Κάτω από τα βρώμικα, κατσιασμένα μαλλιά της ήταν ένας σκελετός. Η Αλεξία ζούσε στο δημοτικό κυνοκομείο Τρίπολης, σε μια πτέρυγα όπου δεν ήξερες ποιο σκυλί εκεί μέσα να πρωτολυπηθείς και για ποιο να πρωτοκλάψεις.
Το ένα ήταν πιο άθλιο από το άλλο, όλα ήταν σκελετωμένα, όλα με δερματικά, όλα κυκλοφορούσαν σαν ζωντανοί νεκροί.
Την πρωτοείδαν τον Οκτώβρη στη δράση στειρώσεων του Save a Greek Stray- μια σκυλίτσα που έμοιαζε λες και είχε ξεχάσει ότι ζει, και απλά στεκόταν στα πόδια της και κοιτούσε με τα δύο ολοστρόγγυλα ματιά της.
Της πήρε καιρό να πάρει βάρος και να συνέλθει. Πλέον είναι πανέμορφη, το μαλλί της είναι μεταξένιο και απίστευτα απαλό, και το χαμόγελό της είναι από τα πιο όμορφα που υπάρχουν.
Είναι γλυκιά, τρυφερή, λίγο διστακτική όταν βρίσκεται σε μέρη που δεν γνωρίζει, αλλά συνεργάσιμη και απίστευτα χαρούμενοι ακόμα και με τα ελάχιστα που της δίνεις κάθε φορά. Είναι γεννημένη το 2021, και ψάχνει το παντοτινό της σπίτι.
Τώρα πια έχει ολόδικη της σελίδα για να μιλάτε και να έχετε επικοινωνία στο saveagreekstray.org