Όταν η Μπάρμπι μπήκε στην αγκαλιά του Save a Greek Stray μαζί με μερικά ακόμα σκυλιά από το δημοτικό κυνοκομείο Τρίπολης, βγήκε από το βαν και δεν άρχισε να τρέχει πέρα δώθε, να μυρίζει και να χαίρεται.
Έμεινε εκεί γύρω, μαζί τους. Έπεφτε κάτω και έδειχνε την κοιλιά της, όπου πήγαιναν πήγαινε, και όταν αρχισαν να οδηγούν το κάθε σκυλί στο κλουβί του, αυτή τους ακολούθησε χωρίς λουρί, θεωρώντας αυτονόητο πως όπου πάνε όλοι θα πρέπει να πάει και αυτή. Αυτό και μόνο λέει πολλά για τον χαρακτήρα της.
Η κινητήριος δύναμή της και αυτό που την ενεργοποιεί δεν είναι το φαγητό, δεν είναι η τάση να κυνηγήσει κάτι, να μυρίσει, να παίξει. Η έμφυτη τάση της είναι να ακολουθεί, να συμμετέχει, να είναι μέλος αυτού που γίνεται στην αγέλη της, ακόμα και αν η αγέλη της αποτελείται τη δεδομένη στιγμή μόνο από έναν άνθρωπο και αυτή.
Κάθε φορά που την παίρνουν για βόλτα πηγαίνει, καθε φορά που την παίρνουν στο γραφείο συνεργάζεται, κάθεται, προσπαθεί να κάνει ό,τι της δείξεις ότι πρέπει να κάνει, και είναι με όλο της το είναι εκεί, μαζί σου, συγκεντρωμένη σε αυτό που κάνετε μαζί και επικεντρωμένη σε σένα.
Αν ήταν κορίτσι θα ήταν αυτό που λέμε κοπελάρα. Ψηλή αλλά όχι γεροδεμένη, με κοριτσίστικα χαρακτηριστικά, μακριά ξανθά μαλλιά, γλυκό πρόσωπο, σχεδον μωρουδικό και τρόπους. Είναι ένα σκυλί που πραγματικά μοιάζει να έχει μεγαλώσει με τρόπους, που ξέρει να συμπεριφέρεται, που ξέρει να κανει ότι είναι πρέπον την κάθε χρονική στιγμή. Είναι υπέροχη και πανέξυπνη. Είναι γεννημένη το 2020, εμβολιασμένη, στειρωμένη και υγιής και ψάχνει το παντοτινό της σπίτι.
Η Μπάρμπι μας περιμένει στη σελίδα της στο saveagreekstray.org