Η εικαστικός και συγγραφέας Μαρία Φραγκουδάκη μάς λέει την ομορφότερη ευχή που της έδωσε ο Διονύσης Σαββόπουλος

Η εικαστικός Μαρία Φραγκουδάκη, μετά από μία επίσκεψή της στην Αμυμώνη, ξεκίνησε να γράφει ποιήματα για παιδιά. Τα πρώτα της βήματα στη συγγραφή, τα έκανε γράφοντας τους στίχους του τραγουδιού "Θα σ’ το φωνάζω δυνατά".

Το 2024 κυκλοφόρησε η πρώτη της ολοκληρωμένη ποιητική συλλογή με τίτλο "Πάμε να πιάσουμε ουρανό", σηματοδοτώντας ένα νέο δημιουργικό κεφάλαιο στη μέχρι τώρα πορεία της. Μια συλλογή με παιδικά ποιήματα γεμάτα συναισθήματα και εικόνες, για τη σχέση του γονέα με το παιδί.

"Οι λέξεις μου έρχονταν στο μυαλό σαν χείμαρρος και βιαζόμουν να αποτυπώσω στο χαρτί όλες τις λέξεις για να μην 'χάσω' καμία. Το ένα ποίημα έγιναν 50 και η ανάγκη μου να γράφω όλο και μεγάλωνε. Γράφω έχοντας την ανάγκη να εκφράσω τη φωνή της μαμάς που βλέπει τα παιδιά της να μεγαλώνουν και που νιώθει μια απέραντη αγάπη γι’ αυτά. Γράφω ως μαμά της Νεφέλης, του Γιάννη και της Λουΐζας και αποτυπώνω χωρίς δεύτερη σκέψη όλα τα συναισθήματα που έχω χωρίς να φιλτράρω ή να αλλάζω κάτι. Η ομοιοκαταληξία με βοηθάει γιατί ως άνθρωπος έχω μια λυρικότητα στον τρόπο που σκέφτομαι, όπως έχω μια χορογραφία στο μυαλό μου όταν είμαι στο στούντιο μου και ζωγραφίζω. Τα ποιήματά μου, προορίζονται και για παιδιά και για ενηλίκους, καθώς είναι η ίδια φωνή της μαμάς που μιλάει και εμπνέεται από όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω της, και στις δύο περιπτώσεις", λέει η Μαρία Φραγκουδάκη στο TheTOC για το πώς της γεννήθηκε η ανάγκη να γράψει ποιήματα για παιδιά.

Όσο για το πώς προέκυψε ο τίτλος του βιβλίου, η ίδια μας λέει: "Προέκυψε από το ποίημα "Πάμε να πιάσουμε ουρανό" και από την ασφάλεια που εύχομαι να έχουν όλα τα παιδιά του κόσμου, ότι με την απέραντη αγάπη των γονιών τους, μπορούν να καταφέρουν ακόμα και αυτό που φαντάζει να είναι ακατόρθωτο".

Πάμε ξανά σε μέρος γνώριμο να πιάσουμε ουρανό.
Σε θυμάμαι πάντα σαν όνειρο φανταχτερό.
Μες στο σκοτάδι χαμόγελο φωτεινό, μάτια λαμπερά,
που όταν τα αντικρίζω με πλημμυρίζουν χαρά.
Περηφάνια, ελπίδα, ζωντάνια, ΕΣΥ
πάντα να μου πεις τις ιστορίες σου δίχως γιατί.
Όσο και αν έλειψα, εσύ εκεί.
Χαμογελάς και όλα τα ξεχνάς
σαν ένα παιδί...

Ένα ποίημα που μου κέντρισε το ενδιαφέρον διαβάζοντας το βιβλίο ήταν το "Τρέχει ο χρόνος". Ρώτησα τη συγγραφέα πώς ο χρόνος επηρεάζει τη δική της εξέλιξη και τη ζωή της.

"Ο χρόνος με τρία μικρά παιδιά είναι μια μεγάλη πρόκληση για μένα. Το ποίημα 'Τρέχει ο χρόνος' είναι ακριβώς αυτό που νιώθω και σήμερα, ότι δηλαδή μου φεύγει ο χρόνος, ξεγλιστράει μέσα από τα χέρια μου και πως πρέπει συνέχεια σαν ζογκλέρ να αξιολογώ και να αποφασίζω που θα δώσω έμφαση και προτεραιότητα κάθε στιγμή. Η συγγραφή και τα εικαστικά είναι εσωτερική μου ανάγκη, οπότε πολλές φορές δεν έχω επιλογή, πρέπει να γράψω και πρέπει να ζωγραφίσω! Αισθάνομαι σαν ένα φτερούγισμα μέσα μου που όλο και φουντώνει, που πρέπει να εκτονωθεί. Έχω μάθει να συγκεντρώνομαι και να βγάζω δουλειά μέσα σε 10’. Έχω μάθει να απομονώνω ήχους και να γράφω μέσα σε ταξί, έξω από θέατρα, στη στάση του σχολικού, αργά το βράδυ, τα ξημερώματα πριν το ξυπνητήρι. Αλλά όλο αυτό μ αρέσει. Με κάνει να νιώθω ζωντανή, γεμάτη έμπνευση και με γεμίζει. Νιώθω ότι μέσα μου ρέουν ιδέες που σαν παιδί θέλω να πραγματοποιήσω 'τώρα!'".

Όσο για το αγαπημένο της ποίημα από το βιβλίο της; "Είμαι πολύ δεμένη με όλα μου τα ποιήματα. Πολύ δύσκολο να τα ξεχωρίσω! Ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια που έχει μελοποιηθεί, και ελπίζω σύντομα να κυκλοφορήσει και ως τραγούδι, είναι το "Ευχή Αγγέλου" που το έγραψα και το αφιέρωσα στον Διονύση Σαββόπουλο όταν μια καλοκαιρινή μέρα του Ιουνίου, μου έδωσε μια πολύ όμορφη ευχή: 'να είναι πάντα τα καλοκαίρια σας χρυσά'".

Διαβάστε Επίσης

Οι 5 φορές πριν τη "Μεγάλη Χίμαιρα" που είδαμε βιβλία του Καραγάτση να μεταφέρονται στην οθόνη

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr