησης των κονδυλίων. Στη χώρα αναμφίβολα έχουν γίνει θετικά βήματα.

Ίδωμεν λοιπόν... και όπως είπαμε η Ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία...

2) Διασκεδάστε όσο διαρκεί το πάρτι...

Καθώς στις διεθνείς χρηματιστηριακές αγορές συνεχίζεται το πάρτι, το ελληνικό χρηματιστήριο εμφανίζει σημάδια επιστροφής ενός... νεκρού στον κόσμο των ζωντανών.

Το πλέον ενδιαφέρον όμως είναι πως οι ταλαντώσεις των τιμών των μετοχών αρχίζουν να έχουν σχέση με επιχειρηματικές εξελίξεις που αφορούν τις επιμέρους εταιρείες ή την αγορά συνολικότερα.

Όταν συμβαίνει αυτό, το θετικό κλίμα μπορεί να αποκτήσει διάρκεια και βάθος.

Τους επόμενους μήνες λοιπόν μάλλον θα δούμε το κλίμα της αγοράς να θερμαίνεται ακόμη περισσότερο. Τούτο έχει διάρκεια όσο στις διεθνείς αγορές επικρατεί το εύκρατο κλίμα και οι δείκτες διατηρούν τα κέρδη τους.

Από την αρχή του χρόνου μέχρι την περασμένη Παρασκευή ο Γενικός Δείκτης κέρδιζε 8,19%, ο DAX περί το 10,12% και ο S&P 500 7,45%. Σε δωδεκάμηνη βάση οι αντίστοιχες αποδόσεις είναι 61,86%, 58,59% και 62,17%.

Το συμπέρασμα που μπορεί κάποιος να βγάλει από αυτή την αναλογική πορεία είναι πως οι αγορές κινούνται με οδηγό τη ρευστότητα που κυκλοφορεί παρά τις δυνατότητες κάθε οικονομίας.

Την άποψή μου για τους φερέλπιδες κερδοσκόπους που ανακαλύπτουν το χρηματιστήριο μετά από 12 χρόνια ανοδικού κύκλου ο οποίος έστειλε τον S&P 500 από τις 666 πάνω από τις 4.000 μονάδες την έγραψα προχθές. Κέρδη θα έχουν ελπίδα να αποκομίσουν όσοι αγοράσουν μέσα στη δεκαετία κάτω από τις 2.000 και πουλήσουν την επόμενη δεκαετία πάνω από τις 5.000 ή και 10.000 μονάδες.

Διασκεδάστε όσο διαρκεί το πάρτι γιατί το επόμενο θα καθυστερήσει...

Πηγή: capital.gr

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr