Ζούμε μια τραγωδία (και δεν το ξέρουμε)

Η περιγραφή για το τι ζούμε τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησης Μητσοτάκη προκαλεί τρόμο, αλλά έχει την εγκυρότητα του πρώην προεδρικού συμβούλου Θανάση Καρτερού:

"Εφτά μήνες ζόφου, κουτσουρεμένοι μισθοί, σακατεμένες δουλειές, ανάπηρη Παιδεία, κωλοπετσωμένοι κολεγιάρχοντες, ρουσφέτια αέρος-αέρος, άρρωστη Υγεία, αστυνομικά χαστούκια σε παιδιά και των γονέων, δωράκια σε όποιον το φυσάει, λογάκια σε όποιον ξεφυσάει. Απάτες, απάτες, απάτες. Και σουτ, η πεινασμένη κοινωνία κοιμάται. Τα χορτάτα ΜΜΕ κοιμούνται.”

Δεν φαίνεται να συμμερίζονται την άποψή του βέβαια οι Έλληνες πολίτες, όπως προκύπτει τουλάχιστον από τις δημοσκοπήσεις, όπου ακόμα και οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ συμφωνούν με βασικές επιλογές της κυβέρνησης, αλλά συμφωνεί τουλάχιστον ο Αλέξης Τσίπρας. Ο οποίος στην τελευταία του περιοδεία απεφάνθη ότι "βρισκόμαστε μόλις επτά μήνες μετά την εκλογική αναμέτρηση του περασμένου Ιουλίου, 7 μήνες μετά τις εκλογές και έχει αρχίσει να φαίνεται ότι όχι μόνο δεν έγινε ο ουρανός πιο γαλανός, αλλά απεναντίας μαύρα σύννεφα έχουν συσσωρευτεί πάνω από την Ελλάδα και οι προσδοκίες που είχαν δημιουργήσει με τη στήριξη των ΜΜΕ και ιδιαίτερα οι προσδοκίες της μεσαίας τάξης διαψεύδονται παταγωδώς”.

Και συνέχισε: "Που είναι η περιβόητη ανάπτυξη του 4% που θα ερχόταν μετά τις εκλογές γιατί εμείς δήθεν την εμποδίζαμε; Πού είναι οι επενδύσεις, πού είναι οι περιβόητες μπουλντόζες στο Ελληνικό; Πού είναι η αύξηση του κατώτατου μισθού ή οι ελαφρύνσεις για τη μεσαία τάξη;" Ελα ντέ.

Εγινε καμία μείωση φόρου; Δόθηκαν αυξήσεις στις συντάξεις; Ξεμπλόκαρε η επένδυση του Ελληνικού. Μην ακούτε τα ΜΜΕ που κοιμούνται, όπως θα έλεγε ο Θανάσης Καρτερός. Όλα ψέματα είναι.

Η περιγραφή της "τραγωδίας” που ζούμε, ενδεχομένως θα προκαλούσε γέλια -για τους υπερβολικούς τουλάχιστον τόνους που χρησιμοποιεί και σίγουρα για την ανακρίβεια των στοιχείων που επικαλείται- αν δεν ήταν ενδεικτική του αδιεξόδου που αντιμετωπίζει ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας.

Αδιεξόδου, όσον αφορά την αντιπολιτευτική τακτική που θα ακολουθήσει- και ακολουθεί- ο επικεφαλής του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Συνηθισμένος σε διχαστικές πολιτικές, σε διχαστικά συνθήματα και σε πολωτικές συμπεριφορές, θα δυσκολευτεί να διαμορφώσει μια πολιτική που να ανταποκρίνεται στις νέες συνθήκες. Νέες συνθήκες όπου οι πολίτες δείχνουν να επιθυμούν εκτόνωση παθών, ήρεμο κλίμα, συναινετικές λύσεις και βελτίωση των οικονομικών τους που δοκιμάστηκαν στην κρίση. Καμία σχέση με τις κραυγές του κ. Τσιπρα και του μέντορά του.

Ή όπως το λέει ο πολιτικός επιστήμονας Τάκης Παππάς: " Καθώς η εμπιστοσύνη στους θεσμούς επιστρέφει και οι 3 εξουσίες του κράτους γίνονται και πάλι διακριτές, η ελληνική κοινωνία δείχνει να εκτιμά τον τεχνοκρατικό προγραμματισμό (αντί ανεύθυνων συνθημάτων), την πολιτική μετριοπάθεια (αντί της πόλωσης), την ενδυνάμωση των θεσμών (αντί της απαξίωσής τους) και τις επιμέρους ρεαλιστικές μεταρρυθμίσεις (αντί της συνολικής ανατροπής του συστήματος). Το ηγετικό φαινόμενο Τσίπρα εμπεριέχει το εξής παράδοξο. Προήλθε αρχικά από την κρίση και στη συνέχεια ανήλθε στην εξουσία χάριν αυτής. Έχασε όμως την εξουσία μόλις επί δικής του πρωθυπουργίας, η χώρα ξέφυγε επιτέλους από τον κλοιό των (αναγκαίων και μη) μνημονίων και η κρίση άρχισε να υποχωρεί. Στο νέο περιβάλλον πολιτικής ομαλότητας, ο Τσίπρας βρίσκεται αντιμέτωπος με το δίλλημα του νέου χαρακτήρα που θα δώσει στην ηγεσία του. Θα προσπαθήσει να αναβιώσει τον ρόλο του παλιού δημεγέρτη όταν οι σημερινοί ψηφοφόροι εντολείς επιζητούν συναινετικές λύσεις; Ή θα επιχειρήσει να προτείνει ένα δικό του εναλλακτικό πρόγραμμα μετριοπαθών μεταρρυθμίσεων, κόντρα στο ριζοσπαστικό του πολιτικό ένστικτο αλλά και απέναντι στο ίδιο του το κόμμα; Η επιλογή δεν είναι μόνο δύσκολη, είναι και αδιέξοδη. ( Καθημερινή της Κυριακής, 02/02/20)."

Οι καταγγελίες του Αλέξη Τσίπρα και οι διαπιστώσεις για την κόλαση που ζούμε εδώ και 7 μήνες, μπορεί να ικανοποιούν ένα στενό πυρήνα ψηφοφόρων του κόμματος της αριστεράς, που θέλει να ακούει τις κραυγές του ηγέτη του, αλλά ούτε ανταποκρίνονται στις νέες συνθήκες, ούτε προσφέρουν εναλλακτική πρόταση.

Με δύο λόγια, όχι μόνο ζούμε την απόλυτη κόλαση αλλά δεν υπάρχει και εναλλακτική. Προς το παρόν ο Μητσοτάκης, παίζει χωρίς αντίπαλο.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr