Το ΚΚΕ πήγε Ανάφη: Εκδήλωση και μνημείο για τους εξόριστους - "Ακόμη αντηχούν τα λόγια του Γληνού" [εικόνες - βίντεο]

902.gr

Με χειροκροτήματα και συνθήματα πραγματοποιήθηκαν τα αποκαλυπτήρια του μνημείου του ΚΚΕ για τους εξόριστους στην Ανάφη.

Τα αποκαλυπτήρια έγιναν από τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα και τον δημιουργό του, γλύπτη Αντώνη Μυρωδιά. Στη συνέχεια, κατέθεσαν στεφάνι στο Μνημείο εκ μέρους της Κεντρικής Επιτροπής ο Δημήτρης Κουτσούμπας και εκ μέρους του ΚΣ της ΚΝΕ ο Γραμματέας του Νίκος Αμπατιέλος.

Το Μνημείο έχει εγκατασταθεί στην αρχή του παλαιού οικισμού των εξόριστων.

Το γλυπτό είναι ουσιαστικά εικονοποιημένη αναφορά του συνθήματος "...σπάμε τις αλυσίδες", εκφράζοντας τη στάση των εξόριστων.

Διαβάστε Επίσης

Πρωτομαγιά: Συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα με την παρουσία Κουτσούμπα [εικόνες]

Σε εκδήλωση για το μνημείο μίλησε ο Δημήτρης Κουτσούμπας, ο οποίος μεταξύ άλλων ανέφερε:

"Βρισκόμαστε εδώ, στην Ανάφη, το νησί που σε εποχές σκοτεινές, σε μέρες μαύρες για τον τόπο και τον λαό μας, φωτίστηκε από το μεγαλείο της θυσίας των συντρόφων μας.

Αν σήμερα χρειάζονται μερικές ώρες στη θάλασσα για να βρεθεί κάποιος στην Ανάφη, τότε, το ταξίδι αυτό, διαρκούσε μερόνυχτα και οδηγούσε με τη βία τους συντρόφους μας στην απομόνωση από την κοινωνική και πολιτική ζωή.

Το λιμάνι, τα μονοπάτια, οι ξερές πέτρες και τα απόκρημνα βράχια, που σήμερα κάποιοι από εμάς αντικρίζουν για πρώτη φορά, μάς είναι γνώριμα, μέσα από τις διηγήσεις, τους στίχους και τα λόγια των συντρόφων μας, που μαρτύρησαν σε αυτόν εδώ τον τόπο.

Το αποτύπωμά τους παραμένει χρόνια και χρόνια, ανεξίτηλο.

Ακόμα αντηχούν τα λόγια του Δημήτρη Γληνού, τα κλάματα της μικρής Αγνής, της κόρης της Ηλέκτρας Αποστόλου.

Μόλις λίγων ημερών έφτασε με την εξόριστη μητέρα της στην Ανάφη και μεγάλωσε μέσα στις αγκαλιές των εξόριστων.

Για πολλές δεκαετίες, οι εξορίες και οι φυλακές, αποτέλεσαν τα βασικά όπλα της κυρίαρχης τάξης στην Ελλάδα.

Με αυτά τα όπλα προσπάθησαν να αντιμετωπίσουν τους αγώνες της εργατικής τάξης και της αγροτιάς, που φούντωναν σε όλη την περίοδο του Μεσοπολέμου.

Η μορφή της αστικής εξουσίας άλλαξε αρκετές φορές.

Είτε με βασιλιά, είτε χωρίς, είτε με κοινοβουλευτική δημοκρατία, είτε με δικτατορική κυβέρνηση, τόσο επί Βενιζέλου και Τσαλδάρη, όσο και επί Μεταξά, ο ταξικός χαρακτήρας της εξουσίας παρέμεινε αναλλοίωτος.

Ο αντικομουνισμός, το ταξικό μίσος ενάντια στο εργατικό κίνημα, υπήρξε η κοινή συνισταμένη όλων των αστικών κυβερνήσεων.

Εκτός από την Ανάφη, πολλά ελληνικά νησιά μετατράπηκαν, για μια περίπου τριακονταετία, σε τόπους απομόνωσης και μαρτυρίου για τους κομμουνιστές και άλλους αγωνιστές.

Ανάμεσα σε πολλά άλλα και γνωστά, όπως το κολαστήριο της Μακρονήσου, είναι η Αμοργός, η Άνδρος, ο Αη Στράτης, η Γαύδος, η Γυάρος, η Κέα, η Κίμωλος, η Ιθάκη, η Μήλος, οι Παξοί, η Σαντορίνη, η Σέριφος, η Σίκινος, η Σκύρος, η Φολέγανδρος, τα Ψαρά.

Η Ανάφη δέχτηκε τον πρώτο κομμουνιστή με την επικράτηση της δικτατορίας του Πάγκαλου το 1925. Από τότε το νησί δεν έμεινε δίχως κομμουνιστές.

Το 1929, με την ψήφιση του Ιδιώνυμου από τη βενιζελική κυβέρνηση εκτοπίστηκαν στο νησί όλο και πιο πολλοί αγωνιστές.

Το 1936 πια, η μεταξική δικτατορία στέλνει καραβιές.

Αργότερα, στις μαύρες μέρες του φασισμού, όταν οι Ιταλοί του Μουσολίνι εισέβαλαν στην Ελλάδα, οι 220 εξόριστοι της Ανάφης, ακολούθησαν τη μοίρα όλων των εξόριστων και φυλακισμένων αγωνιστών εκείνης της περιόδου.

Παραδόθηκαν έτοιμη λεία "προς σφαγή" στον κατακτητή.

Στάθηκαν ατρόμητοι μπροστά στα εκτελεστικά αποσπάσματα, άφοβοι ενάντια στους καταχτητές και τους κάθε λογής συνεργάτες τους.

Το 1943-44, οι Αναφιώτες εξόριστοι, μεταφέρθηκαν σε άλλους τόπους εξορίας, σε νησιά αλλά και στο Χαϊδάρι.

Από τους 200 εκτελεσθέντες την Πρωτομαγιά του 1944, οι 70 ήταν Αναφιώτες εξόριστοι.

Μαζί με τους συντρόφους μας από την Ακροναυπλία, στήθηκαν στον τοίχο της Καισαριανής, τίμησαν με τη ζωή και κυρίως το θάνατό τους, τον όρκο τους στο κόμμα και το λαό μας.

Από το 1947 και μέχρι το 1949, στην Ανάφη φτάνουν παλιοί γνώριμοι και νέοι εξόριστοι, οι κομμουνιστές και οι φίλοι του ΚΚΕ, ο ανθός του ελληνικού λαού, αυτοί που δημιούργησαν το έπος της ΕΑΜικής Αντίστασης και απελευθέρωσαν την Ελλάδα από την τριπλή φασιστική κατοχή.

Διεκδίκησαν την πρόοδο και την ευημερία του λαού και "ανταμείφθηκαν" από το αστικό κράτος με την εξορία και τα βασανιστήρια.

Το 1947, στην Ανάφη, κρατούνταν 262 εξόριστοι, ανάμεσά τους 30 γυναίκες και 2 παιδιά.

Το φως που αναφαίνεται και διατηρείται αναλλοίωτο μέχρι σήμερα είναι η Ανάφη του Γληνού, της Ηλέκτρας, του Νικολαϊδη, της Σκοδιδάκη, του Βασάλου, του Σιάντου, του Σβώλου, του Θέου, του Λάσκαρη, του Πορφυρογένη, του Βέρβερη.

Και συνέχισε ο κ. Κουτσούμπας:

"Ανάμεσά τους και η συντρόφισσα μας Ηλέκτρα Αποστόλου. Το 1939, μεταφέρεται ετοιμόγεννη στο Τμήμα Μεταγωγών του Πειραιά.

Εκεί θα φέρει στον κόσμο την κόρη της Αγνή.

Λίγες μόνο ημέρες αργότερα, στο λιμάνι της Ανάφης, οι σύντροφοι υποδέχονται την Ηλέκτρα, με το μωρό στην αγκαλιά.

Με το ένα χέρι θήλαζε το παιδί της και με το άλλο δούλευε, στην Ομάδα όπως όλοι.

Ήταν ακούραστη, στη μορφωτική δουλειά ως δασκάλα, αλλά και στις χειρωνακτικές εργασίες, στη λάντζα, στα συνεργεία των γυναικών, στην περιποίηση των αρρώστων.

Πάντα πρόθυμη και γελαστή με τους συντρόφους της.

Δεν λύγισε, δεν λιγοψύχησε, ούτε απέναντι στις κακουχίες της εξορίας, ούτε αργότερα στις ανακρίσεις και στα βασανιστήρια.

Οι εξόριστοι επισκεύασαν τα παλιά και ερειπωμένα σπίτια. Τα διαμόρφωσαν σε θαλάμους και κατοικούσαν ομαδικά.

Φίλες και φίλοι

Το ΚΚΕ, στην ιστορική διαδρομή του, διαμόρφωσε ανθρώπους με υψηλά ιδανικά, πιστούς επαναστάτες, άξιους αγωνιστές.

Οι Αναφιώτες εξόριστοι ακολούθησαν τον δρόμο του αγώνα και της αυτοθυσίας, πριν φτάσουν εδώ αλλά και σε όλη τη διάρκεια της εξορίας τους.

Ο δρόμος αυτός πέρασε από τις γειτονιές της Ελλάδας, τα εργοστάσια, τα γιαπιά και τα χωράφια, τις φυλακές και τις εξορίες, τα βουνά και τα ξερονήσια.

Τα βήματά τους ήταν σταθερά, χάραξαν βαθιά και διαπέρασαν κάθε γωνιά της Ελλάδας.

Στον βηματισμό τους συνεχίζουμε.

Στα μονοπάτια που χάραξαν περπατάμε και συναντιόμαστε σήμερα εδώ, στην Ανάφη των ηρώων της τάξης μας.

Η επαναστατική θεωρία, οι επεξεργασμένες θέσεις του ΚΚΕ, αποκτούν υλική δύναμη στους καθημερινούς αγώνες της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.

