"Το ίχνος του χρόνου", ένα ντοκιμαντέρ για τον αρχαιολόγο Γ. Σακελλαράκη

Όπως αναφέρουν οι δημιουργοί της ταινίας , «ο Γιάννης Σακελλαράκης δεν έκανε τίποτα άλλο στη ζωή του παρά να αναζητά τη βαθιά κρυμμένη αλήθεια, την αθέατη όψη των πραγμάτων.«Ένδον σκάπτε», συνήθιζε να λέει, και όπως έσκαβε ευλαβικά και επίμονα, το χώμα για να ανακαλύψει το κρυμμένο παρελθόν, το ανθρώπινο ίχνος, έτσι έκανε και με την ίδια τη ζωή και την ουσία των πραγμάτων». Η ταινία με μια βαθιά, διεισδυτική ματιά, επιχειρεί να παρουσιάσει την προσωπικότητά του, προσθέτοντας όμως και αυτή τη διάσταση: του σπουδαίου διανοητή και δάσκαλου, του «ανασκαφέα ψυχών» που επηρέασε καταλυτικά όλους όσοι είχαν την τύχη να βρεθούν δίπλα του. Η ταινία επιχειρεί να μυήσει τον θεατή στον κόσμο αυτής της ξεχωριστής προσωπικότητας. Ακολουθεί τα ίχνη του δάσκαλου, του μύστη, του στοχαστή, του ανασκαφέα στους τόπους που σημάδεψαν τη ζωή του και αποκαλύπτει την ιδιαίτερη σχέση του με το χρόνο, την καταβύθισή του στο παρελθόν, την κρητική του τύχη, που μόνο τυχαία δεν υπήρξε. Τέσσερα χρόνια κράτησαν τα γυρίσματα και οι συνεργάτες της ταινίας ακολούθησαν τα αχνάρια του Σακελλαράκη στο Ιδαίον Άντρο τα ανεμόσπηλια, στο φαράγγι των Νεκρών στη Ζάκρο, στο νεκροταφείο στο Φουρνί των Αρχανών , στην κορφή του Ψηλορείτη. Μεγάλο βάρος δόθηκε στην κινηματογράφηση του φυσικού περιβάλλοντος, σε όλες τις εποχές του χρόνου, καθώς ο ίδιος ο Σακελλαράκης πίστευε πως αν άφηνε κάτι στην κρητική αρχαιολογία αυτό θα ήταν η διάσταση των βουνών: η ανάδειξη της μινωικής σιωπής και της μεγαλειώδους μινωικής γαλήνης. Γι αυτό και επιμείναμε στη διερεύνηση της σχέσης του Σακελλαράκη με τη Φύση και τον ιδιαίτερο τρόπο συνομιλίας του με τα φυσικά στοιχεία αλλά και την εσωτερική, σχεδόν μυστική σχέση που ανέπτυξε με τους εκεί ανθρώπους καθώς και το ίχνος που άφησε στην ψυχή τους η συνάντηση μαζί του.Τα γυρίσματα της ταινίας ολοκληρώθηκαν χάρη στην αγόγγυστη συμπαράσταση της Έφης Σαπουνά-Σακελλαράκη, το δε σύνολο των εξόδων γυρίσματος καλύφθηκε από το Ίδρυμα Κωστόπουλου. Ο Γιάννης Σακελλαράκης υπήρξε διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης και μέλος της ελληνικής αρχαιολογικής υπηρεσίας από το 1963. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1936. Πήρε πτυχίο από το Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Υπηρέτησε σε πολλά μέρη της Ελλάδας, στην Κρήτη, στο Μουσείο Ηρακλείου, αρχικά ως επιμελητής (1963-1968) κι αργότερα ως διευθυντής του (1980-1987) και στην Αθήνα ως επιμελητής και έφορος των Προϊστορικών Συλλόγων (1970-1980) και υποδιευθυντής (1987-1994) του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου. Ανέσκαψε στις Αρχάνες, μαζί με τη σύζυγο του Έφη Σακελλαράκη, καθώς και στο Ιδαίο Άντρο και τελευταία στα Κύθηρα και ανακάλυψε την Ζώμινθο.Δίδαξε στα Πανεπιστήμια Αθηνών, Αμβούργου και Χαϊδελβέργης και δημοσίευσε πολλά βιβλία και άρθρα, κυρίως για τους πρώιμους πολιτισμούς του Αιγαίου. Έδωσε πολλές δεκάδες διαλέξεις σ' όλο τον κόσμο και έλαβε μέρος σε πλήθος συνέδρια και συμπόσια. Υπήρξε μέλος πολλών ελληνικών και ξένων επιστημονικών σωματείων.Βραβεύθηκε μαζί με την Έφη Σακελλαράκη από την Ακαδημία Αθηνών και τιμήθηκε με το χρυσό μετάλλιο του Πανεπιστημίου Κρήτης. Τον Ιανουάριο του 2004 τιμήθηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με το χρυσό σταυρό του Τάγματος της Τιμής.