Πέθανε στα 101 του χρόνια ο διανοούμενος και δημοσιογράφος Δημήτρης Ραυτόπουλος

Έφυγε από τη ζωή στην ηλικία των 101 ετών ο Δημήτρης Ραυτόπουλος, κριτικός, δοκιμιογράφος και δημοσιογράφος.

Η σταδιοδρομία του Ραυτόπουλου, ο οποίος συγκαταλέγεται στους σημαντικότερους εκπροσώπους της μαρξιστικής κριτικής στη μεταπολεμική περίοδο, έχει τις ρίζες της στο περιοδικό της ΕΠΟΝ "Νέα Γενιά" και στην εφημερίδα του "ΕΑΜ" Ελεύθερη Ελλάδα.

Μαζί με τον λογοτέχνη και κριτικό Κώστα Κουλουφάκο, ο οποίος οργάνωσε στην αντιστασιακή ομάδα "Ελεύθεροι Έλληνες" με αποτέλεσμα το 1941 να συλληφθεί και να φυλακιστεί στο Σπολέτο της Ιταλίας, τον αντιστασιακό ποιητή Τίτο Πατρίκιο, και τον Πορφύρη Κονίδη, γνωστός λογοτεχνικά ως Κ. Πορφύρη, δημιούργησαν το αριστερό περιοδικό "Επιθεώρηση Τέχνης", το οποίο κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 1954 μέχρι τον Φεβρουάριο 1967, όταν και έκλεισε με την επιβολή της δικτατορίας.

Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1924. Από τα εφηβικά του χρόνια εντάχθηκε στην Αριστερά. Παρά τις πολιτικά φορτισμένες θέσεις του, απέφυγε συστηματικά τον δογματισμό. Υπήρξε διεισδυτικός, οξυδερκής, αιχμηρός στις τοποθετήσεις του και συχνά ήρθε σε σύγκρουση ακόμα και μέσα στον δικό του πολιτικό χώρο.

Το 1989, βραβεύτηκε για τη δημοσιογραφική του δουλειά από το Ίδρυμα Προαγωγής της Δημοσιογραφίας Αθανασίου Μπότση. Τιμήθηκε το 1997, με το Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου-Κριτικής για το έργο του "Άρης Αλεξάνδρου, ο εξόριστος". Το 2008, έλαβε το Βραβείο "Διδώ Σωτηρίου" της Εταιρείας Συγγραφέων, ενώ την ίδια χρονιά αναγορεύτηκε επίτιμος δρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Το 2014, έλαβε το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων για το σύνολο του έργου του. Επίσης, για το συνολικό του έργο, έλαβε το Βραβείο Δοκιμίου-Μελέτης του Ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών, το 2017.

Η εξορία

Από τα εφηβικά του χρόνια αναμείχθηκε στις κινήσεις της πολιτικής νεολαίας της Αριστεράς. Το 1944, έγινε δεκτός στο Τμήμα Χημείας της Φυσικομαθηματικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά δεν ολοκλήρωσε ποτέ τις σπουδές του, λόγων πολιτικών διώξεων. Αρθρογραφούσε στο περιοδικό της ΕΠΟΝ Νέα Γενιά (1944–1945) και υπήρξε συντάκτης της εφημερίδας του ΕΑΜ Ελεύθερη Ελλάδα (1946–1947).

Κατά την περίοδο 1947–1952, εξορίσθηκε στην Ικαρία, τη Μακρόνησο και τον Άγιο Ευστράτιο. Μετά τη χαλάρωση των μετεμφυλιακών μέτρων, εργάστηκε στις εφημερίδες Η Αυγή (1952–1967), Ελεύθερος, Ώρα (1955–1956). Μαζί με τον Κώστα Κουλουφάκο, τον Τίτο Πατρίκιο, τον Κώστα Πορφύρη κ.ά., συμμετείχε στη συντακτική ομάδα του περιοδικού Επιθεώρηση Τέχνης.

Κατά την περίοδο της Δικτατορίας (1967–1974), ο Ραυτόπουλος διέφυγε στη Γαλλία. Εκεί εργάστηκε ως συντάκτης στο Λεξικό Robert και συμμετείχε στο αφιέρωμα του περιοδικού Temps Modernes στην Ελλάδα, το 1969, συνθέτοντας μία ανθολογία κειμένων από διωχθέντες συγγραφείς. Παρακολούθησε μαθήματα στην École Pratique des Hautes Études του Παρισιού. Ιδιαίτερα διαπλαστική για τις πολιτικές θέσεις του και για τη μετέπειτα ιδεολογική εξέλιξή του ήταν η φιλική σχέση του με τον Άρη Αλεξάνδρου, αποτέλεσμα της οποίας ήταν οι οξύτατες αντιδογματικές θέσεις του.

Μετά τη μεταπολίτευση, ανέλαβε τη διεύθυνση του περιοδικού Ηριδανός, το οποίο με τα αφιερώματά του πραγματοποίησε ανοίγματα προς νέες τάσεις της λογοτεχνίας. Παράλληλα, έγραφε επιφυλλίδες στην Αυγή (1977–1980) και εργάστηκε ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα Απογευματινή (1976–1981). Αποτέλεσε ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για ό,τι συμβαίνει τώρα στην Ελλάδα και τον Κόσμο στο thetoc.gr