Πλήρης ημερών, σε ηλικία 91 ετών, πέθανε ο θρύλος της ελληνικής δισκογραφίας Τάκης Λαμπρόπουλος, αφήνοντας πίσω του μια τεράστια μουσική παρακαταθήκη.
Ο άνθρωπος που στα 28 του χρόνια, ανέλαβε την διεύθυνση της Columbia, θεωρείται ότι έφερε επανάσταση στην ελληνική δισκογραφία.
Μέλος της αυτοδημιούργητης μεγάλης επιχειρηματικής οικογένειας των Αδελφών Λαμπρόπουλων, ο Τάκης Λαμπρόπουλος γεννήθηκε το 1930 και πολύ σύντομα έκανε μια σειρά από τολμηρά καλλιτεχνικά, αλλά και επιχειρηματικά βήματα, που άλλαξαν την ιστορία του ελληνικού τραγουδιού.
Όταν μπήκαν στο στούντιο οι μεγάλοι ποιητές
Επί των ημερών του, προσκάλεσε στην εταιρία του, την Columbia, σπουδαίους Έλληνες ποιητές (Ρίτσο, Ελύτη, Σεφέρη, Γκάτσο, Αναγνωστάκη) αλλά και νέους μουσικούς, όπως τους Μίκη Θεοδωράκη, Μάνο Χατζιδάκι, Σταύρο Ξαρχάκο. Διόρισε τον Μανώλη Χιώτη συντονιστή και διευθυντή των ηχογραφήσεων και έφερε στο προσκήνιο νέες φωνές όπως της Μοσχολιού, του Αγγελόπουλου, του Διονυσίου, της Φαραντούρη, της Γαλάνη, του Νίκου Ξυλούρη.
Επίσης, καθιερώνοντας το εικαστικό εξώφυλλο, με έργα μεγάλων ζωγράφων όπως των Τσαρούχη, Μόραλη, Εγγονόπουλου, Μποστ, Αργυράκη, άλλαξε την αισθητική των εξώφυλλων δίσκων.
Καθιέρωσε τα ημίωρα των δισκογραφικών εταιρειών στο ραδιόφωνο και επέβαλε ως σήμα της Columbia την εισαγωγή της "Συννεφιασμένης Κυριακής" του Βασίλη Τσιτσάνη.
Επέβαλε τη σειρά "πρώτη εκτέλεση" σε όλους τους συνθέτες, διαφυλάσσοντας το κύρος των πρώτων εκτελέσεων και επανέφερε στο προσκήνιο το ρεμπέτικο τραγούδι, με τους Μπιθικώτση, Π. Πάνου, Γαβαλά, Λύδια.
Ο Μανώλης Μητσιάς τον αποχαιρετά με σεβασμό
"Από σήμερα ο ελληνικός πολιτισμός και πιο συγκεκριμένα το ελληνικό τραγούδι είναι φτωχότερο" γράφει ο Μανώλης Μητσιάς σε ανάρτησή του.
"Με μεγάλη θλίψη πληροφορήθηκα ότι "έφυγε" ο Τάκης Β. Λαμπρόπουλος, στον οποίο οφείλεται κατά κύριο λόγο, ό,τι ποιοτικότερο υπήρξε στο ελληνικό τραγούδι από το 1960. Ο Τάκης Λαμπρόπουλος ήταν η ψυχή και η υπόσταση της Columbia, ο ενορχηστρωτής, παραγωγός και κύριος χρηματοδότης, ο άνθρωπος που στην ουσία ανέδειξε και παρήγαγε αυτό που λέμε έντεχνο τραγούδι, αναδεικνύοντας πλήθος καλλιτεχνών που διέπρεψαν και άφησαν το δικό τους στίγμα στο χώρο, μέσω της δικής του αρωγής. Όποιον και αν μπορεί να φανταστεί κανείς, τον ανέδειξε ο Λαμπρόπουλος. Από τον Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Ξαρχάκο, Τσιτσάνη, Κηλαηδόνη, Μούτση, Ζαμπέτα, ό,τι έκαναν ήταν από πίσω ο Λαμπρόπουλος. Αλλά και Ρίτσο και Ελύτη και Σεφέρη και Γκάτσο και Αναγνωστάκη και Χριστοδούλου και Παπαδόπουλο, τους πάντες. Με τον Λαμπρόπουλο και ο Καζαντζίδης, ο Κόκοτας, η Μοσχολιού, η Φαραντούρη, ο Γαβαλάς και η Ρία Κούρτη, ο Αγγελόπουλος, τη Γαλάνη, όλους μας, όποιον κι αν βάζει το μυαλό καθενός, τους ανέδειξε η Copumbia, δηλαδή ο Τάκης Λαμπρόπουλος. Ένας άνθρωπος που χωρίς αυτόν δεν θα είχαμε "Αξιον Εστί", δεν θα είχαμε τίποτα απολύτως απ ότι γράφτηκε με χρυσές σελίδες. Γιατί ο Λαμπρόπουλος προσέφερε τόσα στον ελληνικό πολιτισμό, όσα δεν μπόρεσαν να προσφέρουν αθροιστικά μαζί, όλοι οι υπουργοί Πολιτισμού.
Με θλίβει βαθύτατα η "φυγή" του και νιώθω κι εγώ προσωπικά υποχρεωμένος για τη συμβολή του. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις στιγμές και τη βοήθεια ενός ανθρώπου που οι επαφές του και οι προσωπικές του φιλίες είχαν να κάνουν με ανθρώπους του διαμετρήματος, ενός Μίκη Θεοδωράκη, ενός Σταύρου Ξαρχάκου, ενός Μάνου Χατζηδάκι που ήταν οι φίλοι του...
Εάν υπάρχει κάτι παρήγορο, είναι ότι σε ανθρώπους με τέτοιο ειδικό βάρος, το μόνο που μπορεί να λείψει είναι η φυσική παρουσία. Γιατί κατά τα άλλα, πάντα θα παρίστανται μέσω της κολοσσιαίας χωρίς υπερβολή προσφοράς τους. Καλό ταξίδι Κύριε Τάκη.
Η ανάρτηση του Μανώλη Μητσιά