
Ο Φαήλος Κρανιδιώτης αποχαιρετώντας τον πιο πιστό του φίλο σε μακροσκελή του ανάρτηση αφηγείται τον κύκλο της ζωής του στην οικογένειά του και πόσο σημαντικός ήταν για τις ζωές όλων.
Ο Ράινο, έφυγε αιφνίδια από συστροφή στομάχου και όπως εξηγεί παρά τον αγώνα ταχύτητας της οικογένειας για τη διάσωσή του, δεν πρόλαβαν να τον σώσουν. "Η μόνη φορά που μας στεναχώρησε ήταν αυτή", γράφει ο πολιτευτής.

"Εάν υπάρχει κάποιος Παράδεισος για τα καλόψυχα πιστά σκυλιά, το Ραϊνάκι μας θα είναι εκεί που έχει δροσερό νερό, άπλα για τρέξιμο, φίλους για παιχνίδι και τίποτα να εμποδίζει το βλέμμα του προς εμάς, γιατί το μόνο που δεν του άρεσε ήταν να είναι, έστω για λίγο, μακριά μας.", συγκινεί για την απώλεια του σκύλου του.

H ανάρτησή του
"Ο Ράϊνο, το πιο γλυκό και τρυφερό σκυλί, ο πιο καλόψυχος γίγαντας, έφυγε αιφνίδια από συστροφή στομάχου. Παρά τον αγώνα ταχύτητας δεν προλάβαμε. Η μόνη φορά που μας στεναχώρησε ήταν αυτή. Ήταν κομμάτι της οικογένειας μας για οκτώμιση χρόνια, προστάτης των γονιών μου όσο ήταν στο κτήμα, αχώριστη σκιά της αδυναμίας του, της μεγάλης μου κόρης, όλους μας αγαπούσε αλλά πάντα διάλεγε στο τέλος να πάει στην αγκαλιά της, να κάτσει στα πόδια της και καθε φορά που έλειπε, όταν γυριζε, της έκανε υποδοχή σαν να γυρισε απο την Τροία. Η πιο καλή παρέα όταν τον είχα στο γραφείο, ξαπλωνε διπλα μου ή κάπου κοντά μου, για να μπορεί να με βλεπει, μόλις ανοιξει τα ματια του. Όταν έγραφα και διάβαζα για ώρες, με "ενοχλούσε" για να τον αγκαλιάσω, να τον χαϊδέψω και να του πω γλυκόλογα κι ύστερα ξάπλωνε πάλι κοντά στην καρέκλα μου, για να έρθει πάλι σε λίγο για νέα δόση αγκαλιάς, να του τρίβω τις απαλές ζεστές αυτάρες του και να του λέω πόσο ομορφος είναι, πως είναι το κουταβάκι μας και πως τον αγαπώ πολύ. Το πρωΐ ακούγαμε τα βήματα του όταν ερχόταν και στεκόταν δίπλα στο κρεβάτι, περιμένοντας την πρωινή βόλτα, σιωπηλός και ακίνητος σαν άγαλμα, μέχρι να ανοίξουμε τα μάτια. Απίστευτος χαρακτήρας, δεν έκανε ποτέ την παραμικρή ζημιά, καλός με τους ανθρώπους και τα άλλα ζώα. Μόνο όταν ένα λευκό πιτ μπουλ, χωρίς λουρί, διανοήθηκε να του δείξει δόντια και να κινηθεί επιθετικά, το πάτησε κάτω, κυριολεκτικά. Εάν υπάρχει κάποιος Παράδεισος για τα καλόψυχα πιστά σκυλιά, το Ραϊνάκι μας θα είναι εκεί που έχει δροσερό νερό, άπλα για τρέξιμο, φίλους για παιχνίδι και τίποτα να εμποδίζει το βλέμμα του προς εμάς, γιατί το μόνο που δεν του άρεσε ήταν να είναι, έστω για λίγο, μακριά μας. Καλό ταξίδι, αγοράκι μου. Ευχομαι τώρα να είσαι δίπλα στον πατέρα μου, που όταν καθόμαστε στο τραπέζι για φαγητό, πάντα σου έδινε στα κρυφά λιχουδιές κάτω από την μασχάλη του κι εμείς τον μαλώναμε, γιατί σε προσέχαμε στα πάντα, για να ζήσεις καλά και όσο περισσότερο καταφέρναμε. Συγγνώμη, που δεν τα καταφέραμε περισσότερο, όμως, από την πρώτη στιγμή μέχρι και τώρα, σε αγαπήσαμε με όλη την δύναμη της ψυχής μας, αξεχώριστο μέλος της οικογένειας μας, προσπαθώντας να φτάσουμε, έστω λίγο, την δική σου άδολη και χωρίς όρους".
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr