ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΩΜΕΝΙΔΗΣ
Αυτόν που πέφτει οι άλλοι τον κλωτσάνε περισσότερο
Ο επικεφαλής της τηλεπαρέας είχε ύφος σκανδαλισμένο και ειρωνικό ταυτόχρονα. Το ολιγόλεπτο βίντεο προβαλλόταν ξανά και ξανά. Κελεπούρι ήταν καθώς είχε τραβηχτεί -λέει- στο κελί όπου μένει ο Δημήτρης Λιγνάδης στον Κορυδαλλό, πράγμα το οποίο η υπεράσπισή του έσπευσε να αρνηθεί.
Non, je ne regrette rien
Το καλοκαίρι του 2015 συνετελέσθησαν δύο αλλεπάλληλοι βιασμοί επί του σώματος της δημοκρατίας μας.
Κι η ερημιά μεγάλη
Άνθρωποι που, πριν από έξι μόλις μήνες, είχαν πιαστεί από μια ατυχή φράση, ένα ολίσθημα τού λόγου τού ασθενούς και αποκαμωμένου Κωνσταντίνου Τζούμα για να τον λιθοβολήσουν, με την αναγγελία της εκδημίας του, ξέσπασαν σε γοερά διαδικτυακά κλάματα.
Ό,τι προφτάσουμε, ό,τι χαρούμε...
Με το τέλος των συνεγερτικών ιδεολογιών, με την έκπτωση των θρησκειών, οι δυτικές κοινωνίες κατρακυλούν προς το παιδαριώδες. Οι πολίτες τους φανατίζονται, αναζητούν ταυτότητα στις πιο σχηματικές αντιθέσεις.
Από ταξιδευτής, τουρίστας
Πώς κατήντησε ο homo sapiens από εξερευνητής, τυχοδιώκτης -όπου γης και πατρίς-, θαλασσοπόρος, καβαλάρης, ταξιδευτής παντός καιρού, πώς κατήντησε τουρίστας;
Όχι άλλος ένας αποδιοπομπαίος τράγος
Τι έκανε ο Τράγκας; Πώς μάγευε τους ακροατές του; Επαναδιατύπωνε την πραγματικότητα με όρους κόμιξ. Περιέγραφε την Αθήνα λες και ήταν το Γκόθαμ Σίτι. Σκιαγραφούσε τους πολιτικούς που υποστήριζε σαν υπερήρωες τύπου Σπάιντερμαν ή Σούπεργούμαν.
Νερό στον μύλο
Πριν από λίγους μήνες θα έλεγα πως ο ΣΥΡΙΖΑ ρίχνει νερό στον μύλο της Νέας Δημοκρατίας. Σήμερα δεν θα απέκλεια καθόλου τυχερός μυλωνάς να αποδειχθεί το ΠΑΣΟΚ.
Καρπαζοεισπράκτορες
Έχουμε εθιστεί στην αγωνία. Στον τρόμο. Σαν τους καρπαζοεισπράκτορες, κοιτάζουμε έντρομοι γύρω μας, από πού θα μάς έρθει η επόμενη σφαλιάρα.
Έχω έναν καφενέ που ακούει όλο τα ίδια
Τίποτα λάθος -για να το μεμφθείς ή να το κοροϊδέψεις- δεν βρίσκω εγώ στην κυριακάτικη ανοιχτή ψηφοφορία που πραγματοποίησε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ένας Μιχάλης
Είναι πολύ ενδιαφέρον πώς οι άνθρωποι, πάντα και παντού, τείνουν να αντιλαμβάνονται την Ιστορία σαν ταινία ή σαν μυθιστόρημα, όπου δεν κυριαρχούν οι κοινωνικές συγκρούσεις και τα γεωπολιτικά δεδομένα αλλά οι χαρακτήρες -τα πάθη κυρίως- των πρωταγωνιστών.
...Ο Θεός δεν βάζει κρίση
Η υποκρισία, η σεμνοτυφία, τα χρηστά ανηδονικά ήθη, που ο δυτικός κόσμος τα πέταξε με τις κλωτσιές από την πόρτα στα χρόνια της σεξουαλικής επανάστασης -στα 1960ς και στα 1970ς- ξαναμπαίνουν στις μέρες μας από το παράθυρο.