Bάλτε τον εαυτό σας στη θέση του για να μπορέσετε να καταλάβετε πως νιώθει. Και ίσως το συγκεκριμένο - ή ένα άλλο - σκυλάκι να το λέγαμε και τυχερό.
Που κάποιος το είδε, το πρόσεξε και βρέθηκε να ζει σε ένα καταφύγιο και όχι στο δρόμο, εκτεθειμένο στον θάνατο κάθε λεπτό της ζωής του.
Που στάθηκε τυχερό να ζει σε ένα από τα καταφύγια αδέσποτων ζώων που πραγματικά τα αγαπούν, τα φροντίζουν, τα νοιάζονται και δεν στερούνται φαγητού, περίθαλψης και κάθε αναγκαίας για την ευζωία τους παροχής.
Ομως, όση αγάπη και φροντίδα και αν παίρνουν τα ζώα από τους εθελοντές, τους φροντιστές - πείτε τους όπως θέλετε - κάθε καταφυγίου, δεν είναι το σπίτι τους. Κάθε πλάσμα χρειάζεται τους δικούς του ανθρώπους.
Σκεφτείτε το. Ποιο έμψυχο πλάσμα αξίζει να ζει μόνο του, χωρίς τους δικούς του αγαπημένους, με ασφάλεια.
Κάθε αδέσποτο ζώο αξίζει ένα σπίτι και πολλή αγάπη και οι άνθρωποι που επιλέγουν να αποκτήσουν κατοικίδιο από καταφύγια σώζουν κυριολεκτικά όχι ένα αλλά δύο ζώα, αφού τη θέση αυτού που φεύγει θα καλύψει ένα άλλο από το δρόμο.
"Μέσα στη νύχτα πώς φοβάμαι το σκοτάδι, κάπου ξημέρωσε μα εδώ έμεινε βράδυ", γράφει στην ανάρτησή του το Save a Greek Stray με τη φωτογραφία της Αριελ, που σας συστήσαμε τις προηγούμενες ημέρες.
Αν μπορούσατε να μπείτε στη θέση τους ή καλύτερα αν τολμούσατε να μπείτε στη θέση τους θα αντέχατε την κατάσταση που βιώνουν;
Αναλογιστείτε τη ζωή των αδέσποτων, που ψάχνουν φαγητό και κάπου να κοιμηθούν εξαθλιωμένα με τα μάτια ανοιχτά από το φόβο.
Αδέσποτα που λιμοκτονούν και πεθαίνουν κάθε μέρα από αρρώστιες γιατί είναι υποδεέστερα του ανθρώπου και όσοι κι αν τα προστρέξουν ποτέ δεν είναι αρκετοί.
Γιατί ο καθένας μπορεί να τα αγνοεί, να τα τρομάζει ή να τα πετά επειδή πια του είναι βάρος.
Ποιο πλάσμα αξίζει τέτοια ζωή;