Ανοίγουν το δρόμο για τον κόσμο που οραματίστηκαν οι σύντροφοί μας, για τον κόσμο που προσδοκούν οι σημερινές γενιές των κομμουνιστών.

Έναν κόσμο ελεύθερο από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, έναν κόσμο απαλλαγμένο από κρίσεις, φτώχεια και πολέμους, το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Πάνω σε αυτό το νησί του Αιγαίου τιμούμε τους εκατοντάδες πρωτοπόρους αγωνιστές του λαού μας, στην πλειοψηφία τους μέλη, στελέχη και οπαδοί του ΚΚΕ.

Στο βράχο της Ανάφης, στάθηκαν βράχοι αντοχής και αυτοθυσίας.

Στο βράχο της Ανάφης, στεκόμαστε με σεμνότητα και περηφάνια μπροστά στο μνημείο, με το οποίο η Κεντρική Επιτροπή τιμά τη μνήμη τους.

Το αφαιρετικό ύφος του μνημείου δένεται με τον πλούτο της ιστορίας που συμπυκνώνει.

Το λευκό μάρμαρο και ο διαβρωμένος χάλυβας, δένουν σε πλήρη αρμονία το κυκλαδικό τοπίο, με τη βασική αντίθεση που σε αυτόν τον τόπο γιγαντώθηκε.

Οι εξόριστοι και οι δεσμώτες τους, η αυτοθυσία και η βαρβαρότητα, παίρνουν σε αυτό το μνημείο μορφή, που θα παραμείνει αναλλοίωτη στον χρόνο.

"Το γλυπτό είναι εντέλει μια εικονοποιημένη αναφορά του συνθήματος "...σπάμε τις αλυσίδες", εκφράζοντας την ευγένεια, τη δύναμη και την αλύγιστη στάση των εξόριστων, δίνοντας παράλληλα ένα "επικό", διαχρονικά δυναμικό και ελπιδοφόρο μήνυμα …", όπως αναφέρει ο σπουδαίος γλύπτης και δημιουργός του έργου, Αντώνης Μυρωδιάς.

Ευχαριστούμε θερμά τον Αντώνη Μυρωδιά για το έργο του, για το καθήκον που ανέλαβε και εκπλήρωσε με ευθύνη, σεβασμό και βέβαια επιτυχία.

Ευχαριστούμε θερμά και όλους τους συντρόφους μας που συνέβαλαν στην περάτωση του μνημείου.

Η συμβολή τους είναι πολύτιμη στην προσπάθεια του ΚΚΕ να καταγραφεί η ιστορική μνήμη, να αποδοθεί η τιμή που αξίζει στους συντρόφους μας, να παραμείνει ζωντανό το παράδειγμά τους.

Ως πηγή έμπνευσης, οδηγός στους σύγχρονους αγώνες της εργατικής τάξης.

Ευχαριστούμε θερμά τον δήμαρχο Ιάκωβο Ρούσο για την ολόπλευρη βοήθειά του.

Στο πρόσωπό του ευχαριστούμε και όλους τους κατοίκους του νησιού που αγκάλιασαν και στήριξαν κι αυτοί με τη σειρά τους την προσπάθειά μας με το μνημείο αυτό να τιμήσουμε τους συντρόφους μας.

Οι θυσίες και τα έργα των συντρόφων μας, είναι η δική μας κληρονομιά, η διαθήκη τους προς όλους μας, που ποτέ δεν ανοίχτηκε… γιατί αυτοί δεν πέθαναν ποτέ.

Η Ανάφη του φωτός, της φωτιάς που καίει ακόμα.

Δανείζομαι τους στόχους των Υπεραστικών:

"Εμείς. Θα γίνουμε φωτιά μέσα στον πάγο.

Εμείς. Θα σπάσουμε του ανήφορου το αδράχτι.

Εμείς. Κρατώντας πάλι κόκκινες σημαίες.

Εμείς. Με ανάσα των νεκρών μας τους αγώνες".

Μετά την ολοκλήρωση της ομιλίας του, ο Δημήτρης Κουτσούμπας, δώρισε στον δήμαρχο Ανάφης το λεύκωμα για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ και δύο πίνακες με ανατυπωμένες σε καμβά χειρόγραφες παράνομες εφημερίδες των εξόριστων από το 1939, τον "Αντιφασίστα" και τη "Νειότη".

Επίσης η ΚΕ του ΚΚΕ και η "Σύγχρονη Εποχή" προσέφεραν εκδόσεις για τον εμπλουτισμό της βιβλιοθήκης του νησιού.

Από τη μεριά του ο δήμαρχος, Ιάκωβος Ρούσσος, έδωσε στον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ μία αναμνηστική μινιατούρα καραβιού, στη μνήμη των αγωνιστών εξόριστων της Ανάφης.

Διαβάστε Επίσης

Λαμπάδες Κουτσούμπας: Έγιναν viral και το εργαστήριο δεν προλαβαίνει να τις κατασκευάζει [εικόνες]

Πηγή: 902.gr

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr