Πώς ένα παλιό καφενείο της Σερίφου μετατράπηκε σε πανέμορφη εξοχική κατοικία

'Ενα από τα πλέον πρόσφατα έργα του γραφείου Mold architects που εκτός από την Αθήνα, έχει ως έδρα και τη Σέριφο, είναι η μετατροπή ενός παλιού καφενείου του προαναφερθέντος νησιού, σε εξοχική κατοικία, αποκαλούμενη από τους Mold, ως CBO.

Ένα από τα πλέον πρόσφατα έργα του γραφείου Mold architects που εκτός από την Αθήνα, έχει ως έδρα και τη Σέριφο, είναι η μετατροπή ενός παλιού καφενείου του προαναφερθέντος νησιού, σε εξοχική κατοικία, αποκαλούμενη από τους Mold, ως CBO.

Η Ιλιάνα Κερεστετζή κληρονόμησε από τον πατέρα της την αγάπη για τη Σέριφο. Από μικρή άκουγε τις ιστορίες του για το νησί, για τους ανθρώπους που χτίζουν ακόμα σαν οικογένεια, με το μεράκι και τη γνώση που περνάει από γενιά σε γενιά. Για εκείνον, η Σέριφος δεν ήταν απλώς ένα κυκλαδίτικο τοπίο με αλώνια, πεζούλες και άγριες παραλίες· ήταν ένας τόπος που διατηρούσε την ουσία και το μέτρο του, μακριά από τον θόρυβο της αγοράς και την εικόνα που φτιάξαμε για τους τουρίστες. Αυτή η στάση ζωής, ανεπιτήδευτη και αυθεντική, έγινε για την Ιλιάνα οδηγός και θεμέλιο στη δική της πορεία.

Έτσι, όταν ίδρυσε το γραφείο Mold, ήταν φυσικό να στραφεί προς το νησί που είχε σημαδέψει την παιδική και επαγγελματική της διαδρομή. Η Σέριφος έγινε το πεδίο της, το εργαστήριο όπου μπορούσε να ξανασκεφτεί τι σημαίνει αρχιτεκτονική. Όχι επιδείξεις, όχι υπερβολές, αλλά αναζήτηση της ουσίας: να σταθείς με σεβασμό απέναντι στον τόπο και να του δώσεις συνέχεια.

Η πρώτη μεγάλη πρόκληση ήρθε με ένα κτίριο-σύμβολο για την κάτω Χώρα: ένα καφενείο του 1920. Χτισμένο με φέρουσα πέτρα, διώροφο, στέγαζε κάποτε κουβέντες, παιχνίδια, συναντήσεις. Στο ισόγειο υπήρχε η μεγάλη αίθουσα και ένα μικρό παρασκευαστήριο, ενώ μια εσωτερική σκάλα οδηγούσε στον όροφο με βοηθητικούς χώρους. Για δεκαετίες, το καφενείο υπήρξε καρδιά της μικρής κοινωνίας, μέχρι που έκλεισε και έμεινε σιωπηλό.

Το Mold είδε σε αυτό το κελύφος όχι το παρελθόν που ξεθωριάζει, αλλά μια ευκαιρία να ξαναγεννηθεί. Ο στόχος ήταν να μετατραπεί το κτίριο σε παραθεριστική κατοικία, δίχως να χάσει την ψυχή του. Στην κεντρική αίθουσα δημιουργήθηκε ένας ενιαίος χώρος καθιστικού, κουζίνας και τραπεζαρίας, ενώ οι μικροί βοηθητικοί χώροι έγιναν δύο ανεξάρτητα υπνοδωμάτια με εσωτερικά μπάνια.

Η απάντηση του Mold δεν ήταν να εισάγει μια ξένη γλώσσα αλλά να υφάνει μια νέα, ελαφριά δομή μέσα στο βαρύ πέτρινο σώμα.

Ένας τρισδιάστατος κάναβος από χαλύβδινες ράβδους απλώθηκε σε όλο το ύψος της αίθουσας. Μέσα του ενσωματώθηκαν λειτουργίες: βιβλιοθήκες, φωτιστικά, κλίμακες, ζώνες κίνησης,
ακόμα και ένας χώρος παιχνιδιού. Το αποτέλεσμα ήταν ένα εσωτερικό τοπίο που συνομιλεί με την πέτρα, προσφέροντας μια αίσθηση αιώρησης και ανάσας.

Το μεγάλο ύψος της αίθουσας έδωσε τη δυνατότητα για ένα ενδιάμεσο επίπεδο, ένα πατάρι που συνδέει το ισόγειο με τον όροφο και οδηγεί στην ταράτσα – τη βασική βεράντα της κατοικίας. Έτσι, η παλιά αίσθηση της ευρυχωρίας παρέμεινε, αλλά απέκτησε νέα κλίμακα, βιώσιμη και φιλόξενη.

Στα υπνοδωμάτια, ο χάλυβας επέτρεψε να οργανωθούν πολλαπλές λειτουργίες σε περιορισμένα τετραγωνικά. Η ελάχιστη μάζα του υλικού διευκόλυνε τη διαμόρφωση χώρων με χαρακτήρα, χωρίς να επιβαρύνει την πέτρα ή να ακυρώνει την ιστορικότητα του κτιρίου.

Αυτό το έργο δεν ήταν απλώς μια ανακαίνιση. Ήταν μια πράξη συμφιλίωσης. Το Mold απέδειξε ότι η αρχιτεκτονική μπορεί να σέβεται και να επαναπροσδιορίζει ταυτόχρονα. Το παρελθόν του καφενείου δεν σβήστηκε· αντίθετα, έγινε υπόστρωμα για τη νέα ζωή. Η μνήμη των συζητήσεων, των γέλιων και των ιστοριών εξακολουθεί να πλανιέται στους τοίχους, τώρα μαζί με τη γαλήνη μιας κατοικίας που φιλοξενεί νέες εμπειρίες.

Η Σέριφος, τόπος ανεπιτήδευτος και αυθεντικός, αποτέλεσε τον καθρέφτη αυτής της προσέγγισης. Από την αγάπη που κληρονόμησε η Ιλιάνα από τον πατέρα της, μέχρι την πρώτη
υλοποίηση του Mold, το νησί έγινε το σημείο μηδέν για μια αρχιτεκτονική που τιμά την ουσία των Κυκλάδων: λιτή, λειτουργική, αληθινή.

Και σήμερα, όποιος περπατά στα στενά της Χώρας και αντικρίζει την κατοικία, νιώθει ότι βλέπει μια συνέχεια: την ιστορία να παραδίδεται στο παρόν κρατώντας την ταυτότητα της αναλλοίωτη. Μια ιστορία που ξεκίνησε με ένα καφενείο, συνεχίστηκε με το Mold και ζει ακόμα στους τοίχους που ξέρουν να φιλοξενούν τη ζωή.